Fort Phil Kearny
Ilustracja
Plan Fortu Kearny z Indian Fights and Fighters (1904)[2]
Państwo

 Stany Zjednoczone

Miejscowość

23 km od Buffalo

Historia
Używana od

1866

Używana do

1868

Użytkownicy
 US Army
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych
Mapa konturowa Stanów Zjednoczonych, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Fort Phil Kearny”
44,5322°N 106,8260°W/44,532200 -106,826000

Fort Phil Kearny – w latach 60. XIX wieku posterunek United States Army w dzisiejszym północno-wschodnim Wyomingu na szlaku Bozemana. Budowę rozpoczęły 13 lipca 1866 roku kompanie A, C, E i H z 2. batalionu 18. pułku piechoty pod okiem dowódcy pułku i dowódcy Obszaru Górskiego płk Henry’ego Carringtona. Posterunek został nazwany na cześć gen. Philipa Kearny'ego, znanego dowódcy z okresu wojny secesyjnej. Nazwy nie należy mylić z nazwą posterunku w Nebrasce – Fort Kearny – który otrzymał imię wuja generała, Stephena Kearny'ego.

Lokalizacja

Fort znajdował się po wschodniej stronie gór Bighorn na północy dzisiejszego hrabstwa Johnson, 23 km na północ od Buffalo. Wraz z Fortem Reno i Fortem C.F. Smith został ulokowany na szlaku Bozemana, w kraju rzeki Powder, w okresie największego nasilenia walk z Indianami dla ochrony poszukiwaczy złota i osadników wędrujących na północ od rozgałęzienia szlaku oregońskiego do dzisiejszego stanu Montana.

Opis

Fort Phil Kearny był największą z fortyfikacji położonych wzdłuż szlaku. Jego 2-metrowej wysokości palisada ograniczała powierzchnię 69 000 m². Cała palisada miała 456 metrów długości, zamykając teren szerokości 180 m na północnym krańcu i 73 m na południowym. By ją postawić, trzeba było około 4000 pni drzew. W roku 1867 obliczano, że dla wzniesienia budynków zużyto ponad 200 tysięcy metrów bieżących desek i 130 tysięcy cegieł adobe.

Krótka historia

Fort był bliski ukończenia w grudniu 1866, kiedy to jego garnizon został zluzowany przez 27. pułk piechoty. W najgorętszym okresie garnizon liczył 400 żołnierzy: 9 oficerów, lekarza oraz 329 podoficerów i szeregowych w pięciu kompaniach piechoty z 18. i 27. pułku (w tym nowo zwerbowaną kompanię K), a także 1 oficera i 60 żołnierzy kompanii C 2. pułku kawalerii. Ponadto w forcie stacjonowało 150 cywilnych pracowników kontraktowych.

Fort, dla Indian „znienawidzony posterunek nad Little Piney”[3], odegrał ważną rolę w wojnie Czerwonej Chmury. Pobliże fortu było miejscem masakry oddziału Fettermana i bitwy na barykadzie wozów. W roku 1868 linia kolejowa Union Pacific dotarła tak daleko na zachód, że imigranci mogli docierać do terenów złotonośnych Montany przez dzisiejszy stan Idaho, porzucając niebezpieczny szlak Bozemana. Wszystkie trzy forty na szlaku zostały opuszczone przez armię w wyniku podpisania traktatu pokojowego w Forcie Laramie. Wkrótce potem zostały zniszczone przez Indian.

Fort Phil Kearny, wraz z miejscami masakry Fettermana i bitwy na barykadzie wozów, został uznany za Narodowy Pomnik Historyczny USA w roku 1960.

Przypisy

  1. Cyrus Townsend Brady: Indian Fights and Fighters, The Soldier and the Sioux, McClure, Phillips and Co, New York 1904
  2. ↑ Cyrus Townsend Brady: Indian Fights and Fighters, The Soldier and the Sioux, McClure, Phillips and Co, New York 1904
  3. ↑ Jerry Keenan, The Wagon Box Fight, An Episode of Red Cloud's War, Conshohocken, PA: Savas Publishing, 2000, ISBN 1-882810-87-2, OCLC 46426660.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.