Ewa Bloom-Kwiatkowska
Data i miejsce urodzenia

1957
Tomaszów Mazowiecki

profesor sztuki
Specjalność: nauki o sztukach pięknych
Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi

Doktorat

2011 – sztuki piękne

Habilitacja

2016 – sztuki piękne
Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu

Profesura

11 lutego 2015

Nauczyciel akademicki
Strona internetowa

Ewa Bloom-Kwiatkowska (ur. 1957 w Tomaszowie Mazowieckim) – polska malarka, scenografka filmowa i telewizyjna, projektantka mody[1], reżyserka, autorka eksperymentalnych filmów wideo.

Życiorys

Działalność naukowa

W 1986 ukończyła Wydział Tkaniny i Ubioru Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Łodzi (obecnie Akademia Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi). Od 2009 kieruje Pracownią Zagadnień Scenograficznych oraz Pracownią Projektowania Kostiumu Teatralnego i Filmowego łódzkiej ASP[2]. W latach 2012–2015 realizowała autorski program wykładów i ćwiczeń warsztatowych ze scenografii wirtualnej w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi[3]. W 19 grudnia 2011 obroniła doktorat, jej praca nosiła tytuł Święte Zło. Natomiast habilitację uzyskała 17 lutego 2016 (tytuł pracy Obraz wobec przemocy. Kod ekranu)[4].

Działalność artystyczna

Razem ze swoim partnerem Sławomirem Kosmynką prowadziła działającą w latach 80. galerię Chaos Faza 3, która funkcjonowała nielegalnie w bloku przy ul. Wigury 15 w Łodzi[5]. 27 stycznia wraz ze swoim partnerem dokonała spalenia wszystkich swoich dzieł artystycznych. Performance miał miejsce przy ul. Wigury 13 i nosił nazwę Himmel über Stadt (Dymy nad miastem). Paleniu towarzyszył odczyt manifestu Chaos Faza 3/Wojna obrazów. Całość związana była z decyzją urzędników, którzy doprowadzili do zamknięcia galerii Chaos Faza 3. W efekcie Ewa Bloom-Kwiatkowska straciła możliwość przechowywania swoich wielkoformatowych dzieł. Wiele z nich poruszało tematykę systemów totalitarnych i autorytarnych, a poprzez ich zniszczenie artystka nawiązywała do wielu przykładów cenzury stosowanej w owych systemach[5][6].

Po tych wydarzeniach artystka porzuciła dotychczasową formę sztuki i zajęła się projektowaniem kostiumów i scenografii. Jest autorką scenografii do ponad 50 spektakli teatralnych i telewizyjnych. Do malarstwa wróciła dopiero w 2005[2].

W latach 2005–2013 stworzyła cykle malarskie Księga Kronik XX oraz Idee i Maski, które dotykają tematu zagłady i przemocy oraz ich obrazie w mediach. Zagadnienie roli filmu i ekranu w tworzeniu i powielaniu przekazu artystka poruszała również w realizacjach wideo: Krąg czyli kto ma urojone lęki zasługuje na prawdziwe (2009), Kolor płonie (2010) oraz Taniec św.Wita (2010–2011)[2].

W latach 2016–2020 działała w ramach kobiecej grupy artystycznej Frakcja[3].

Prace artystki znajdują się w zbiorach: Sammlung Hoffmann Kollektion w Berlinie, Die Bildwechsel-Archive Videomuseum w Hamburgu, Archiwum Sztuki Kobiet oraz w kolekcjach prywatnych[3].

Nagrody

Jest laureatką nagrody I stopnia Ministerstwa Kultury i Sztuki za osiągnięcia w dziedzinie scenografii teatralnej[7], a także stypendystką Ministerstwa Kultury i Sztuki[3]. W 2017 została uhonorowana nagrodą artystyczną Prezydent Miasta Łodzi za osiągnięcia w dziedzinie twórczości artystycznej i upowszechnianiu kultury[8].

Przypisy

  1. ↑ Ewa Bloom-Kwiatkowska [online], Muzeum Śląskie [dostęp 2024-02-10] (pol.).
  2. 1 2 3 Agata Dudek-Woyke, Ewa Bloom Kwiatkowska | Życie i twórczość [online], Culture.pl, 2015 [dostęp 2024-02-10] (pol.).
  3. 1 2 3 4 dr hab. Ewa Bloom-Kwiatkowska, prof. uczelni [online], www.asp.lodz.pl [dostęp 2024-02-10] (pol.).
  4. ↑ Dr hab. Ewa Bloom-Kwiatkowska, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2024-02-10].
  5. 1 2 Xawery Stańczyk, Psychogaleria Chaos Faza 3 1988-1989. Cadio Rebel 1984-1989. Długie Lata Osiemdziesiąte, Underground, Fantom, „Sztuka i Dokumentacja”, 25, 2021, s. 57-72, DOI: 10.32020/ARTandDOC/25/2021/9 (pol.).
  6. ↑ Anka Leśniak, Ewa Bloom Kwiatkowska [online], www.artysci-lodzkie.pl [dostęp 2024-02-10] (pol.).
  7. ↑ Rozprawa habilitacyjna: „Autoreferat. Analiza drogi twórczej na podstawie prac malarskich i wideo: OBRAZ WOBEC PRZEMOCY” [online], lodzkie.pl [dostęp 2024-02-10] (pol.).
  8. ↑ Nagrody za osiągnięcia w dziedzinie twórczości artystycznej, upowszechniania i ochrony kultury [online], uml.lodz.pl [dostęp 2024-02-10] (pol.).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.