Fosforan tributylu

Fosforan tributylu
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	fosforan tributylu
	Inne nazwy i oznaczenia
farm.	łac. tri-n-butylis phosphas
inne	fosforan trójbutylowy, fosforan tri-n-butylu
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C12H27O4P
Inne wzory	(С; 4Н; 9О); 3Р=О, (BuO); 3PO, (CH; 3CH; 2CH; 2CH; 2O); 3P=O
Masa molowa	266,31 g/mol
Wygląd	przezroczysta, bezbarwna ciecz, bez zapachu
	Identyfikacja
Numer CAS	126-73-8; 126-73-8 (anhydrat); 6131-90-4 (trihydrat)
PubChem	31357
SMILES
	CCCCOP(=O)(OCCCC)OCCCC
InChI
	InChI=1S/C12H27O4P/c1-4-7-10-14-17(13,15-11-8-5-2)16-12-9-6-3/h4-12H2,1-3H3
	InChIKey
	STCOOQWBFONSKY-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
	Gęstość
	0,979 g/cm³; ciecz
	Rozpuszczalność w wodzie
	280 mg/l
	w innych rozpuszczalnikach
	etanol – mieszalny
Temperatura topnienia	−79 °C
Temperatura rozkładu	289 °C
logP	4,0
Lepkość	3,39 cP
Napięcie powierzchniowe	25,1 mN/m (20 °C)
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2018-01-17]
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI
Zwroty H	H351, H302, H315
Zwroty P	P273, P301+P312+P330
	NFPA 704
Na podstawie; podanego źródła	1 2 0
Temperatura zapłonu	145 °C
Temperatura samozapłonu	> 482 °C
Numer RTECS	TC7700000
Dawka śmiertelna	LD50 1,55 g/kg (szczur, doustnie)
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Fosforan tributylu, TBP – organiczny związek chemiczny, ester butanolu i kwas fosforowego.

Jest to bezbarwna, bezwonna ciecz, nierozpuszczalna w wodzie, ale miesza się z etanolem. Substancja ta jest stosowana jako rozpuszczalnik organiczny, plastyfikator oraz jako ekstrahent przy ekstrakcji.

W przemyśle jądrowym rozcieńczony (15–40%, zwykle 30%) TBP stosowany jest w procesie PUREX – przy ekstrakcji uranu, plutonu i toru z wypalonych prętów paliwowych rozpuszczonych w kwasie azotowym. Popularnym rozcieńczalnikiem TBP w tym celu jest Amsco 123-15 (83% parafin, 11% związków aromatycznych, 6% naftenów). W temperaturze pokojowej jest nietoksyczny, względnie odporny na promieniowanie jonizujące i nie powoduje korozji aparatury^[7].

Przypisy

1 2 Tributyl phosphate, [w:] PubChem, United States National Library of Medicine, CID: 31357 (ang.).
1 2 3 4 5 6
1 2 3 Tributyl phosphate, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2012-08-27] (ang.).
↑ Farmakopea Polska VIII, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2008, s. 3491, ISBN 978-83-88157-53-0 .
↑ Tributyl phosphate, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2018-01-17] (ang.).
↑ Tributyl phosphate (nr 240494) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2018-01-17]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
↑ Encyklopedia Techniki. Energia jądrowa, JanJ. Zienkiewicz (red.), Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1970, s. 16 .

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[PubChem-1] 1 2 Tributyl phosphate, [w:] PubChem, United States National Library of Medicine, CID: 31357 (ang.).

[SA-2] 1 2 3 4 5 6

[CID-3] 1 2 3 Tributyl phosphate, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2012-08-27] (ang.).

[FP8-4] Farmakopea Polska VIII, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2008, s. 3491, ISBN 978-83-88157-53-0 .

[CLI-5] Tributyl phosphate, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2018-01-17] (ang.).

[SA-US-6] Tributyl phosphate (nr 240494) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2018-01-17]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)

[ET-7] Encyklopedia Techniki. Energia jądrowa, JanJ. Zienkiewicz (red.), Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1970, s. 16 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]