Kałmuk (1917)
Lisi Jar, olej na sklejce (1918-1939)
bez tytułu, olej na sklejce (1918-1939)

Franciszek Leon Szwoch (ur. 29 stycznia 1883 w Płońsku[1], zm. 16 listopada 1949 w Gdyni[2][3]) – polski malarz marynista.

Życiorys

Uczył się w gimnazjum w Płońsku, po maturze uzyskanej eksternistycznie w Seminarium Nauczycielskim w Siennicy rozpoczął studia Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie, a następnie, od 1908 roku w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Tam współpracował z tajnymi organizacjami niepodległościowymi, za co był kilkakrotnie aresztowany przez zaborców. W 1918 r. wstąpił w Płocku do Polskiej Organizacji Wojskowej, a w 1919 – ochotniczo – do Wojska Polskiego, służył w nim do roku 1921, był powołany na stanowisko referenta ochrony zabytków kultury i sztuki przy dowództwie frontu podlaskiego i wołyńskiego (sprowadzał zbiory muzealne na Wawel i do Zamku Królewskiego w Warszawie).

W II Rzeczypospolitej był znanym organizatorem życia artystycznego, ale także członkiem i wiceprezesem zarządu Ligi Morskiej i Kolonialnej. W uznaniu dla zasług artystycznych i społecznych otrzymał stałe stypendium Ministerstwa Kultury i Sztuki. Przez 17 lat był prezesem Zrzeszenia Polskich Artystów Plastyków.

Specjalizował się w malarstwie marynistycznym, podejmował też tematy historyczne, batalistyczne i sakralne. Wraz z Marianem Mokwą zorganizował w Gdyni (w 1934 r.) Morską Galerię Obrazów. Jego dzieła wielokrotnie wystawiano w Warszawie przez Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych. Współpracował z miesięcznikiem „Morze”. Przed wybuchem II wojny światowej prowadził Szkołę Malarską w Warszawie, a w Hallerowie wybudował dla jej uczniów dom letniskowy. Organizował szereg wystaw na terenie Wybrzeża, przeznaczając cały uzyskany z nich dochód na otwarcie biblioteki publicznej dla Kaszubów. Był inicjatorem i wielkim propagatorem budowy pierwszego „Domu Rybaka” we Władysławowie. Jego najbardziej znane obrazy to: Bitwa pod Puckiem, Bitwa Oliwska, Rybak z Helu, Wieczór nad zatoką.

W czasie II wojny światowej współpracował z Armią Krajową. Niemal cały jego przedwojenny i wojenny dorobek malarski (około trzystu obrazów), spłonął podczas powstania warszawskiego.

W 1945 roku przeniósł się wraz z żoną i córką do Sopotu. Rozpoczął współpracę z Wojewódzkim Wydziałem Kultury i Sztuki, organizując życie artystyczne na Wybrzeżu. Wśród malarzy należących do Związku Artystów Plastyków stworzył Grupę Marynistów, której prezesem był do końca życia. Współtworzył Muzeum Narodowe w Gdańsku, był organizatorem Liceum Sztuk Plastycznych w Gdyni Orłowie. Będąc na stanowisku Referenta Sztuk Plastycznych przy M.R.N. w Gdyni zabezpieczał zabytki sztuki przed wywozem za granicę.

Zorganizował ogólnopolski konkursu na herb Gdyni, który rozstrzygnięto w 1946 r. Pod koniec życia zachorował na białaczkę, zmarł w Gdyni, został pochowany w Sopocie. Większość jego dzieł pozostaje obecnie w rękach najbliższej rodziny.

Uwagi

    Przypisy

    Bibliografia

    Linki zewnętrzne

    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.