Feliks Joszt
pułkownik audytor pułkownik audytor
Data i miejsce urodzenia

14 grudnia 1872
Tarnopol

Data i miejsce śmierci

1940
USRR, ZSRR

Przebieg służby
Siły zbrojne

C. K. Armia
C. K. Obrona Krajowa
Wojsko Polskie

Jednostki

30 Pułk Piechoty Austro-Węgier
20 Pułk Piechoty Obrony Krajowej
Najwyższy Sąd Wojskowy

Stanowiska

sędzia NSW

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych

Feliks Julian Joszt[1] (ur. 14 grudnia 1872 w Tarnopolu, zm. 1940 w ZSRR) – polski sędzia, pułkownik audytor Wojska Polskiego II RP, działacz społeczny, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się 14 grudnia 1872 w Tarnopolu jako syn Franciszka[2][3]. W 1891 ukończył VIII klasę i zdał egzamin dojrzałości w C. K. Wyższym Gimnazjum w Tarnopolu (w jego klasie był m.in. Erazm Semkowicz)[4].

Wstąpił do c. k. służby sądowniczej w Galicji. Od około 1897 do około 1899 był auskultantem w C. K. Wyższym Sądzie Krajowym we Lwowie[5]. Od około 1899 był adjunktem w C. K. Sądzie Powiatowym w Zaleszczykach[6], następnie od około 1908 był tam sekretarzem[7], a od około 1909 do 1918 sędzią powiatowym[8][9][10]. Równolegle od około 1902 do około 1906 był członkiem dyrekcji Powiatowej Kasy Oszczędności w Zaleszczykach[11].

We Lwowie działał w stowarzyszeniu muzycznym „Echo”, był wybierany sekretarzem wydziału w styczniu 1893[12] i w styczniu 1894[13], członkiem komisji rewizyjnej w marcu 1898[14]. 18 listopada 1893 został wybrany do podwydziału Czytelni Akademickiej we Lwowie[15]. W Zaleszczykach był sekretarzem prezydium koła Towarzystwa Szkoły Ludowej (w zarządzie zasiadała Leontyna Josztowa)[16]. Był działaczem gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Zaleszczykach, wybierany zastępcą prezesa wydziału na początku 1901[17], członkiem wydziału 12 lutego 1908[18], w 1913 ponownie był prezesem[19].

Podjął służbę w C. K. Armii jako jednoroczny ochotnik 30 pułku piechoty we Lwowie i w tym charakterze we wrześniu 1897 zdał z odznaczeniem egzamin oficerski[20]. Został mianowany podporucznikiem piechoty w rezerwie z dniem 1 stycznia 1898[21][22]. W kolejnych latach był przydzielony do 30 pułku piechoty do około 1905[23][24]. Następnie został przeniesiony do C. K. Obrony Krajowej i zweryfikowany w stopniu podporucznika piechoty w grupie oficerów nieaktywnych z dniem 1 stycznia 1898[25]. Od około 1906 do około 1907 był przydzielony do 20 pułku piechoty obrony krajowej w Stanisławowie[26][27].

Po wybuchu I wojny światowej w sierpniu 1914 został wiceprezesem Komitetu powiatu zaleszczyckiego Naczelnego Komitetu Narodowego[28].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. W 1919 i w 1920 bpełnił wówczas służbę w Prokuraturze przy Sądzie Wojskowym Okręgu Generalnego „Kraków” na stanowisku podprokuratora[29][30]. Dekretem z 22 maja 1920 został zatwierdzony w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej w stopniu podpułkownika w korpusie sądowym z dniem 1 kwietnia 1920[31]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 9. lokatą w korpusie oficerów sądowych[32]. 2 lipca 1922 został mianowany sędzią Najwyższego Sądu Wojskowego w Warszawie[33][34][35]. Przed 1928 został przeniesiony w stan spoczynku. W 1934 jako pułkownik w stanie spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto[36].

Jako emerytowany oficer zamieszkiwał we Lwowie[37]. W tym mieście w latach 20. i 30 działał w ruchu śpiewaczym i muzycznym (jako śpiewacy występowali tam Joszt[38] i Maria Joszt-Łozińska[39][40]). Na początku listopada 1928 został wybrany prezesem zarządu „Echa–Macierzy” we Lwowie[41]. Jako emerytowany oficer pełnił funkcję sekretarza wydziału Małopolskiego Związku Polskich Towarzystw Śpiewaczych i Muzycznych we Lwowie[42] (działającego przy ul. Piłsudskiego 23[43][44]), ponownie wybrany 12 marca 1935[45][46] (prezesem tegoż był Tadeusz Höflinger)[47][48]. Funkcję sekretarza pełnił do 1939[49]. 21 marca 1937 został wybrany do zarządu Polskich Towarzystw Śpiewaczych i Muzycznych we Lwowie[50]. 13 marca 1938 Zjazd Delegatów we Lwowie przyznał mu godność członka honorowego Związku (tak samo został wyróżniony kpt. Rajmund Pragłowski[51][52]. Jak delegat Związku Małopolskiego uczestniczył w Ogólnym Zebrania Delegatów Zjednoczenia Polskich Związków Śpiewaczych i Muzycznych 4 czerwca 1938 w Łodzi[53]

Po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej 1939 i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów. Na wiosnę 1940 został zamordowany przez NKWD. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 55/5-8 oznaczony numerem 1021 i dosłownie określony jako Feliks Jeszt)[2]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ W ewidencji wojskowych C. K. Armii był określany w języku niemieckim jako „Felix Joszt”.
  2. 1 2 Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 36. [dostęp 2020-12-20].
  3. ↑ Feliks Joszt. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-12-21].
  4. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum w Tarnopolu za rok szkolny 1891. Tarnopol: 1891, s. 89, 90.
  5. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1898. Lwów: 1898, s. 52, 53.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1899. Lwów: 1899, s. 53, 53.
  6. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1900. Lwów: 1900, s. 121.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1901. Lwów: 1901, s. 121.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1902. Lwów: 1902, s. 131.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1903. Lwów: 1903, s. 131.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1904. Lwów: 1904, s. 131.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1905. Lwów: 1905, s. 131.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1906. Lwów: 1906, s. 148.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1907. Lwów: 1907, s. 148.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1908. Lwów: 1908, s. 148.
  7. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1909. Lwów: 1909, s. 162.
  8. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 162.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 169.
  9. 1 2 Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 165.
  10. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 122.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 123.
    •Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 1037.
  11. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1903. Lwów: 1903, s. 804.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1904. Lwów: 1904, s. 803.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1905. Lwów: 1905, s. 803.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1906. Lwów: 1906, s. 848.
  12. ↑ Kronika. „Kurjer Lwowski”. Nr 22, s. 3, 22 stycznia 1893.
  13. ↑ Kronika. „Kurjer Lwowski-Dodatek”. Nr 30, s. 2, 29 stycznia 1894.
  14. ↑ Kronika. „Kurjer Lwowski”. Nr 65, s. 3, 6 marca 1898.
  15. ↑ „Kurjer Lwowski”. Nr 327, s. 3, 25 listopada 1893.
  16. ↑ Sprawozdanie z działalności Towarzystwa Szkoły Ludowej. Dwudziestolecie Towarzystwa Szkoły Ludowej 1891-1910. Kraków: 1911, s. 263.
  17. ↑ Zaleszczyki. „Przewodnik Gimnastyczny „Sokół””. Nr 3, s. 23, 1901.
  18. ↑ Zaleszczyki. „Przewodnik Gimnastyczny „Sokół””. Nr 5, s. 39, 1908.
  19. ↑ Kursy gimnastyczne, skautowe i kolonie. (Dokończenie). Obóz roboczy w Machnówku pod Bełzem. „Przewodnik Gimnastyczny „Sokół””. Nr 10, s. 79, 1913.
  20. ↑ Egzamin oficerski. „Słowo Polskie”. Nr 229, s. 3, 1 października 1897.
  21. ↑ Nowi oficerowie rezerwowi. „Kurjer Lwowski-Dodatek”. Nr 4, s. 2, 3 stycznia 1898.
  22. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1899. Wiedeń: 1898, s. 348.
  23. 1 2 3 Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1900. Wiedeń: 1899, s. 447.
  24. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1901. Wiedeń: 1900, s. 455.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1902. Wiedeń: 1901, s. 461.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1903. Wiedeń: 1902, s. 457.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1904. Wiedeń: 1903, s. 461.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1905. Wiedeń: 1904, s. 469.
  25. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1906. Wiedeń: 1906, s. 154.
  26. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1906. Wiedeń: 1906, s. 320.
  27. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1907. Wiedeń: 1907, s. 290.
  28. ↑ Naczelny Komitet Narodowy. „Kurjer Lwowski”. Nr 364, s. 3, 22 sierpnia 1914.
  29. ↑ Sprawa napadu rabunkowego na kapitana Borysławskiego przed sądem. „Goniec Krakowski”. Nr 316, s. 3, 22 listopada 1919.
  30. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 26 z 14 lipca 1920 roku, s. 576.
  31. ↑ Sprawy wojskowe. „Słowo Polskie”. Nr 326, s. 3, 16 lipca 1920.
  32. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 301.
  33. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 23 z 26 lipca 1922 roku, s. 561.
  34. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1081, 1089.
  35. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 976, 984.
  36. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 367.
  37. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 884.
  38. ↑ Komunikaty. „Kurjer Lwowski”. Nr 348, s. 6, 22 grudnia 1919.
  39. ↑ Komunikaty. „Kurjer Lwowski”. Nr 119, s. 6, 21 maja 1921.
  40. ↑ Z muzyki. „Gazeta Lwowska”. Nr 124, s. 4, 7 czerwca 1921.
  41. ↑ Kronika. „Gazeta Lwowska”. Nr 258, s. 4, 9 listopada 1928.
  42. ↑ Zjazd śpiewaczy. „Słowo Polskie”. Nr 60, s. 7, 2 marca 1933.
  43. ↑ Adresy. „Chór”. Nr 4, s. 19, 1937.
  44. ↑ Przypomnienie. „Chór”. Nr 10, s. 181, 1938.
  45. ↑ Nowe władze Młp. Związku Tow. śpiew. i muz.. „Kurier Powszechny”. Nr 101, s. 6, 12 kwietnia 1935.
  46. ↑ Małopolskiego Związek Polskich Towarzystw Śpiewaczych i Muzycznych. „Chór”. Nr 5, s. 15, 1 maja 1935.
  47. ↑ Kronika. „Gazeta Lwowska”. Nr 241, s. 3, 19 października 1928.
  48. ↑ Małopolski Związek Pol. Tow. Śpiewaczych i Muzycznych. „Śpiewak”. Nr 10, s. 143, 1938.
  49. ↑ Życie organizacyjne i kronika. W kraju. „Chór”. Nr 3, s. 47, 1939.
  50. ↑ Zjazd Dalegatów Polsk. Towarzystw Śpiewaczych i Muzycznych. „Gazeta Lwowska”. Nr 68, 25 marca 1937.
  51. ↑ Życie organizacyjne i kronika. W kraju. „Chór”. Nr 4, s. 66, 1938.
  52. ↑ Zjazd delegatów Towarzystw śpiewaczych i muzycznych we Lwowie. „Wschód”. Nr 81, s. 12, 20 kwietnia 1938.
  53. ↑ Protokół z Ogólnego Zebrania Delegatów Zjednoczenia Polskich Związków Śpiewaczych i Muzycznych w dniu 4 czerwca 1938 r. w Łodzi. „Chór”. Nr 6, s. 115, 118, 1938.
  54. ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-07-12].
  55. ↑ M.P. z 1931 r. nr 46, poz. 101 „za zasługi na polu śpiewactwa polskiego”.
  56. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 19 marca 1931 roku, s. 67.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.