Fasada dworca Fenchurch Street | |
Państwo | |
---|---|
Kraj | |
Miejscowość | |
Lokalizacja | |
Zarządca | |
Data otwarcia |
1841 |
Dane techniczne | |
Liczba krawędzi peronowych |
4 |
Położenie na mapie City of London | |
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii | |
Położenie na mapie Anglii | |
Położenie na mapie Wielkiego Londynu | |
51°30′41,5″N 0°04′43,0″W/51,511528 -0,078611 | |
Strona internetowa |
Fenchurch Street (London Fenchurch Street) – stacja i dworzec kolejowy w centralnym Londynie, we wschodniej części City of London, w pobliżu ulicy Fenchurch Street. Najmniejsza spośród londyńskich stacji czołowych, o 4 krawędziach peronowych, niemniej zaliczana do głównych dworców londyńskich[1]. Obsługuje połączenia pasażerskie w kierunku wschodnim, do miast w południowej części hrabstwa Essex[2].
Ruch pasażerski
Jedynym przewoźnikiem kolejowym obsługującym połączenia do i z Fenchurch Street jest c2c[2], które jest również zarządcą stacji[3]. W rozkładzie 2023/2024 była to stacja krańcowa dla połączeń do i z Southend-on-Sea (stacja Southend Central), Shoeburyness (Shoeburyness), Grays (Grays) oraz Pitsea (Pitsea). Najbliższa stacja, na której zatrzymuje się większość odjeżdżających pociągów, to Limehouse. W godzinach szczytu ze stacji odjeżdża kilkanaście pociągów na godzinę, a tyle samo przyjeżdża[2].
W latach 1997–2023 roczna liczba pasażerów rozpoczynających lub kończących podróż na stacji wahała się od 3,2 mln (2020/2021) do 18,5 mln (2016/2017). W tym samym okresie roczna liczba osób przesiadających się na stacji wynosiła od 167 tys. (2008/2009) do 1,1 mln (2022/2023)[uwaga 1][4].
Fenchurch Street jako jedyna spośród głównych stacji londyńskich nie ma bezpośredniego połączenia z metrem londyńskim[5]. Najbliższą stacją jest Tower Hill[1].
Historia
Fenchurch Street to najstarszy dworzec kolejowy w granicach City of London[1], zaprojektowany przez Williama Tite'a i otwarty w 1841 roku. Znajdował się pierwotnie na krańcu linii podmiejskiej do Blackwall (London and Blackwall Railway), zlikwidowanej w późniejszych latach. Przebudowywany w 1854 roku, co towarzyszyło otwarciu linii kolejowej do Tilbury i Southend-on-Sea (London, Tilbury and Southend Line), ponownie w 1935. W 1988 roku nad halą peronową nadbudowano 5-kondygnacyjny biurowiec i dokonano gruntownej przebudowy wnętrza dworca[5]. Zachowano fasadę z 1854 roku, o frontonie łukowym; jego kształt odpowiadał dawniej łukowemu sklepieniu hali peronowej[6].
W 1972 roku część frontowa dworca została wpisana do rejestru zabytkowych budynków; jest obiektem klasy II[7].
W kulturze
Fenchurch Street jest jednym z czterech dworców kolejowych, obok King’s Cross, Marylebone i Liverpool Street, które pojawiają się na standardowej, brytyjskiej wersji planszy do gry Monopoly[8].
Galeria
- Dworzec w 1983 r.
- Dworzec w 1988 r., widoczna ukończona w tym samym roku nadbudowa biurowa
- Wnętrze dworca
Uwagi
- ↑ Statystyki roczne dla okresów kwiecień–marzec w roku następnym.
Przypisy
- 1 2 3 Callum Marius: London’s smallest 'big' station that we all know from playing Monopoly is getting a £1.1million makeover. MyLondon, 2023-01-24. [dostęp 2024-01-03]. (ang.).
- 1 2 3 Electronic national rail timetable (Route timetables: Anglia route: 001 London to Barking, Upminster, Basildon, Grays, Tilbury, Southend Central and Shoeburyness). Network Rail. [dostęp 2024-01-03]. (ang.).
- ↑ London Fenchurch Street. National Rail. [dostęp 2024-01-03]. (ang.).
- ↑ Table 1415 - Time series of passenger entries and exits and interchanges by station. Office of Rail and Road. [dostęp 2024-01-03]. (ang.).
- 1 2 Christopher Hibbert, Ben Weinreb, John Keay, Julia Keay: The London Encyclopaedia. Wyd. 3. Macmillan, 2010, s. 289. ISBN 978-1-4050-4925-2.
- ↑ Jack Simmons, Gordon Biddle: The Oxford Companion to British Railway History. Oxford University Press, 1997, s. 290, 292-293. ISBN 978-0-19-211697-0. (ang.).
- ↑ Front block of Fenchurch Street station. Historic England. [dostęp 2024-01-04]. (ang.).
- ↑ Chris Leadbeater: Escape the city: 10 amazing adventures less than an hour from London. The Telegraph, 2018-05-16. [dostęp 2024-01-06]. (ang.).