Gösta Holmér

Data i miejsce urodzenia	23 września 1891 Djursdala
Data i miejsce śmierci	22 kwietnia 1983 Sztokholm
Wzrost	185 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwecja Igrzyska olimpijskie brąz Sztokholm 1912 lekkoatletyka (dziesięciobój)

Gösta Holmér, właśc. Gustaf Richard Mikael Holmér (ur. 23 września 1891 w Djursdala, zm. 22 kwietnia 1983 w Sztokholmie^[1]) – szwedzki lekkoatleta (wieloboista i płotkarz), medalista olimpijski z 1912.

Kariera

Na igrzyskach olimpijskich w 1912 w Sztokholmie Holmér zajął 4. miejsce w dziesięcioboju lekkoatletycznym oraz 8. miejsce w pięcioboju lekkoatletycznym. Jednak po dyskwalifikacji zwycięzcy obu tych konkurencji Jima Thorpe’a za naruszenie statusu amatorskiego Holmér został przesunięty na 3. miejsce w dziesięcioboju (za swymi rodakami Hugonem Wieslanderem i Charlesem Lombergiem), a w pięcioboju na 7. miejsce. W 1982 przywrócono złote medale Thorpe’owi, jednak utrzymano również dotychczasowy status medalowy zawodnikom, którzy przez 70 lat byli uznawani za medalistów olimpijskich. Holmér na tych igrzyskach startował również w skoku wzwyż, w którym odpadł w eliminacjach^[1].

Wystąpił również na igrzyskach olimpijskich w 1920 w Antwerpii. Zajął 4. miejsce w dziesięcioboju oraz odpadł w eliminacjach biegu na 110 metrów przez płotki^[1].

Był mistrzem Szwecji w pięcioboju w latach 1912, 1913, 1915, 1917 i 1920, w dziesięcioboju w 1913 i 1917-1919 oraz w biegu na 110 metrów przez płotki w 1913^[2].

Później był znanym trenerem lekkoatletycznym Prowadził reprezentację Szwecji na kilku igrzyskach olimpijskich. Był twórcą metody treningowej zwanej fartlek, będącej połączeniem treningu wytrzymałościowego z interwałowym^[3]. Beneficjentami tej metody byli m.in. Gunder Hägg i Arne Andersson.

Jego syn Hans Holmér był funkcjonariuszem policji, który prowadził m.in. sprawę zabójstwa Olofa Palmego.

Przypisy