Franciszek Drucki-Lubecki
Data i miejsce urodzenia

10 października 1878
Łunin

Data i miejsce śmierci

sierpień lub wrzesień 1944
Warszawa

Senator III kadencji (II RP)
Okres

od 23 listopada 1930
do 10 lipca 1935

Przynależność polityczna

Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem

Odznaczenia
Order Świętej Anny IV klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława IV klasy (Imperium Rosyjskie)
Grób Franciszka Druckiego-Lubeckiego na cmentarzu Powązkowskim

Franciszek Marian Drucki-Lubecki (ur. 10 października 1878 w Łuninie, zm. w sierpniu lub wrześniu 1944 w Warszawie) – polski ziemianin i działacz społeczny związany z Polesiem, senator II i III kadencji (1928–1935).

Życiorys

Syn ks. Edwina Druckiego-Lubeckiego i jego drugiej żony Franciszki z Kaszowskich. Wnuk Hieronima Druckiego-Lubeckiego (brata ministra skarbu Franciszka Ksawerego) i Krystyny z Niemirowiczów-Szczyttów, córki marszałka Józefa Niemirowicza-Szczytta z Kożangródka. Franciszek miał siostrę Jadwigę oraz dwoje przyrodnich braci, Feliksa i Hieronima, z pierwszego małżeństwa ojca z Jadwigą ks. Radziwiłł (córką Konstantego Mikołaja)[1][2].

Po ukończeniu Liceum Aleksandryjskiego służył w wojsku (1899–1901), po czym osiadł w rodzinnym Łuninie, gdzie przejął gospodarstwo po ojcu. Pracował również jako sekretarz kancelarii Rady Państwa[3]. Na początku XX wieku działał w rosyjskiej Partii Konstytucyjno-Demokratycznej. W czasie zjazdu partii w kwietniu 1906 poparł wywłaszczenie wielkiej własności ziemskiej. Proponował, by przyszły ustrój agrarny określały zasady wybrane na podstawie demokratycznego prawa wyborczego do ziemstw[4].

W czasie I wojny światowej zmobilizowany do wojska rosyjskiego (w 1915 krótko więziony w Dyneburgu z powodów politycznych). W latach 1918–1921 służył w Wojsku Polskim, a po zakończeniu wojny polsko-bolszewickiej powrócił do rodzinnego majątku. Zakładał i przewodniczył Związkowi Ziemian w powiecie Łuniniec, był również radnym gminy Łunin oraz członkiem sejmiku i wydziału powiatowego w Łunińcu. W 1922 posiadał majątki ziemskie o powierzchni 26 860 ha[5]. W 1928 stanął na czele Rady Powiatowej BBWR. W tym samym roku został wybrany na senatora z województwa poleskiego (z reelekcją w 1930). W latach 30. zamieszkał w Warszawie, gdzie zmarł podczas powstania[3]. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 234-4-1/2)[6].

Odznaczony orderami św. Stanisława (1906) i św. Anny (1916).

Przypisy

  1. ↑ Adam Boniecki: Herbarz Polski, t. XV, s. 20.
  2. ↑ Teodor Żychliński: Złota Księga Szlachty Polskiej, Rocznik IV, Poznań 1882, s. 365, 367.
  3. 1 2 Małgorzata Smogorzewska: Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik biograficzny, tom I: A–D, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 1998.
  4. ↑ W kręgu polityki i spraw wojskowych. W: Między... s. 107.
  5. ↑ Wojciech Roszkowski: Lista największych właścicieli ziemskich w Polsce w 1922 r., w: „Przegląd Historyczny”, 1983, tom 74, numer 2, s. 283.
  6. ↑ Cmentarz Stare Powązki: Feliks Drucki-Lubecki, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-02].

Bibliografia

  • Dariusz Tarasiuk: Między nadzieją a niepokojem. Działalność społeczno-kulturalna i polityczna Polaków na wschodniej Białorusi w latach 1905–1918. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2007, s. 211. ISBN 978-83-227-2629-7.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.