Górnik

Klasa	holownik
Historia
Stocznia	Flender-Werke, Lubeka
Wodowanie	1921
Niemcy
Nazwa	Galata
Wejście do służby	1921
Polska
Nazwa	Bagatela Górnik
Wejście do służby	1926
Zatonął	1 listopada 1927
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	pojemność 210 BRT[1]
Długość	32,8 m
Szerokość	7 m
Napęd
maszyna parowa potrójnego rozprężania o mocy 580 KM

Górnik – holownik morski z okresu międzywojennego należący do Towarzystwa Żegluga Wisła-Bałtyk, zbudowany w 1921 roku, pierwotnie służył u niemieckiego armatora pod nazwą Galata. Zatonął 1 listopada 1927 roku.

Historia

Zbudowany został w 1921 roku w stoczni Flender-Werke w Lubece^[1]. Zamówiony został dla towarzystwa żeglugowego HAPAG w Hamburgu pod nazwą „Galata”, w 1923 roku trafił do armatora Bugsier-, Reederei- und Bergungs AG w Hamburgu^[2].

W listopadzie 1926 roku został zakupiony przez polskie nowo powstałe polskie Towarzystwo Żegluga Wisła-Bałtyk w Tczewie i używany był początkowo pod nazwą „Bagatela”, a ostatecznie „Górnik” do holowania lichtug wywożących węgiel z Tczewa do zagranicznych portów nadbałtyckich^[2]. Był on najnowszym i drugim co do mocy holownikiem Towarzystwa^[2].

1 listopada 1927 roku „Górnik” powracał z Kopenhagi z pustymi lichtugami „Felek” i „Bolek”. Po godzinie 15.50 po minięciu Stilo, w sztormie, na skutek dużego falowania, holownik przewrócił się i zatonął^[3]. Zginęło 9 osób, w tym kapitan Johannes Pehrs (Niemiec), uratował się tylko pierwszy mechanik Władysław Szczęsnowicz^[3]. Izba Morska orzekła, że przyczyny zatonięcia nie da się ustalić^[3].

Przypisy

Bibliografia

• Jerzy Miciński: Księga statków polskich: 1918-1945. T. 1. Gdańsk: Polnord, Oskar, 1996, s. 154-175. ISBN 83-86181-23-0.