Fassait
Ilustracja
Fassait z Val di Fassa, Włochy
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny

Ca(Mg,Fe,Al)(Si,Al)2O6

Twardość w skali Mohsa

6

Przełam

nierówny lub muszlowy

Łupliwość

dobra do doskonałej, dwukierunkowa, krzyżująca się pod kątem 87°[1]

Pokrój kryształu

kryształy o pokroju słupkowym lub krótkosłupkowym, w skupieniach ziarnistych, zbitych, również jako pojedyncze ziarna i impregnacje[1]

Układ krystalograficzny

układ jednoskośny

Gęstość minerału

2,96-3,34[1] g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

zielona, zielonoczarna

Rysa

biała, jasnoszara, jasnoszarozielona

Połysk

szklisty

Fassait, Włochy

Fassait (ang. fassaite) – minerał z gromady krzemianów, glinokrzemian wapnia, magnezu, żelaza i glinu o wzorze chemicznym Ca(Mg,Fe,Al)(Si,Al)2O6 zaliczany do grupy piroksenów. Fassait jest odmianą augitu[2]. Nazwa pochodzi od doliny Fassa (Valle di Fassa) koło Trydentu we Włoszech[3].

Właściwości

Fassait tworzy kryształy o pokroju słupkowym lub krótkosłupkowym. Występuje w skupieniach ziarnistych, zbitych oraz jako pojedyncze ziarna. Kryształy w układzie jednoskośnym. Barwy zielonej, zielonoczarnej, również brunatnozielony, żółtozielony[1]. Rysa jest koloru białego, jasnoszarego. Minerał cechuje się łupliwością dobrą do doskonałej, dwukierunkową, która krzyżuje się pod kątem 87°. Przełam minerału jest nierówny, muszlowy.

Występowanie

Stanowi składnik skał metamorficznych, które powstały na skutek przeobrażeń kontaktowych lub kontaktowych-metasomatycznych wapieni dolomitowych, wapieni, skał wapienno-krzemianowych, łupków ilastych, mułowców. Należy do minerałów rzadkich. Występuje we Włoszech (okolice Wezuwiusza, Monte Somma koło Neapolu, Valle di Fassa koło Trydentu, w pobliżu Bresci, Catanzaro, Grosseto, Rzymu, Turynu), Niemczech, Szkocji, Słowacji, Szwecji, USA (Montana), Sri Lance[1].

W Polsce występuje w formie fenokryształów w bazalcie w Różanej koło Świerzawy, w skarnach na Izerskich Garbach, w Gębczycach[1].

Zastosowanie

Fassait jest cenionym kamieniem kolekcjonerskim.

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 Żaba 2003 ↓, s. 131.
  2. ↑ Żaba 2003 ↓, s. 130.
  3. ↑ mindat.org: Villiaumite. [dostęp 2014-07-06].

Bibliografia

  • Jerzy Żaba: Ilustrowany słownik skał i minerałów. Katowice: Videograf II, 2003, s. 130-131. ISBN 83-7183-174-9.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.