Eugenia Kierbedź

Data i miejsce urodzenia	1855 Petersburg
Data i miejsce śmierci	10 lipca 1946 Rzym
Miejsce spoczynku	cmentarz Powązkowski w Warszawie
Zawód, zajęcie	filantropka
Rodzice	Stanisław Kierbedź, Maria Janowska
Odznaczenia

Grób rodziny Kierbedziów na Starych Powązkach w Warszawie

Eugenia Kierbedź z domu Kierbedź herbu Ślepowron (ur. 1855 w Petersburgu, zm. 10 lipca 1946 w Rzymie) – polska filantropka, fundatorka gmachów użyteczności publicznej w Warszawie, honorowa obywatelka m.st. Warszawy (1929). Od 1909 przebywała na emigracji we Włoszech.

Życiorys

Eugenia Kierbedź była córką inż. Stanisława Kierbedzia i żoną swego stryjecznego brata inż. Stanisława Kierbedzia, syna Hipolita. Od 1909 mieszkała w Rzymie. Z funduszu zapisanego przez jej męża na cele społeczne ufundowała w 1914 gmach Biblioteki Publicznej w Warszawie przy ul. Koszykowej 26–28 i gmach Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie przy Wybrzeżu Kościuszkowskim 37, również w 1914. Budynek biblioteki zaprojektował Jan Fryderyk Heurich, a budynek szkoły Alfons Emil Gravier. Wyposażyła je w sprzęty własnego projektu.

Sfinansowała budowę jednego z pawilonów szpitala dla umysłowo chorych w Drewnicy w Ząbkach pod Warszawą.

2 maja 1923 została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski^[1].

W 1929 nadano jej tytuł honorowego obywatela Warszawy^[2].

Zmarła na zawał w hotelu w Rzymie. Została pochowana na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera M-5/6-18)^[3].

Przypisy

Bibliografia

• Eugenia Kierbedziowa. [w:] Rada m.st. Warszawy [on-line]. radawarszawy.um.warszawa.pl, 4 października 2013. [dostęp 2015-08-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-19)].