pułkownik kawalerii | |
Data i miejsce urodzenia |
20 maja 1893 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
19 sierpnia 1984 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-ukraińska |
Odznaczenia | |
|
Fryderyk Dominik Józef Mally (ur. 20 maja 1893 w Wiedniu, zm. 19 sierpnia 1984 w Londynie) – pułkownik dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się 20 maja 1893 w Wiedniu jako syn Gustawa[1].
Początkowo odbywał służbę wojskową w armii austriackiej, którą zakończył w stopniu porucznika kawalerii. Od listopada 1918 służył w Wojsku Polskim. W 1921 zweryfikowany w stopniu rotmistrza ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. Służył w 6. Pułku Ułanów. Ukończył II Kurs doszkolenia (1922–1923) w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Na stopień majora awansowany z dniem 1 lipca 1923. W 1924 służył w 1. Pułku Szwoleżerów. Po przewrocie majowym został oddelegowany do Generalnego Inspektoratu Sił Zbrojnych, gdzie otrzymał awans do stopnia podpułkownika Sztabu Generalnego. Od sierpnia 1926 szef Wydziału Organizacyjnego Oddziału II Sztabu Generalnego. W październiku 1927 wyznaczony na zastępcę dowódcy 21. Pułku Ułanów, ale już w listopadzie tego roku skierowany do Generalnego Inspektoratu Sił Zbrojnych. Mianowany podpułkownikiem 1 stycznia 1928. W grudniu 1929 został przeniesiony z Inspektoratu Armii Warszawa do 27 Pułku Ułanów w Nieświeżu na stanowisko dowódcy pułku[2], które pełnił do 1934. 10 grudnia 1931 został mianowany na stopień pułkownika ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 i 5. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[3][4]. W 1934 ponownie przydzielony do GISZ w stopniu pułkownika pozostał w Inspektoracie do wybuchu II wojny światowej. Od lipca 1937 do marca 1939 pełnił służbę na stanowisko I oficera u inspektora armii gen. dyw. Mieczysława Norwid-Neugebauera[5]. Od 1 do 14 września 1939 w Sztabie Naczelnego Wodza. Następnie do 18 września dowodził obroną Kołomyi, po czym opuścił Polskę i przedarł się do Francji. Od października 1939 szef biura komisji badań przyczyn klęski wrześniowej (Komisji Powołanej w Związku z Wynikiem Kampanii Wojennej 1939). Jeden z organizatorów ewakuacji polskich żołnierzy z Francji do Wielkiej Brytanii. Od sierpnia 1940 radca Poselstwa RP w Lizbonie, gdzie pełnił do maja 1942 nieoficjalnie funkcję attaché wojskowego. W późniejszym okresie II wojny światowej wiceminister spraw wojskowych w Londynie, szef Biura Ogólno-Organizacyjnego Ministerstwa Obrony Narodowej (MON), a także delegat MON do Rady Narodowej w Londynie. Po demobilizacji pozostał na emigracji w Londynie[6].
Był mężem Zofii z Teodorowiczów (1898–1981)[7][8].
Zmarł 19 sierpnia 1984 w Londynie. Pochowany 14 września 1984 na Hampstead Cemetery w Londynie[9][7][8].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5242
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (27 listopada 1929)[10]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie) „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918–1921”
- Złoty Krzyż Zasługi[4]
- Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych (15 lipca 1936)
Przypisy
- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2022-05-10] .
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 385.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 11 grudnia 1931 roku, s. 395.
- 1 2 Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 126.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 417.
- ↑ Mateusz Gajda. Antypolska działalność niemieckiej dyplomacji w Hiszpanii w latach 1939–1943. „Dzieje Najnowsze”. Tom 51 Nr 3, s. 168–169, 2019. ISSN 0419-8824. [dostęp 2022-05-10].
- 1 2 Potomkowie Manuga (Samuela) Teodorowicza [online], www.ormianie.pl [dostęp 2022-05-10] .
- 1 2 Polish Graves in North, West & South London cemeteries and churches - Hampstead Cemetery [dostęp 2022-05-10].
- ↑ Fryderyk Dominik Mally [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2022-05-10] .
- ↑ M.P. z 1929 r. nr 276, poz. 638 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.