Islam w Europie:

     <1% (Polska, Armenia, Białoruś, Czechy, Estonia, Finlandia, Węgry, Islandia, Irlandia, Łotwa, Litwa, Malta, Mołdawia, Monako, Portugalia, Rumunia, San Marino, Słowacja, )

     1%-2% (Andora, Chorwacja, Ukraina)

     2%-4% (Włochy, Luksemburg, Norwegia, Serbia, Słowenia, Hiszpania)

     4%-5% (Dania, Grecja, Liechtenstein, Wielka Brytania)

     5%-10% (Austria, Belgia, Francja, Niemcy, Holandia, Szwecja, Szwajcaria)

     10%-20% (Bułgaria, Gruzja, Czarnogóra, Rosja)

     20%-30% (Cypr)

     30%-40% (Macedonia)

     40%-50% (Bośnia i Hercegowina)

     80%-90% (Albania)

     90%-95% (Kosowo)

     >95% (Turcja, Azerbejdżan)

Mapa domniemanej Eurabii.

Eurabia – neologizm polityczny, określenie powstało z połączenia nazw Europa i Arabia.

Określenie to pochodzi prawdopodobnie od nazwy biuletynu poświęconego dialogowi między Europą a światem arabskim^[1]. Pejoratywne znaczenie nadała mu religijna syjonistka Bat Ye'or^[2]. W jej dyskursie miało określać Europę sprzymierzoną ze światem arabskim przeciwko Stanom Zjednoczonym.

Określenie Eurabia ma też w niektórych dyskursach sugerować opanowanie czy opanowywanie Europy przez islam^[3] (islamizacja). W ten sposób używali tego neologizmu m.in. Oriana Fallaci i Daniel Pipes. Miałoby to nastąpić poprzez integrację europejską z imigracją (w tym wypadku islamską) spoza Europy, która posiada wyższy współczynnik urodzeń niż rdzenni mieszkańcy państw europejskich.

Przypisy