Frank O’Hara
ilustracja
Imię i nazwisko

Francis Russell O’Hara

Data i miejsce urodzenia

27 czerwca 1926
Baltimore

Data i miejsce śmierci

25 lipca 1966
Nowy Jork

Narodowość

amerykańska

Dziedzina sztuki

poezja

Epoka

modernizm (szkoła nowojorska poezji)

Ważne dzieła
  • A City Winter, and Other Poems
  • Meditations in an Emergency
  • Lunch Poems
Strona internetowa

Frank O’Hara, właśc. Francis Russell O’Hara (ur. 27 czerwca 1926 w Baltimore, zm. 25 lipca 1966 w Nowym Jorku) – amerykański poeta, obok Johna Ashbery’ego czołowy twórca tzw. Szkoły nowojorskiej.

Życie i twórczość

Syn irlandzkich katolików, Russella Josepha O’Hary i Katherine Broderick. Urodził się w stanie Maryland, gdzie w 1944 r. ukończył liceum. Następnie przez dwa lata służył jako ochotnik w marynarce wojennej, by wreszcie przeprowadzić się do Massachusetts. Tam też studiował w bostońskim New England Conservatory of Music. Później studiował także na Uniwersytecie Harvarda (gdzie poznał Johna Ashbery’ego) i University of Michigan w Ann Arbor, gdzie uzyskał tytuł magistra literatury. W 1951 r. przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie mieszkał do końca życia. Podjął pracę w nowojorskim Museum of Modern Art, gdzie zaczynał jako recepcjonista, a skończył jako kurator[1]. W przeprowadzce towarzyszył mu Joe LeSueur – przez najbliższe jedenaście lat pełniący w jego życiu rolę współlokatora oraz kochanka[2].

Pierwsze próby pisania podejmował już w trakcie studiów harwardzkich, w 1947 r. (publikacje w studenckim periodyku Harvard Advocate), jednak debiutancki tomik poezji (A City in Winter and Other Poems) opublikował dużo później, w 1952 r. Debiut ten odbił się szerokim echem w kręgach nowojorskiej bohemy artystycznej. Frank O’Hara stał się znaczącą postacią tego środowiska, przyjaźnił się m.in. z malarzami Larrym Riversem, Willemem de Kooningiem i Jacksonem Pollockiem oraz poetą Kennethem Kochem. We wczesnych latach 60. O’Hara prowadził w nowojorskiej New School cieszące się dużą popularnością warsztaty poetyckie[1].

O’Hara drukował swoje wiersze w awangardowych pismach i niszowych wydawnictwach w bardzo małym nakładzie, przez co był praktycznie nieznany poza wąskim kręgiem artystów i pisarzy. Szerokiej publiczności stał się znany dopiero po przedwczesnej śmierci w 1966 r. Nie przywiązywał do swojej poezji większej wagi, wiersze (o tematyce niemal bez wyjątku, autobiograficznej) pisał pospiesznie i zapisywał na luźnych kartkach papieru. Swoją twórczość traktował wyjątkowo niefrasobliwie i ocalała ona w dużej mierze dzięki zapobiegliwości jego przyjaciół. Jako krytyk sztuki, O’Hara regularnie publikował teksty w „Art News” i „Kulchur Magazine”[3].

Zginął w wieku czterdziestu lat w nieszczęśliwym wypadku, potrącony przez plażowy samochód typu buggy.

W latach 70. XX wieku, po opublikowaniu wierszy zebranych, uznano go za jednego z najważniejszych amerykańskich poetów XX w. Dzięki znakomitym tłumaczeniom Piotra Sommera wywarł ogromny wpływ na współczesną poezję polską (zob. oharyzm).

Był homoseksualistą[4].

Dzieła (wybór)

  • A City Winter, and Other Poems (1952)
  • Meditations in an Emergency (1956)
  • Odes (1960)
  • Second Avenue (1960)
  • Lunch Poems (1964)[1]
  • Love Poems (1965)
  • In Memory of My Feelings (1967)
  • The Collected Poems of Frank O’Hara (1971)

Polskie tłumaczenia

Opracowania

  • Frank O`Hara. Śnieg jest po prostu śniegiem, Jacek Uglik, w: Rita Baum 2003, nr 7.

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Przypisy

  1. 1 2 3 Frank O’Hara - wiersze. Dostęp: 24 marca 2012 r. (pol.)
  2. ↑ Padgett, Ron (2004), „Joe LeSueur & Frank O’Hara”, Joe: A Memoir of Joe Brainard, Coffee House Press, str. 64, ISBN 1-56689-159-0.
  3. ↑ Ibid.
  4. ↑ Frank O’Hara w bazie Notable Names Database (ang.)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.