Francuski Czerwony Krzyż
Croix-Rouge française
ilustracja
Państwo

 Francja

Siedziba

Paryż[uwaga 1]

Data założenia

25 maja 1864

Profil działalności

humanitarna

Prezes

Jean-Jacques Eledjam

Członkowie

53 tys. wolontariuszy,
ok. 18 tys. pracowników

Powiązania

Międzynarodowy Ruch Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca

Położenie na mapie Paryża
Mapa konturowa Paryża, na dole znajduje się punkt z opisem „Francuski Czerwony Krzyż”
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, u góry znajduje się punkt z opisem „Francuski Czerwony Krzyż”
Położenie na mapie Île-de-France
Mapa konturowa Île-de-France, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Francuski Czerwony Krzyż”
48°48′53,2123″N 2°19′41,9907″E/48,814781 2,328331
Strona internetowa

Francuski Czerwony Krzyż (fr. Croix-Rouge française) – jedno z najstarszych narodowych stowarzyszeń Międzynarodowego Czerwonego Krzyża, utworzone w 1864 roku (przed wojną francusko-pruską), w czasie II wojny światowej obejmujące opieką m.in. dziesiątki tysięcy więźniów uwolnionych z obozów zagłady, towarzyszące wojskom alianckim w wyzwoleniu obozów Auschwitz-Birkenau, Dachau, Buchenwald; współcześnie aktywne w międzynarodowych akcjach pomocy m.in. ofiarom klęsk żywiołowych i katastrof.

Historia

Francuska karta pocztowa z roku 1915, honorująca pielęgniarki z RCF
Cyklon w Mahajanga (Madagaskar, marzec 2004)
Szkolenie w zakresie pierwszej pomocy (2011)

Najważniejsze wydarzenia[1]:

  • 25 maja 1864: utworzenie francuskiego Czerwonego Krzyża (CRF),
  • 1870: utworzenie 400 lokalnych komitetów (wybuch wojny francusko-pruskiej),
  • 1879: utworzenie l'Association des Dames Françaises (ADF),
  • 1881: utworzenie l'Union des Femmes de France (UFF),
  • 1907: utworzenie Centralnego Komitetu CRF,
  • 1914–1918: I wojna światowa,
  • 1919–1939: rekonstrukcja stowarzyszenia, działalność w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej (walka z gruźlicą i chorobami wenerycznymi, przeciwdziałanie wysokiej śmiertelności niemowląt),
  • 1939–1945: II wojna światowa,
  • sierpień 1940: przyłączenie się ADF i UFF do CRF,
  • 1942: utworzenie zespołów ratowniczych Equipes d'urgence,
  • 1968: obecność zespołów CRF we wszystkich wydarzeniach maja 1968,
  • 1975: uchodźcy z Azji Południowo–Wschodniej (Accueil des réfugiés),
  • 1998: Mistrzostwa Świata,
  • 1999: mobilizacja dla Kosowa,
  • wrzesień 1999: otwarcie Transit Center Sangatte,
  • grudzień 1999: burze we Francji,
  • 21 września 2001: eksplozja w fabryce nawozów azotowych AZF w Tuluzie[2],
  • kwiecień 2003: program odbudowy po zakończeniu konfliktu w Iraku,
  • sierpień 2003: fala upałów, uruchomienie placówek w szpitalach i domach opieki,
  • luty 2004: uruchomienie programu JAPD (szkolenia w zakresie pierwszej pomocy)[uwaga 2],
  • marzec 2004: interwencja na Oceanie Indyjskim (Madagaskar) w czasie cyklonu Gafilo (PIROI, Plateforme d’intervention régionale pour l’océan indien).

Organizacja i działalność

Jak inne narodowe organizacje Ruchu Czerwonego Krzyża RCF jest przede wszystkim stowarzyszeniem wolontariuszy. Świadczy usługi (non-profit) w takich sektorach, jak pomoc społeczna, opieka zdrowotna, oświata. Stowarzyszanie skupia ponad 53 tys. wolontariuszy i prawie 18 tys. pracowników[3]. Jest kierowane przez Walne Zgromadzenie, Radę Dyrektorów, Prezesa (22 czerwca 2013 roku prezesem został Jean-Jacques Eledjam, wolontariusz CRF od roku 2004) i biuro krajowe. Dodatkowo działa krajowy komitet nadzorczy i komitet ekspertów, zajmujących się poradnictwem i monitorowaniem[4].

Działalność jest finansowana przede wszystkim ze środków prywatnych (darowizny od osób fizycznych i instytucji, działalność usługowa CRF). Sprawozdania z działalności, w tym roczne raporty finansowe, są udostępniane na internetowej stronie stowarzyszenia[5].

W Strategii 2015 przewidziano przede wszystkim skupienie się na potrzebach[6]:

  • ofiar wypadków lub kryzysu,
  • ludzi w sytuacji niestabilnej lub wykluczonych m.in. z powodów ekonomicznych, psychologicznych, fizycznych, społecznych,
  • więźniów potrzebujących reintegracji,
  • migrantów,
  • zaniedbanych dzieci,
  • osób starszych,
  • niepełnosprawnych i chorych, pozbawionych opieki np. ze względu na izolację geograficzną, analfabetyzm, bariery językowe.

Zobacz też

Uwagi

Przypisy

  1. ↑ La 2ème guerre mondiale > Dates clés et actions. [w:] Strona internetowa stowarzyszenia [on-line]. [dostęp 2013-11-21].
  2. ↑ Eksplozja w zakładach chemicznych w Tuluzie. www.rmf24.pl, 22 września 2001. [dostęp 2013-11-21]. (pol.).
  3. ↑ La Croix-Rouge française en bref…. [w:] Strona internetowa stowarzyszenia [on-line]. [dostęp 2013-11-21]. (fr.).
  4. ↑ Organisation et fonctionnement. [w:] Strona internetowa stowarzyszenia [on-line]. [dostęp 2013-11-21]. (fr.).
  5. ↑ Ressources et transparence. [w:] Strona internetowa stowarzyszenia [on-line]. [dostęp 2013-11-21]. (fr.).
  6. ↑ Stratégie 2015. [w:] Strona internetowa stowarzyszenia [on-line]. [dostęp 2013-11-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-08)]. (fr.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.