Frances Tiafoe
Ilustracja
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

20 stycznia 1998
Hyattsville

Wzrost

188 cm

Gra

praworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

2015

Zakończenie kariery

aktywny

Trener

Wayne Ferreira

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

2

Najwyżej w rankingu

10 (19 czerwca 2023)

Australian Open

QF (2019)

Roland Garros

3R (2023)

Wimbledon

4R (2022)

US Open

SF (2022)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

160 (1 listopada 2021)

Australian Open

3R (2021)

Roland Garros

2R (2021, 2022)

Wimbledon

1R (2017, 2018)

US Open

2R (2014)

Frances Tiafoe (ur. 20 stycznia 1998 w Hyattsville) – amerykański tenisista.

Jego rodzice pochodzą z Sierra Leone.

Kariera tenisowa

W 2012 rozpoczął karierę juniorską. Na koniec 2013, jako najmłodszy tenisista w historii, triumfował w Orange Bowl, pokonując w finale Stefana Kozlova 7:6(3), 0:6, 6:3. W swoim ostatnim starcie w gronie juniorów osiągnął półfinał gry pojedynczej podczas US Open 2014.

W czerwcu 2013 zagrał w swoim pierwszym turnieju w gronie seniorów. W lipcu 2014, dzięki otrzymaniu dzikiej karty, wystąpił w kwalifikacjach turnieju Atlanta Open oraz w drabince głównej Citi Open w Waszyngtonie. Podczas US Open 2014 wystąpił w turnieju kwalifikacyjnym w singlu oraz w drabince głównej debla, odnotowując w niej drugą rundę. W maju 2015 osiągnął pierwszą rundę wielkoszlemowego French Open, przegrywając w 1 meczu z Martinem Kližaem 2:6, 4:6, 1:6. Kilka miesięcy później wystąpił w pierwszej rundzie US Open, ulegając w nim Viktorowi Troickiemu 5:7, 4:6, 3:6.

W 2016 wygrał dwa turnieje rangi ATP Challenger Tour w grze pojedynczej. W kwietniu 2017 został finalistą gry podwójnej zawodów rangi ATP World Tour w Houston partnerując Dustinowi Brownowi. W sezonie 2017 dwukrotnie triumfował również w cyklu ATP Challenger Tour.

Pod koniec lutego 2018 Tiafoe zagrał z dziką kartą w turnieju ATP World Tour w Delray Beach, gdzie wygrał premierowy tytuł w zawodach tej rangi. Wyeliminował m.in. w drugiej rundzie Juana Martína del Potra po trzysetowym meczu, a w finale wynikiem 6:1, 6:4 Petera Gojowczyka[1]. W maju awansował do finału zawodów w Estoril, w którym uległ João Sousie 4:6, 4:6.

W 2019 roku podczas Australian Open osiągnął pierwszy wielkoszlemowy ćwierćfinał w grze pojedynczej. W meczu o półfinał przegrał z Rafaelem Nadalem w trzech setach.

W październiku 2021 roku jako kwalifikant zanotował finał rozgrywek rangi ATP Tour 500 w Wiedniu. W meczu mistrzowskim przegrał 5:7, 4:6 z Alexandrem Zverevem.

W sezonie 2022 Amerykanin ponownie wystąpił w spotkaniu o tytuł zawodów w Estoril. Tym razem został pokonany w nim w dwóch setach przez Sebastiána Báeza. W tym samym sezonie osiągnął finał turnieju w Tokio, w którym przegrał z Taylorem Fritzem 6:7(3), 6:7(2).

W kwietniu 2023 roku Tiafoe awansował do finału zawodów singlowych w Houston. W meczu mistrzowskim wygrał z Tomásem Martínem Etcheverrym 7:6(1), 7:6(6).

Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 10. miejscu (19 czerwca 2023)[2], natomiast w zestawieniu deblistów na 160. pozycji (1 listopada 2021).

Finały w turniejach ATP Tour

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (2–4)

Końcowy wynikNrDataTurniejNawierzchniaPrzeciwnikWynik finału
Zwycięzca 1. 25 lutego 2018 Delray Beach Twarda Niemcy Peter Gojowczyk 6:1, 6:4
Finalista 1. 6 maja 2018 Estoril Ceglana Portugalia João Sousa 4:6, 4:6
Finalista 2. 31 października 2021 Wiedeń Twarda (hala) Niemcy Alexander Zverev 5:7, 4:6
Finalista 3. 1 maja 2022 Estoril Ceglana Argentyna Sebastián Báez 3:6, 2:6
Finalista 4. 9 października 2022 Tokio Twarda Stany Zjednoczone Taylor Fritz 6:7(3), 6:7(2)
Zwycięzca 2. 9 kwietnia 2023 Houston Ceglana Argentyna Tomás Martín Etcheverry 7:6(1), 7:6(6)

Gra podwójna (0–1)

Końcowy wynikNrDataTurniejNawierzchniaPartnerPrzeciwnicyWynik finału
Finalista 1. 16 kwietnia 2017 Houston Ceglana Niemcy Dustin Brown Chile Julio Peralta
Argentyna Horacio Zeballos
6:4, 5:7, 6–10

Przypisy

  1. Wirtualna Polska Media, ATP Delray Beach: Frances Tiafoe pierwszym mistrzem nowej amerykańskiej generacji – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 25 lutego 2018 [dostęp 2018-02-26] (pol.).
  2. Frances Tiafoe | Overview | ATP Tour | Tennis [online], ATP Tour [dostęp 2023-01-31].

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.