 | |
 generał wojsk pancernych | |
| Data i miejsce urodzenia |
26 marca 1885 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
6 kwietnia 1960 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1899–1947 |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska |
dowódca 1 Dywizji Pancernej, XXXXI i LVII Korpusu Armijnego, LVII Korpusu Pancernego |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
          | |
.svg.png.webp){kind=small}
Friedrich Kirchner (ur. 26 marca 1885 w Zöbigker[1], zm. 6 kwietnia 1960 w Fulda) – niemiecki generał, żołnierz obu wojen światowych, odznaczony Krzyżem Rycerskim z Liśćmi Dębu i Mieczami.
Życiorys
W dniu 1 maja 1899 wstąpił do armii jako kandydat na oficera do 8 saskiego królewskiego pułku piechoty „Prinz Johann Georg”[2]. W 1906 roku został oficerem w tym pułku, gdzie służył do 1911 roku. W 1911 roku przeszedł do 17 pułku kawalerii[3], gdzie był dowódcą szwadronu.
Po wybuchu I wojny światowej nadal dowodził szwadronem w 17 pułku ułanów. Wraz z pułkiem brał udział w walkach na froncie wschodnim, zajmując różne stanowiska w tym pułku.
Po zakończeniu I wojny światowej pozostał w wojsku będąc oficerem w 12 pułku kawalerii, gdzie służył do 1928 roku. W latach 1928–1932 był oficerem w sztabie 2 Dywizji Kawalerii Reichswehry we Wrocławiu. W 1932 roku został przeniesiony na stanowisko dowódcy szkoły pułkowej w 10 pułku kawalerii. W 1933 roku został dowódcą 11 pułku kawalerii w Prudniku i stanowisko te pełnił do 1935 roku. Wtedy został dowódcą nowo utworzonego zmotoryzowanego 1 pułku strzeleckiego, a w 1938 roku dowódcą 1 Brygady Strzelców.
Jako dowódca 1 Brygady Strzelców wchodzącej w skład 1 Dywizji Pancernej wziął udział w atak na Polskę w 1939 roku. Po zakończeniu walk nadal dowodził brygadą, a w dniu 17 listopada 1939 roku został dowódcą 1 Dywizji Pancernej, którą dowodził w kampanii francuskiej w 1940 roku a następnie w ataku na ZSRR w składzie Grupy Armii „Północ” na kierunku północnym.
15 listopada 1941 roku został dowódcą LVII Korpusu Armijnego[4], którym dowodził także po przekształceniu w korpus pancerny do końca wojny. Korpus ten walczył froncie wschodnim, na Węgrzech, a w końcowym okresie wojny na Śląsku i Łużycach.
Po kapitulacji III Rzeszy dostał się do niewoli amerykańskiej i przebywał w obozie jenieckim do 1947 roku. Po zwolnieniu z obozu zamieszkał w Fuldzie, gdzie zmarł.
Awanse
- podporucznik (Leutnant) (27 stycznia 1907)
- porucznik (Oberleutnant) (11 czerwca 1913)
- rotmistrz (Rittmeister) (24 czerwca 1915)
- major (Major) (1 lutego 1928)
- podpułkownik (Oberstleutnant) (1 grudnia 1932)
- pułkownik (Oberst) (1 listopada 1934)
- generał major (Generalmajor) (1 marca 1938)
- generał porucznik (Generalleutnant) (1 kwietnia 1940)
- generał wojsk pancernych(General der Panzertruppe) (1 lutego 1942)
Odznaczenia
- Krzyż Rycerski z mieczami i liśćmi dębu (26 stycznia 1945)
- Krzyż Rycerski z liśćmi dębu (12 lutego 1944)
- Krzyż Rycerski (20 maja 1940)
- Krzyż Żelazny kl. I (26 września 1917)
- Krzyż Żelazny kl. II (1 października 1914)
- Okucia do Krzyża Żelaznego kl. I (4 października 1939)[5]
- Okucia do Krzyża Żelaznego kl. II (22 września 1939)
- Złoty Krzyż Niemiecki (22 kwietnia 1942)
- Krzyż Rycerski Orderu Wojskowego św. Henryka (19 lipca 1918)
- Krzyż Rycerski I klasy Orderu Albrechta z mieczami i koroną
- Krzyż Honorowy Weterana I wojny światowej
- Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942
Przypisy
- ↑ Obecnie miejscowość wchodzi w skład miasta Markkleeberg.
- ↑ W 1906 roku pułk w związku powstaniem wspólnej armii niemieckiej zmienił nazwę na 107 pułk piechoty.
- ↑ Dawny 1 Królewski Saski pułk ułanów „Kaiser Franz Josef von Österreich, König von Ungarn”.
- ↑ Korpus ten w 1942 roku został przeformowany w LVII Korpus Pancerny
- ↑ W ten sposób było oznaczanie drugie nadanie Krzyża Żelaznego tej samej klasy, ale za działania w II wojnie światowej.
Bibliografia
- Константин Залесский: Железный крест. Самая известная военная награда Второй мировой войны. Moskwa: Яуза-Пресс, 2007. ISBN 978-5-903339-37-2. (ros.).
- Kirchner, Friedrich. Lexikon der Wehrmacht. [dostęp 2013-09-03]. (niem.).