Podprogram w asemblerze

W asemblerze podprogram to wydzielona część kodu, do którego przy wywołaniu wykonuje się skok z odłożeniem adresu powrotu na stos, ewentualnie skok bezwarunkowy, a argumenty wywołania są albo odkładane na stos albo umieszczane bezpośrednio w rejestrach. Wartość wynikowa zwracana jest najczęściej w wyznaczonym rejestrze procesora – np. eax dla procesorów zgodnych z architekturą i386.

(składnia intelowska)

 call podprogram   ; wywołanie podprogramu
 ; ...
 podprogram:       ; instrukcje podprogramu
   mov eax, 10h
   mov ebx, 34h
   int 21h
 ret               ; powrót funkcji

Podprogram w języku BASIC

W języku BASIC (wersje wczesne na komputery 8-bitowe) podprogramem jest ciąg instrukcji rozpoczynający się od wiersza o określonym numerze i zakończony instrukcją RETURN. Wywołanie podprogramu ma formę instrukcji skoku do określonego wiersza. Innym rodzajem podprogramu w Basicu jest definicja funkcji w formie wyłącznie prostego wyrażenia zawartego w jednej linii programu. W późniejszych wersjach Basicu wprowadzono definiowanie parametryzowanych podprogramów (SUB).

  10 DEF SUM(X,Y)=X+Y
  20 GOSUB 50
  30 PRINT "WYNIK: ", A
  40 END
  50 A=SUM(1,2)
  60 RETURN

Podprogram w języku C

Podprogram w języku C^[3][4][5]:

 <typ> funkcja( [ <lista-parametrow-formalnych> ] )
 {
    // instrukcje do wykonania (ciało funkcji)
    return (/* wyrażenie */);
 }

 /* Deklaracja procedury w jęz. C */
 void funkcja( [ <lista-parametrow-formalnych> ] )
 {
    // instrukcje do wykonania (ciało funkcji)
 }

Podprogram w języku C#

Podprogram w języku C#:

class klasa
{
 [public/protected/private/internal] [static/virtual/override] [unsafe] <typ> metoda( parametry )
 {
    //ciało metody
    return /* wyrażenie */;
 }

//metoda zwracająca 'nic' [void] , bezparametrowa
 [public/protected/private/internal] [static/virtual/override] [unsafe] void metoda()
 {
    //ciało metody
 }
}

Podprogram w języku Clipper

Podprogram w języku Clipper^[11]:

 [STATIC] FUNCTION identyfikator([parametry])
   [deklaracje lokalne]
   instrukcje
 RETURN wyrażenie

 [STATIC] PROCEDURE identyfikator([parametry])
   [deklaracje lokalne]
   instrukcje
 RETURN

 * blok kodu'
 * który traktowany jest także jak typ danej
 {|[lista_parametrów]|wyrażenie_1[, wyrażenie_2[, ... [,wyrażenie_n]]]}

Podprogram w języku Comal

Podprogram w języku Comal^[8]:

xx PROC nazwa(parametry)
    instrukcje
yy ENDPROC nazwa

gdzie xx i yy to numery wierszy.

Wywołanie:

zz EXEC nazwa(argumenty)

Podprogram w języku Forth

Również charakterystyczna składnia języka Forth wyróżnia postać podprogramu w tym języku na tle innych języków programowania. W języku Forth definiujemy słowa. Słowo może być podprogramem do którego argumenty przekazywane są za pośrednictwem stosu (ale słowo może też być zmienną, stałą, nazwą słownika itd.). W poniższym przykładzie definiowany jest trywialny przykład podprogramu POW_3 w języku Forth, który powoduje podniesienie do 3 potęgi argumentu. Jak widać argument (liczba 5) podawany jest przed wywołaniem podprogramu – umieszczony zostaje na stosie – na którym Forth wykonuje operacje: w tym przypadku dwukrotne skopiowanie argumentu i dwukrotne mnożenie. Napis w nawiasie jest komentarzem. Wynik operacji również zostaje umieszczony na stosie i może być wykorzystany do dalszych obliczeń lub zapamiętany w zmiennej^[8][12][13].

( POW_3, a -- b )
: POW_3 DUP DUP * * ;
5 POW_3

Podprogram w języku Fortran 77

Rodzaje podprogramów w języku Fortran 77:

• funkcje wewnętrzne (wbudowane)
• funkcje lokalne, zdefiniowane w jednej instrukcji

 identyfikator([parametry])=wyrażenie

• podprogramy zewnętrzne
  • procedury

  SUBROUTINE identyfikator(parametry)
    [deklaracje]
    instrukcje
  END

• • funkcje

  type FUNCTION identyfikator([parametry])
    [deklaracje]
    instrukcje
  END

Podprogram w języku Java

W Javie podprogramy są metodami klas.

 class Nazwa {
   ...
   [public | protected | private] [native] [static] [synchronized] type name ( type1 arg1, type2 arg2 ){
     ...
   }
   ...
 }

Podprogram w języku JavaScript

Podprogram w języku JavaScript^[18]:

function Nazwa(parametr1, parametr2, parametr3)
{
  // instrukcje do wykonania (ciało funkcji)
  return parametr1; // zwrócenie wartości
}

Podprogram w języku Jean (oraz JOSS)

W języku Jean (oraz JOSS) każda instrukcja poprzedzona jest etykietą składającą się z dwóch części (liczby całkowite): PART.STEP. Wszystkie instrukcja poprzedzone jednakową etykietą PART tworzą bezparametrową procedurę^[9][10].

1.1 DEMAND N
1.2 DEMAND A(I) FOR I=1(1)N
1.3 SET T=0
1.4 LET SUM(A,B)=A+B
1.5 DO PART 2 FOR I=1(1)N
1.6 TYPE T
2.1 SET T=SUM(T,A(I)) IF A(I)>0
2.2 SET T=T+1
DO PART 1

Tak jak podprogram można również użyć pojedynczej instrukcji poprzez wywołanie o postaci:

1.7 DO STEP 1.1

Ponadto w języku Jean można definiować funkcje w postaci prostych wyrażeń (podobnie jak w języku Basic):

4.1 LET SINX(X,A)=X+SIN(A)

Podprogram w języku Logo

Podprogram w języku Logo:

• Procedura:

 to square :side
 repeat 4 [fd :side rt 90]
 end

• Zmienna z listą poleceń:

 make "inst [fd 40 rt 90]
 run :inst

Podprogram w języku MCPL

Podprogram w języku MCPL:

  FUN ''name''
    : [P, …, Pn] => ''Clist''
   [: …
    : P, …, Pxn => ''Clist-x'']
.

  MATH | EVERY [(''args'')]
     : P, …, Pn => ''Clist''
    [: …
     : P, …, Pxn => ''Clist-x'']
.

Język posiada także mechanizmy umożliwiające definiowanie korutyn.

Podprogram w języku Modula 2

Podprogram w języku Modula-2^[15]:

  PROCEDURE nazwa([lista_paramertów])
    deklaracje lokalne
  BEGIN
    instrukcje
  END nazwa;

  PROCEDURE nazwa([lista_paramertów]): typ;
    deklaracje lokalne
  BEGIN
    instrukcje
    RETURN wyrażenie
  END nazwa;

Podprogram w języku Pascal

Podprogram w języku Pascal: jako procedura^[1][2]:

 procedure Procedura( {argumenty} );
 begin
    { instrukcje do wykonania }
 end;

jako funkcja^[1][2]:

 function Funkcja( {argumenty} ) : integer; { typ wartości funkcji }
 begin
    { instrukcje do wykonania (ciało funkcji) }
 end;

Podprogram w języku PHP

Podprogram w języku PHP:

 // definicja podprogramu, w PHP5 możliwe określenie klasy bazowej zmiennej $wejscie
 function nazwapodprogramu($wejscie) {

 // zawartość podprogramu

 return $wyjscie; // zwrócenie wartości
 } // koniec podprogramu

Podprogram w języku PL/1

W języku PL/1 podprogram definiowany jest w postaci procedury. Podobnie jak danym, procedurom nadaje się różne atrybuty, wśród których można użyć frazy RETURNS(typ), która nadaje procedurze właściwości funkcji określając równocześnie typ zwracanej wartości^[6][7].

Charakterystyczną cechę podprogramu w PL/1 jest to, że oprócz – występującej w większości języków programowania – możliwości zdefiniowania wielu punktów wyjść podprogramu (instrukcja RETURN i END), istnieje możliwość wyspecyfikowania wielu punktów wejść (zwanych w nomenklaturze PL/1 ingresjami) do podprogramu i to z różnymi parametrami i atrybutami^[6][7] (podobne możliwości wprowadzono w Fortranie IV).

 /* ingresja główna – początek procedury */
 nazwa: PROC (parametry) opcje i atrybuty;
	deklaracje
	instrukcje
	…
	/* ingresja poboczna – kolejny punkt wejścia do procedury */
	nazwa_1: ENTRY (parametry) opcje i atrybuty;
	deklaracje
	instrukcje
	…
	/* ingresja poboczna – kolejny punkt wejścia do procedury */
	nazwa_n: ENTRY (parametry) opcje i atrybuty;
	deklaracje
	instrukcje
	…
 END [nazwa];

Podprogram w języku Prolog

Podprogram w języku Prolog (Turbo Prolog) ma charakterystyczną postać, wynikającą z właściwości tego języka logiki. Nagłówek podprogramu deklarowany jest w sekcji PREDICATES, natomiast definicja podprogramu znajduje się w sekcji CLAUSES i może składać się z wielu faktów i reguł. Podprogram w tym języku jest więc zawsze predykatem, nawet jeśli ma on charakter czysto operacyjny (np. instrukcje wejścia-wyjścia, graficzne itp.).

Przykład:

  PREDICATES
    rodzic(symbol, symbol)
    ojciec(symbol, symbol)
    …
  CLAUSES
    rodzic(Adam, Janusz).
    rodzic(Adam, Katarzyna).
    rodzic(Anna, Piotr).
    …
    ojciec(Przodek, Potomek) :- rodzic(Przodek, Potomek), mężczyzna(Przodek).
    …

Podprogram w języku Python

Podprogram w Pythonie nazywany jest funkcją. Przykład (wcięcia są istotne, ze względu na specyfikę składni języka):

 def funkcja(parametr_pozycyjny,*nienazwane_parametry,**nazwane_parametry):
       „Łańcuch dokumentacji opisujący działania funkcji”
       print nienazwane_parametry
       print nazwane_parametry
       return parametr_pozycyjny

Możliwe wywołanie (argumenty nienazwane muszą się znaleźć przed nazwanymi):

 print funkcja("Hello World!",123,None,argument="wartosc")

...i jego rezultat:

(123,None)
{'argument': 'wartosc'}
Hello World!

Gdy funkcja jest definiowana jako metoda obiektu, pierwszym parametrem zawsze jest ten obiekt (tradycyjnie nazywany self, jednak język tego nie wymaga).

Podprogram w języku S

• procedura:

 Sub nazwa(parametry)
 deklaracje
 Enter
   instrukcje
 Leave

• funkcja:

 Def nazwa(parametry) as typ
 deklaracje
 Enter
   instrukcje
 Leave

Podprogram w języku Snobol

Podprogram w języku Snobol:

  * FUNKCJA ODWRACAJĄCA KOLEJNOŚĆ
  * ZNAKÓW W NAPISIE
        DEFINE('REV(X)C') :(K.REV)
  REV   X LEN(1).C=       :F(RETURN)
        REV=REV(X) C      :(RETURN)
  K.REV

Podprogram w języku Visual Basic

Podprogram w języku Visual Basic:

  [Public | Private] [Static] Function nazwa([lista_parametrów]) [As typ]
  instrukcje
  …
  [nazwa=wyrażenie]
  …
  [Exit Function]
  …
  End Function

  [Public | Private] [Static] Sub nazwa([lista_parametrów])
  instrukcje
  …
  [Exit Sub]
  …
  End Sub