Eurydice (Q130)
Ilustracja
Jednostka bliźniacza „Eurydice” – „Ariane”
Klasa

okręt podwodny

Typ

Ariane

Historia
Stocznia

Ateliers et Chantiers Augustin-Normand, Hawr

Położenie stępki

lipiec 1923

Wodowanie

31 maja 1927

 Marine nationale
Wejście do służby

wrzesień 1929

Zatonął

27 listopada 1942

Los okrętu

zatopiony powtórnie 22 czerwca 1944

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu


626 ton
787 t

Długość

66 m

Szerokość

6,2 m

Zanurzenie

4,1 m

Zanurzenie testowe

80 m

Rodzaj kadłuba

dwukadłubowy

Napęd
2 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 1250 KM
2 silniki elektryczne o łącznej mocy 1000 KM
2 śruby
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu


14 węzłów
7,5 w.

Zasięg

powierzchnia: 3500 Mm przy 9 w.
zanurzenie: 75 Mm przy 5 w.

Uzbrojenie
13 torped, 1 działo kal. 100 mm, 2 km kal. 8 mm
Wyrzutnie torpedowe

7 × 550 mm

Załoga

41

Eurydice (Q130) – francuski okręt podwodny z okresu międzywojennego i II wojny światowej, jedna z czterech jednostek typu Ariane. Okręt został zwodowany 31 maja 1927 roku w stoczni Ateliers et Chantiers Augustin-Normand w Hawrze, a do służby w Marine nationale wszedł we wrześniu 1929 roku. Jednostka pełniła służbę na Morzu Śródziemnym, a od zawarcia zawieszenia broni między Francją a Niemcami znajdowała się pod kontrolą rządu Vichy. 27 listopada 1942 roku „Eurydice” została samozatopiona w Tulonie. Podniesiona przez Włochów, została ponownie zatopiona przez alianckie samoloty w czerwcu 1944 roku.

Projekt i budowa

„Eurydice” zamówiona została na podstawie programu rozbudowy floty francuskiej z 1922 roku[1][2]. Okręt, zaprojektowany przez Marie-Augustina Normanda i Fernanda Fenaux, zbliżony był wielkością i parametrami do typu Sirène[1][3]. Jednostka charakteryzowała się wysoką manewrowością i silnym uzbrojeniem, lecz miała zbyt długi czas zanurzenia, a ciasnota wnętrza powodowała trudności w obsłudze mechanizmów okrętowych przez załogę[3].

„Eurydice” zbudowana została w stoczni Ateliers et Chantiers Augustin-Normand w Hawrze[1][4]. Stępkę okrętu położono w lipcu 1923 roku[2], został zwodowany 31 maja 1927 roku[1][3], a do służby w Marine nationale przyjęto go we wrześniu 1929 roku[2]. Jednostka otrzymała numer burtowy Q130.

Dane taktyczno–techniczne

„Eurydice” była średniej wielkości okrętem podwodnym o konstrukcji dwukadłubowej[1][3]. Długość całkowita wynosiła 66 metrów, szerokość 6,2 metra i zanurzenie 4,1 metra[1][5]. Wyporność w położeniu nawodnym wynosiła 626 ton, a w zanurzeniu 787 ton[1][3][uwaga 1]. Okręt napędzany był na powierzchni przez dwa czterosuwowe silniki wysokoprężne Normand-Vickers o łącznej mocy 1250 koni mechanicznych (KM)[1][3][uwaga 2]. Napęd podwodny zapewniały dwa silniki elektryczne Schneider o łącznej mocy 1000 KM[1][8]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 14 węzłów na powierzchni i 7,5 węzła w zanurzeniu[1][3]. Zasięg wynosił 3500 Mm przy prędkości 9 węzłów w położeniu nawodnym oraz 75 Mm przy prędkości 5 węzłów pod wodą[3][5][uwaga 3]. Zbiorniki paliwa mieściły 60 ton oleju napędowego[1][2], a energia elektryczna magazynowana była w bateriach akumulatorów typu D liczących 140 – 144 ogniwa[7][8]. Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosiła 80 metrów, zaś autonomiczność 20 dób[2][7].

Okręt wyposażony był w 7 wyrzutni torped kalibru 550 mm: dwie wewnętrzne i dwie zewnętrzne na dziobie, jedną wewnętrzną na rufie oraz jeden podwójny obrotowy zewnętrzny aparat torpedowy za kioskiem, z łącznym zapasem 13 torped[1][3][uwaga 4]. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiło działo pokładowe kal. 100 mm L/45 M1917 oraz dwa karabiny maszynowe kal. 8 mm (2 x I)[2][3][uwaga 5].

Załoga okrętu składała się z 3 oficerów oraz 38 podoficerów i marynarzy[1][4].

Służba

W momencie wybuchu II wojny światowej okręt pełnił służbę na Morzu Śródziemnym, wchodząc w skład 14. dywizjonu 2. Flotylli okrętów podwodnych w Oranie[9]. Dowódcą jednostki był w tym okresie kpt. mar. C.M.L. Mangin d'Ouince[9]. W czerwcu 1940 roku okręt nadal stacjonował w Oranie[10]. Jednostka uczestniczyła w tym miesiącu w patrolowaniu rejonu Gibraltaru[11]. Po zawarciu zawieszenia broni między Francją a Niemcami „Eurydice” znalazła się pod kontrolą rządu Vichy (rozbrojona w Oranie)[12]. 27 listopada 1942 roku, podczas ataku Niemców na Tulon, okręt został samozatopiony[3][4]. Jednostka została później podniesiona przez Włochów, lecz 22 czerwca 1944 roku została ponownie zatopiona przez amerykańskie samoloty[1][2][uwaga 6].

Uwagi

  1. ↑ Jane's Fighting Ships 1934 i Jane’s Fighting Ships of World War II podają wyporność 576/765 ton[6][7], a J. Lipiński 576/776 ton[5].
  2. ↑ J. Labayle-Couhat i Jane’s Fighting Ships of World War II podają, że moc silników Diesla wynosiła 1200 KM[4][7].
  3. ↑ J. Labayle-Couhat i Navypedia podają, że zasięg 3500 Mm był osiągany przy prędkości 7,5 węzła[2][4].
  4. ↑ Według J. Labayle-Couhata okręt posiadał trzy wyrzutnie dziobowe, dwie rufowe i podwójną wyrzutnię zewnętrzną[4].
  5. ↑ Według J. Labayle-Couhata okręt był uzbrojony w działo kal. 75 mm M1928[4].
  6. ↑ Według P.E. Fontenoya okręt został zatopiony przez alianckie lotnictwo 5 lipca 1944 roku[3].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: 1980, s. 273.
  2. 1 2 3 4 5 6 7 8 Ivan Gogin: ARIANE submarines (1928-1929). Navypedia. [dostęp 2017-03-25]. (ang.).
  3. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara: 2007, s. 183.
  4. 1 2 3 4 5 6 7 Jean Labayle-Couhat: French warships of World War II. London: 1971, s. 80.
  5. 1 2 3 Jerzy Lipiński: Druga wojna światowa na morzu. Warszawa: Wydawnictwo Lampart, 1999, s. 540.
  6. ↑ Oscar Parkes (red.): Jane’s Fighting Ships 1934. London: 1934, s. 204.
  7. 1 2 3 4 Antony Preston (red.): Jane’s Fighting Ships of World War II. London: Studio Editions, 1989, s. 131.
  8. 1 2 Francis E. McMurtrie (red.): Jane’s Fighting Ships 1940. London: 1941, s. 194.
  9. 1 2 Don Kindell: FRENCH, POLISH, GERMAN NAVIES, also US SHIPS IN EUROPE, SEPTEMBER 1939. Naval History Homepage. [dostęp 2017-03-25]. (ang.).
  10. ↑ Don Kindell: FRENCH NAVY SHIPS, JUNE 1940. Naval History Homepage. [dostęp 2017-03-25]. (ang.).
  11. ↑ Don Kindell: NAVAL EVENTS, JUNE 1940 (Part 2 of 4) Saturday 8th – Friday 14th. Naval History Homepage. [dostęp 2017-04-04]. (ang.).
  12. ↑ Don Kindell: NAVAL EVENTS, NOVEMBER 1940 (Part 2 of 2) Friday 15th – Saturday 30th. Naval History Homepage. [dostęp 2017-03-25]. (ang.).

Bibliografia

  • Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
  • Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.).
  • Ivan Gogin: ARIANE submarines (1928-1929). Navypedia. [dostęp 2017-03-25]. (ang.).
  • Don Kindell: FRENCH, POLISH, GERMAN NAVIES, also US SHIPS IN EUROPE, SEPTEMBER 1939. Naval History Homepage. [dostęp 2017-03-25]. (ang.).
  • Don Kindell: FRENCH NAVY SHIPS, JUNE 1940. Naval History Homepage. [dostęp 2017-03-25]. (ang.).
  • Don Kindell: NAVAL EVENTS, JUNE 1940 (Part 2 of 4) Saturday 8th – Friday 14th. Naval History Homepage. [dostęp 2017-04-04]. (ang.).
  • Don Kindell: NAVAL EVENTS, NOVEMBER 1940 (Part 2 of 2) Friday 15th – Saturday 30th. Naval History Homepage. [dostęp 2017-03-25]. (ang.).
  • Jean Labayle-Couhat: French warships of World War II. London: Ian Allan Ltd., 1971. ISBN 0-7110-0153-7. (ang.).
  • Jerzy Lipiński: Druga wojna światowa na morzu. Warszawa: Wydawnictwo Lampart, 1999. ISBN 83-902554-7-2.
  • Francis E. McMurtrie (red.): Jane’s Fighting Ships 1940. London: Sampson Low, Marston & Co., 1941. (ang.).
  • Oscar Parkes (red.): Jane’s Fighting Ships 1934. London: Sampson Low, Marston & Co., 1934. (ang.).
  • Antony Preston (red.): Jane’s Fighting Ships of World War II. London: Studio Editions, 1989. ISBN 1-85170-194-X. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.