Filtr górnoprzepustowy (ang. high-pass filter) – (nazwy: filtr dolnozaporowy, low-cut filter, bass-cut filter, nie są prawidłowe, nie występują w literaturze[1][2]) układ elektroniczny bądź algorytm, który przepuszcza sygnały sinusoidalne oraz składowe widmowe złożonych sygnałów o częstotliwościach powyżej określonej częstotliwości granicznej, a tłumi składowe leżące poniżej tej częstotliwości.
W zależności od konstrukcji wyróżniamy filtry:
- reaktancyjne LC, zbudowane z cewek i kondensatorów;
- zbudowane z pojedynczej cewki bądź kondensatora;
- bezindukcyjne, pasywne RC;
- piezoceramiczne;
- aktywne – zawierające wzmacniacze;
- cyfrowe.
W idealnym filtrze, w paśmie przepustowym współczynnik tłumienia powinien być równy zero, natomiast w paśmie zaporowym powinien być duży. Znajomość charakterystyki częstotliwościowej współczynnika fazowego pozwala na określenie zmiany fazy napięcia i prądu przy przejściu sygnału przez filtr. Ponieważ filtry reaktancyjne powinny pracować w warunkach dopasowania falowego, tzn. przy obciążeniu filtra impedancją charakterystyczną, podaje się dla filtrów również charakterystyki częstotliwościowe impedancji charakterystycznej.
Przyjmuje się, że częstotliwości granicznej odpowiada tłumienie 3 dB, dla filtra RC częstotliwość graniczna określona jest wzorem:
Zależność przesunięcia fazowego między wejściem a wyjściem określa wzór:
gdzie:
Zobacz też
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Materiały dydaktyczne DSP AGH. dsp.agh.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-03)].