.jpg.webp) Esesmani z załogi Bełżca. Pierwszy po lewej Fritz Tauscher | |
 SS-Oberscharführer | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Formacja | |
| Stanowiska |
komendant obozu pracy w Budzyniu |
Fritz Tauscher (ur. 20 maja 1903 w Planitz, zm. 1965 w Hamburgu) – niemiecki policjant, uczestnik akcji T4, członek personelu obozu zagłady w Bełżcu, komendant obozu pracy w Budzyniu.
Życiorys
Urodził się w wiosce Planitz nieopodal Zwickau[1]. Z zawodu był policjantem. Był także członkiem NSDAP i SS[2]. Po wybuchu II wojny światowej został przydzielony do personelu akcji T4, czyli tajnego programu eksterminacji osób psychicznie chorych i niepełnosprawnych umysłowo. Był szefem biura rejestrów w „ośrodku eutanazji” na Zamku Sonnenstein nieopodal Pirny. Później służył także w ośrodkach w Brandenburgu i Hartheim[1].
Podobnie jak wielu innych weteranów akcji T4 został przeniesiony do okupowanej Polski, aby wziąć udział w eksterminacji Żydów. Pod koniec października 1942 roku rozpoczął służbę w obozie zagłady w Bełżcu[3]. W połowie grudnia tegoż roku obóz zaprzestał jednak przyjmowania transportów, a jego załodze powierzono zadanie wydobycia i spalenia blisko 450 tys. zwłok, które pogrzebano na terenie obozu[4]. Kierowanie tą akcją powierzono Tauscherowi[3], być może ze względu na fakt, iż uprzednio w obozie szkoleniowym SS w Trawnikach udzielał instrukcji w zakresie kremacji zwłok[5]. Wiosną 1943 roku, gdy wszystkie masowe groby zostały opróżnione, Tauscher kierował pracami związanymi z likwidacją obozu i zacieraniem śladów po jego istnieniu[6].
Według niektórych świadków po ostatecznej likwidacji Bełżca został przeniesiony do obozu pracy dla Żydów w Dorohuczy i pełnił tam funkcję komendanta[7]. Później przez pewien czas był komendantem obozu pracy w Budzyniu[8]. Następnie wraz z większością weteranów akcji „Reinhardt” został przeniesiony do Einsatz R operującej na wybrzeżu Adriatyku[7].
Po kapitulacji III Rzeszy zamieszkał w Niemczech Zachodnich. Został zatrzymany w ramach śledztwa prowadzonego przeciw uczestnikom akcji „Reinhardt”. W 1965 roku[2], zanim postawiono go w stan oskarżenia, popełnił samobójstwo w więzieniu w Hamburgu[7].
Przypisy
- 1 2 Webb 2016 ↓, s. 180.
- 1 2 The Belzec Perpetrators. An overview of the German and Austrian SS and Police Staff. deathcamps.org. [dostęp 2018-01-03].
- 1 2 Tregenza 1993 ↓, s. 48.
- ↑ Kuwałek 2010 ↓, s. 159.
- ↑ Kuwałek 2010 ↓, s. 74.
- ↑ Tregenza 1993 ↓, s. 50–51.
- 1 2 3 Webb 2016 ↓, s. 181.
- ↑ Rajca 1976 ↓, s. 96.
Bibliografia
- Robert Kuwałek: Obóz zagłady w Bełżcu. Lublin: Państwowe Muzeum na Majdanku, 2010. ISBN 978-83-925187-8-5.
- Czesław Rajca. Podobozy Majdanka. „Zeszyty Majdanka”. IX, 1976. ISSN 0514-7409.
- Michael Tregenza. Christian Wirth: Inspekteur der SS-Sonderkommandos „Aktion Reinhard”. „Zeszyty Majdanka”. XV, 1993. ISSN 0514-7409.
- Chris Webb: The Belzec death camp. History, Biographies, Remembrance. Stuttgart: ibidem-Verlag, 2016. ISBN 978-3-8382-0866-4. (ang.).