Francesco D’Onofrio
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 sierpnia 1939
Salerno

Zawód, zajęcie

polityk, prawnik, nauczyciel akademicki

Francesco D’Onofrio (ur. 3 sierpnia 1939 w Salerno[1]) – włoski polityk, prawnik i nauczyciel akademicki, parlamentarzysta, w latach 1994–1995 minister edukacji.

Życiorys

W 1962 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Neapolitańskim im. Fryderyka II. Kształcił się także na Uniwersytecie Harvarda[2]. Praktykował jako adwokat[3]. Był również nauczycielem akademickim m.in. na macierzystej uczelni[2], a także profesorem na Uniwersytecie La Sapienza w Rzymie.

Był długoletnim działaczem Chrześcijańskiej Demokracji. W latach 1983–1987 zasiadał w Senacie IX kadencji. Następnie do 1996 był posłem do Izby Deputowanych X, XI i XII kadencji. Od 1996 do 2008 ponownie wchodził w skład wyższej izby włoskiego parlamentu jako senator XIII, XIV i XV kadencji[1][3].

Od kwietnia 1991 do kwietnia 1992 był podsekretarzem stanu w departamencie reformy instytucjonalnej. Od maja 1994 do stycznia 1995 sprawował urząd ministra edukacji w rządzie Silvia Berlusconiego[1]. Po rozpadzie chadecji działał w Centrum Chrześcijańsko-Demokratycznym, a następnie w Unii Chrześcijańskich Demokratów i Centrum[1][3].

W 2008 został dyrektorem do spraw naukowych w fundacji Fondazione 'Liberal'[4].

Odznaczony Orderem Zasługi Republiki Włoskiej I klasy (2011)[5].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 Francesco D’Onofrio. camera.it. [dostęp 2017-07-22]. (wł.).
  2. 1 2 Review: Congressional Supervision of Administration by J. P. Harris. jstor.org. [dostęp 2017-07-22]. (ang.).
  3. 1 2 3 Francesco D’Onofrio na stronie Senatu XV kadencji. [dostęp 2017-07-22]. (wł.).
  4. ↑ Francesco D’Onofrio. cinquantamila.it. [dostęp 2017-07-22]. (wł.).
  5. ↑ Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it, 15 marca 2011. [dostęp 2017-07-22]. (wł.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.