Eugeniusz Zagłoba-Kaniowski
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

17 września 1890
Rozwadów

Data i miejsce śmierci

30 stycznia 1970
Kraków

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

PKU Tarnowskie Góry

Stanowiska

komendant PKU

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi (II RP, nadany dwukrotnie) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Krzyż Wojskowy Karola

Eugeniusz Zenon Zagłoba-Kaniowski[uwaga 1] (ur. 17 września 1890 w Rozwadowie, zm. 30 stycznia 1970 w Krakowie) – major piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się w Rozwadowie, w ówczesnym powiecie tarnobrzeskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Stanisława i Julii z Grabowskich. Był starszym bratem Romana (1893–1965), legionisty, majora piechoty Wojska Polskiego[3].

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był 4 Tyrolski Pułk Strzelców Cesarskich. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1916 w korpusie oficerów rezerwy[4].

19 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w Dowództwie Placu Bielsko[5]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w Dowództwie 7 Dywizji Piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 27 Pułk Piechoty[6]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 293. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 27 pp[7]. Później został przeniesiony do 25 Pułku Piechoty w Piotrkowie i przydzielony do 7 Dywizji Piechoty na stanowisko II oficera sztabu[8]. 1 grudnia 1924 został mianowany majorem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 87. lokatą w korpusie oficerów piechoty[9]. Później został przeniesiony do 39 Pułku Piechoty w Jarosławiu[10], a następnie do 27 Pułku Piechoty w Częstochowie na stanowisko dowódcy II batalionu. W sierpniu 1926 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[11]. W listopadzie 1927 został przeniesiony z 27 pp do 77 Pułku Piechoty w Lidzie na stanowisko dowódcy I batalionu[12][13]. W czerwcu 1930 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[14], ale już we wrześniu tego roku został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Tarnowskie Góry na stanowisko komendanta[15][16]. W 1938 został przeniesiony w stan spoczynku.

Zmarł 30 stycznia 1970 w Krakowie. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim[17].

Ordery i odznaczenia

Uwagi

  1. ↑ W marcu 1932 ogłoszono sprostowanie imion i daty urodzenia mjr. Eugeniusza Kaniowskiego z „Eugeniusz ur. 18 września 1890” na „Eugeniusz Zenon ur. 17 września 1890”[1], natomiast w styczniu 1934 ogłoszono sprostowanie nazwisk mjr. Eugeniusza Zenona Kaniowskiego i kpt. Romana Kaniowskiego z „Kaniowski” na „Zagłoba-Kaniowski”[2].

Przypisy

  1. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 265.
  2. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 24, 31.
  3. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne im. gen. broni Kazimierza Sosnkowskiego. [dostęp 2020-12-01]..
  4. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 280, 826.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 25 sierpnia 1920 roku, s. 772.
  6. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 100, 680.
  7. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 42.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 91, 197, 407.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 734.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 222, 350.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 34 z 25 sierpnia 1926 roku, s. 282.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 297.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 91, 175.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 222.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 12.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 27, 525.
  17. ↑ Kwatera AD, rząd południowy, miejsce 2 po prawej Wronów.
  18. 1 2 Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 27.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938, s. 29.
  20. 1 2 Ranglisten 1918 ↓, s. 826.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.