Fallobaza[1] (łac. phallobasis) – element samczych narządów genitalnych owadów.

Fallobaza to proksymalna część fallusa. Wykazuje dużą zmienność w stopniu swojego rozwoju. Czasem ma postać dużej struktury wspierającej edeagus, która często wyciągnięta jest w pole tekalne lub osłonkę otaczającą edeagus, zwaną fallokryptem. Czasem reprezentowana jest jedynie przez bazalne skleryty falliczne wchodzące w skład ścianki komory genitalnej[2][3].

W przypadku, gdy fallobaza nie jest wyróżniona, cały fallus jest tożsamy z edeagusem. Ściany fallobazy i edeagusa tworzą razem ectophallus. Fallobaza służy zwykle jako miejsce przyczepu mięśni fallicznych oraz mięśni edeagusa. Boczne płatki z niej wyrastające to paramery. U błonkówek fallobaza jest duża i 2-członowa[2].

Przypisy

  1. ↑ Zoologia : Stawonogi. Szczękoczułkopodobne, skorupiaki. T. 2, cz. 1.. Red. nauk. Czesław Błaszak. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011. ISBN 978-83-01-16568-0.
  2. 1 2 R. E. Snodgrass: Principles of Insect Morphology. Cornell University Press, 1935.
  3. ↑ Armand R. Maggenti, Scott Lyell Gardner: Online Dictionary of Invertebrate Zoology. 2005, s. 420.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.