Eugongylini
Welch, 1982[1]
Ilustracja
Przedstawiciel podrodziny – Leiolopisma telfairii
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Rząd

łuskonośne

Infrarząd

Scincomorpha

Rodzina

scynkowate

Podrodzina

Lygosominae

Plemię

Eugongylini

Typ nomenklatoryczny

Eugongylus Fitzinger, 1843

Synonimy
Rodzaje

47 rodzajów – zobacz opis w tekście

Eugongylini – plemię jaszczurek z podrodziny Lygosominae w obrębie rodziny scynkowatych (Scincidae).

Zasięg występowania

Plemię obejmuje gatunki występujące w Afryce, Eurazji, Australii i Oceanii[5][6].

Podział systematyczny

Do plemienia należą następujące rodzaje[5]:

  • Ablepharus Fitzinger, 1824
  • Acritoscincus Wells & Wellington, 1985
  • Anepischetosia Wells & Wellington, 1985 – jedynym przedstawicielem jest Anepischetosia maccoyi (Lucas & Frost, 1894)
  • Austroablepharus Couper, Hoskin, Potter, Bragg & Moritz, 2018
  • Caesoris Sadlier, Bauer, Shea, & Smith, 2015 – jedynym przedstawicielem jest Caesoris novaecaledoniae (Parker, 1926)
  • Caledoniscincus Sadlier, 1987
  • Carinascincus Wells & Wellington, 1985
  • Carlia Gray, 1845
  • Celatiscincus Sadlier, Smith & Bauer, 2006
  • Cophoscincopus Mertens, 1934
  • Cryptoblepharus Wiegmann, 1834
  • Emoia Gray, 1845
  • Epibator Sadlier, Bauer, Shea, & Smith, 2015
  • Eroticoscincus Wells & Wellington, 1984 – jedynym przedstawicielem jest Eroticoscincus graciloides (Lönnberg & Andersson, 1913)
  • Eugongylus Fitzinger, 1843
  • Geomyersia Greer & Parker, 1968
  • Geoscincus Sadlier, 1987 – jedynym przedstawicielem jest Geoscincus haraldmeieri (Böhme, 1976)
  • Graciliscincus Sadlier, 1987 – jedynym przedstawicielem jest Graciliscincus shonae Sadlier, 1987
  • Harrisoniascincus Wells & Wellington, 1984 – jedynym przedstawicielem jest Harrisoniascincus zia (Ingram & Ehmann, 1981)
  • Kanakysaurus Sadlier, Whitaker, Bauer & Smith, 2004
  • Kuniesaurus Sadlier, Deuss, Bauer & Jourdan, 2019 – jedynym przedstawicielem jest Kuniesaurus albiauris Sadlier, Deuss, Bauer & Jourdan, 2019
  • Lacertaspis Perret, 1975
  • Lacertoides Sadlier, Shea & Bauer, 1997 – jedynym przedstawicielem jest Lacertoides pardalis Sadlier, Shea & Bauer, 1997
  • Lampropholis Fitzinger, 1843
  • Leiolopisma Duméril & Bibron, 1839
  • Leptosiaphos Schmidt, 1943
  • Liburnascincus Wells & Wellington, 1984
  • Lioscincus Bocage, 1873
  • Lygisaurus De Vis, 1884
  • Marmorosphax Sadlier, 1987
  • Menetia Gray, 1845
  • Morethia Gray, 1845
  • Nannoscincus Günther, 1872
  • Oligosoma Girard, 1857
  • Panaspis Cope, 1868
  • Phaeoscincus Sadlier, Smith & Bauer, 2014
  • Phasmasaurus Sadlier, Bauer, Shea, & Smith, 2015
  • Phoboscincus Greer, 1974
  • Proablepharus Fuhn, 1969
  • Pseudemoia Fuhn, 1967
  • Pygmaeascincus Couper & Hoskin, 2014
  • Saproscincus Wells & Wellington, 1984
  • Sigaloseps Sadlier, 1987
  • Simiscincus Sadlier & Bauer, 1997 – jedynym przedstawicielem jest Simiscincus aurantiacus Sadlier & Bauer, 1997
  • Tachygyia Mittleman, 1952 – jedynym przedstawicielem jest Tachygyia microlepis (Duméril & Bibron, 1839)
  • Techmarscincus Wells & Wellington, 1985 – jedynym przedstawicielem jest Techmarscincus jigurru (Covacevich, 1984)
  • Tropidoscincus Bocage, 1873

Uwagi

  1. ↑ Typ nomenklatoryczny: Eumeces Wiegmann, 1834; nomen oblitum.
  2. ↑ Typ nomenklatoryczny: Cryptoblepharis Cocteau, 1836 (= Cryptoblepharus Wiegmann, 1834); nomen oblitum.
  3. ↑ Typ nomenklatoryczny: Ablepharus Fitzinger, 1843; nomen oblitum.
  4. ↑ Typ nomenklatoryczny: Panaspis Cope, 1868.

Przypisy

  1. 1 2 3 K.R.G. Welch. Herpetology of the Old World 2. Preliminary comments on the classification of skinks (family Scincidae) with specific reference to those genera found in Africa, Europe and southwest Asia. „Herptile”. 7 (4), s. 26, 1982. (ang.).
  2. ↑ Fitzinger 1843 ↓, s. 22.
  3. ↑ Fitzinger 1843 ↓, s. 23.
  4. ↑ S.B. Hedges & C.E. Conn. A new skink fauna from Caribbean islands (Squamata, Mabuyidae, Mabuyinae). „Zootaxa”. 3288 (1), s. 28, 2012. DOI: 10.11646/zootaxa.3288.1.1. (ang.).
  5. 1 2 P. Uetz & J. Hallermann: Higher taxa: Eugongylini. The Reptile Database. [dostęp 2024-01-26]. (ang.).
  6. ↑ R. Midtgaard: Family Scincidae. RepFocus. [dostęp 2024-01-16]. (ang.).

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.