Franz Josef Kallmann

Franz Josef Kallmann w 1950
Data i miejsce urodzenia	24 lipca 1897 Neumarkt
Data i miejsce śmierci	12 maja 1965 Nowy Jork
Zawód, zajęcie	psychiatra, genetyk

Franz Josef Kallmann (ur. 24 lipca 1897 w Neumarkt, zm. 12 maja 1965 w Nowym Jorku) – niemiecko-amerykański lekarz psychiatra i genetyk.

Życiorys

Urodził się 24 lipca 1897 roku w Neumarkt (dziś Środa Śląska) jako syn chirurga. Studiował medycynę na Uniwersytecie we Wrocławiu, studia ukończył w 1919 roku. Pod wpływem Aloisa Alzheimera zdecydował się specjalizować w psychiatrii. Jego dysertacja doktorska Zufällige Stichverletzungen als Todesursache została przedstawiona w 1921 roku.

Kallmann praktykował w Szpitalu Wszystkich Świętych we Wrocławiu (Krankenhaus zu Allerheiligen) i przez pewien czas prowadził prywatną praktykę. Następnie trafił do Instytutu Psychiatrycznego przy Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma w Berlinie, gdzie uczył się u Karla Ludwiga Bonhoeffera. Uczył się również psychoanalizy w berlińskim Instytucie Psychoanalizy oraz neuropatologii jako asystent Hansa Gerharda Creutzfeldta. Od 1929 roku kierował laboratoriami neuropatologicznymi w dwóch berlińskich szpitalach. W tym samym roku otrzymał i przyjął propozycję pracy w nowo otwartym Instytucie Psychiatrycznym Emila Kraepelina w Monachium.

Po 1933 roku nie stracił pracy mimo żydowskiego pochodzenia; wcześniej przeszedł na chrześcijaństwo. W 1936 roku wyemigrował do Stanów Zjednoczonych i osiadł w Nowym Jorku. W opuszczeniu Niemiec i emigracji pomógł Kallmannowi przewodniczący Niemieckiego Ośrodka Badań Psychiatrycznych w Monachium i lider ruchu eugenicznego, Ernst Rüdin.

W 1948 roku Kallmann był współzałożycielem American Society of Human Genetics i czasopisma „American Journal of Human Genetics”.

Kallmann prowadził pionierskie badania nad dziedzicznymi uwarunkowaniami chorób psychicznych. W 1944 roku razem z Schönfeldem i Barrerą opisał zespół znany dziś jako zespół Kallmanna^[1].

Wybrane prace

• The genetics of schizophrenia; a study of heredity and reproduction of the families of 1,087 schizophrenics. New York: JJ Augustin, 1938. 291 ss.
• Kallmann FJ, Reisner FJ. Twin studies on the significance of genetic factors in tuberculosis. The American Review of Tuberculosis 47, s. 549 (1943)
• The genetic aspects of primary eunocchoidism (1944)
• The genetic theory of schizophrenia. The American Journal of Psychiatry 103: 309 (1946)
• Modern concepts of genetics in relation to mental health and abnormal personality development^[2]. (1947)
• The genetics of psychoses; an analysis of 1,232 twin index families. American Journal of Human Genetics 4, ss. 385–390 (1950)
• Heredity in Health and Mental Disorder (1953)
• Zur Symptomatologie der Gehirnzystizerkose. Mschr. Psychiat. Neur. (1929)
• Marcuse H, Kallmann F. Zur Sulfosinbehandlung der Paralyse und Schizophrenie. Nervenarzt 2: 149-53 (1929)

Przypisy

Bibliografia

• Geschichte der Neurologie in Berlin. Von B. Holdorff, Bernd Holdorff, Rolf Winau (red.). Walter de Gruyter, 2000, s. 48, 181. ISBN 3-11-016913-4
• Mildenberger F. Auf der Spur des „scientific pursuit” : Franz Josef Kallmann (1897-1965) und die rassenhygienische Forschung. „Medizinhistorisches Journal”. 37. 2, s. 183-200, 2003. PMID: 12522917. 
• Elliot S.E.S. Gershon Elliot S.E.S., The historical context of Franz Kallmann and psychiatric genetics, „Archiv für Psychiatrie und Nervenkrankheiten”, 229 (4), 1981, s. 273–276, DOI: 10.1007/BF01833156, ISSN 0003-9373  (ang.).
• Peiffer J. Die Vertreibung deutscher Neuropathologen 1933–1939. „Nervenarzt”. 69. 2, s. 99-109, 1998. DOI: 10.1007/s001150050245. PMID: 9551453. 
• Jürgen Peiffer: Hirnforschung in Deutschland 1849 bis 1974: Briefe zur Entwicklung von Psychiatrie und Neurowissenschaften sowie zum Einfluss des politischen Umfeldes auf Wissenschaftler. Springer, s. 1087. ISBN 3-540-40690-5.

Linki zewnętrzne

• Franz Josef Kallmann w bazie Who Named It (ang.)