Filipinomysz długonosa
Apomys sacobianus[1]
D.H. Johnson, 1962[2]
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

myszowate

Podrodzina

myszy

Plemię

Hydromyini

Rodzaj

filipinomysz

Podrodzaj

Megapomys

Gatunek

filipinomysz długonosa

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Filipinomysz długonosa[4] (Apomys sacobianus) – gatunek ssaka z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae), występujący endemicznie na Filipinach.

Taksonomia

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1962 roku amerykański zoolog David H. Johnson nadając mu nazwę Apomys sacobianus[2]. Holotyp pochodził z obszaru rzeki Sacobia, w Clark Air Base, w prowincji Pampanga, na wyspie Luzon, w Filipinach[5].

Apomys sacobianus należy do podrodzaju Megapomys[6]. A. sacobianus może być najbliżej spokrewniony z A. lubangensis[6]. Występuje razem z A zambalensis na zboczach góry Pinatubo i jest częściej łapany[6]. Opublikowane informacje o A. sacobianus z prowincji Isabela, Mountain Province i Zambales na Luzonie zostały zakwestionowane i nie są już zaliczane do tego gatunku[6]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[6].

Etymologia

  • Apomys: Apo, Mindanao, Filipiny; gr. μυς mus, μυος muos „mysz”[7].
  • sacobianus: rzeka Sacobia, Luzon, Filipiny[2].

Zasięg występowania

Filipinomysz długonosa znany jest tylko z podgórza i niższych wysokości góry Pinatubo, w górach Zambales, w zachodniej części Luzonu, na Filipinach; może być bardziej rozpowszechniony w górach Zambales, które są słabo zbadane pod kątem małych ssaków[6].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) 135–158 mm, długość ogona 115–159 mm, długość ucha 21–25 mm, długość tylnej stopy 34–40 mm; masa ciała 71–105 g[8]. Gryzoń ten jest morfologicznie podobny do filipinomyszy reliktowej (A. abrae) z północy wyspy Luzon. Ma trochę większe rozmiary ciała i bardziej szare futro[5]. Gatunek jest słabo znany, jedynie holotyp jest pewnym okazem; inne doniesienia mogą dotyczyć pokrewnych gatunków z grupy A. abrae[3].

Ekologia

Holotyp został znaleziony w nizinnym lesie wtórnym[3]

Populacja

Ograniczony stan wiedzy o gatunku utrudnia przyznanie mu statusu zagrożenia, ale w 2016 Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody uznała go za gatunek najmniejszej troski. Nie są znane zagrożenia dla tego gatunku ani liczebność populacji. Miejsce typowe zostało dotknięte skutkami wybuchu wulkanu Pinatubo[3].

Badania prowadzone od 2011 roku wykazały, że mimo drastycznego przekształcenia środowiska przez erupcję Pinatubo gatunek ten przetrwał i jest liczny[9].

Przypisy

  1. ↑ Apomys sacobianus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. 1 2 3 D.H. Johnson. Two new murine rodents. „Proceedings of the Biological Society of Washington”. 75, s. 318, 1962. (ang.).
  3. 1 2 3 4 R. Kennerley, Apomys sacobianus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-3 [dostęp 2022-02-24] (ang.).
  4. ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 264. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  5. 1 2 D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Apomys sacobianus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-02-24].
  6. 1 2 3 4 5 6 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 490. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  7. ↑ E.A. Mearns. Descriptions of new genera and species of mammals from the Philippine Islands. „Proceedings of the United States National Museum”. 28, s. 455, 1905. (ang.).
  8. ↑ Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 669–670. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
  9. ↑ Field Museum: Rediscovery of the 'extinct' Pinatubo volcano mouse. Phys.org, 2021-01-23. [dostęp 2021-01-23].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.