Franek Kimono

Imię i nazwisko	Piotr Fronczewski
Pseudonim	Franek Kimono, Crazy Zdzich, Pan Kimono
Typ głosu	baryton
Gatunki	piosenka satyryczna, disco, rap, proto-rap
Aktywność	Franek Kimono (1983–1984, 2008) Crazy Zdzich (1986) Pan Kimono (1998)

Franek Kimono – postać muzyczna wykreowana przez aktora Piotra Fronczewskiego. Jego postać była parodią stylu disco^[1]. Franek Kimono jako formę ekspresji wokalnej stosował melodeklamację.

Pomysłodawcą postaci był Andrzej Korzyński (pod pseudonimem Andrzej Spol)^[2], a współautorami Mariusz Zabrodzki i Sławomir Wesołowski. Oprócz Andrzeja Korzyńskiego, teksty na płytę pisał również Krzysztof Gradowski. Piotra Fronczewskiego jako wokalistę wybrano podczas rejestracji ścieżki dźwiękowej do filmu Akademia pana Kleksa (1983).

Jeszcze w 1983 r. wydano singel z piosenkami „King Bruce Lee karate mistrz” i „Dysk Dżokej”, a w roku następnym długogrającą płytę winylową. Z czasem pojawiały się reedycje CD albumu – w 1991, w 1999 oraz w 2008 roku.

Sukces

Franek Kimono miał być kpiną z subkultury disco. Jak wiele żartów (choćby jak m.in. „Mydełko Fa” Marka Kondrata albo Chłopaki nie płaczą T.Love), został jednak potraktowany na poważnie i entuzjastycznie przyjęty przez bywalców dyskotek. Fronczewski wylansował tą płytą takie przeboje jak m.in. „King Bruce Lee Karate Mistrz”, „Dysk Dżokej”, „Ja jestem Menago”.

Wiele cytatów z jego piosenek weszło do języka potocznego, np.

• Nie rycz, mała nie rycz – ja znam te wasze numery
• Po dobrej wódzie lepszy jestem w dżudzie
• Na bramce stoję, nikogo się nie boję
• Ciosy karate ćwiczyłem z bratem
• Więc gaz do dechy i wypuszczam czad z aparatury co ma tysiąc wat
• Czasem na giełdzie coś mi podejdzie.
• Gdy ja dołożę – wtedy: nie daj Boże – Reanimacja nawet nie pomoże.
• I znów się zaczęło, znów na pełnym luzie; Sypiemy numery, jak przed laty w budzie.

Jego piosenki pojawiły się w serialu Tulipan (1986) oraz fragmentarycznie w filmie Wakacje z Madonną (1983). Ponadto, fragment utworu „King Bruce Lee Karate Mistrz” wykonała Magdalena Różczka w serialu Usta usta (2010).

Następstwa

Na fali nostalgicznej mody na lata 80. aktor podjął próbę zdyskontowania sukcesu sprzed lat i jako Pan Kimono nagrał opublikowaną w maju 1998 r.^[3] płytę Toczy się życie – Powrót Mistrza, która została już oceniona dużo gorzej. Żadna piosenka nie osiągnęła statusu przeboju.

W grudniu 2007 roku ukazała się płyta zespołu TPWC, pt. Teraz pieniądz w cenie, gdzie w piosence „W aucie” występuje gościnnie Piotr Fronczewski jako Franek Kimono. Utwór powstał jako hołd dla dokonań Franka Kimono i utrzymany został w klimacie jego pierwszej płyty. 27 maja 2008 ukazał się teledysk do tego utworu^[2][4]. Utwór zyskał dużą popularność: zdobywał pierwsze miejsca na listach przebojów głównych polskich stacji muzycznych (tj.: 4fun.tv czy Viva Polska), a na oficjalnym profilu Prosto w serwisie YouTube został obejrzany ponad 48 milionów razy.

W marcu 2008 roku remiks utworu Franka Kimono pt. „Dysk Dżokej” pojawił się na debiutanckiej płycie duetu Wet Fingers jako bonus track.

Źródła

Stylizacja projektu wiązała się z panującą w latach 80. modą na dalekowschodnie sztuki walki, którą w Polsce zapoczątkował film Wejście smoka z Bruce'em Lee.

Drugim równie ważnym źródłem inspiracji dla postaci Franka był warszawski folklor, opiewający alkoholizujących się, pełnych fantazji cwaniaczków, o jakich pisali Stefan Wiechecki i Stanisław Grzesiuk. Podobnie jak bohaterowie „Wiecha”, Franek posługiwał się slangiem^[5].

Dyskografia

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona Franka Kimono