Eugen Jochum
Ilustracja
Eugen Jochum, 1961
Data i miejsce urodzenia

1 listopada 1902
Babenhausen

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

26 marca 1987
Monachium

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

dyrygent

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Zasługi RFN Order Bawarski Maksymiliana za Naukę i Sztukę Order Bawarski Zasługi Komandor Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego

Eugen Jochum (ur. 1 listopada 1902 w Babenhausen, zm. 26 marca 1987 w Monachium[1][2]) – niemiecki dyrygent.

Życiorys

Brat Ottona[3] i Georga Ludwiga[1]. W wieku 4 lat rozpoczął naukę gry na fortepianie, w wieku 7 – na organach[1]. W latach 1914–1922 student konserwatorium w Augsburgu[1]. Od 1922 do 1925 roku studiował w Akademie der Tonkust w Monachium u Hermanna Wolfganga von Waltershausena (kompozycja) i Siegmunda von Hauseggera (dyrygentura)[3]. Jako dyrygent debiutował w 1926 roku, następnie do 1929 roku dyrygował orkiestrą w Kilonii[1][4]. W sezonie 1929–1930 pracował w Mannheimie, 1930–1932 w Duisburgu[1][2], następnie otrzymał angaż na kierownika muzycznego w radiu berlińskim[1]. W latach 1934–1949 piastował funkcję Generalmusikdirektor w Hamburgu[1][3]. W okresie narodowego socjalizmu zachował względną niezależność. Odmówił wstąpienia do NSDAP, dawał angaż muzykom pochodzenia żydowskiego, a w swoich programach koncertowych umieszczał dzieła zakazanych kompozytorów[1], m.in. Bartóka, Hindemitha i Strawinskiego[3]. Jego nazwisko figurowało na Gottbegnadeten-Liste (Lista obdarzonych łaską Bożą w III Rzeszy)[5].

W latach 1949–1960 przebywał w Monachium, gdzie kierował Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks[1][2][3]. Począwszy od 1953 roku przez wiele lat współpracował z Festspielhaus w Bayreuth[1][3][4]. Gościnnie wystąpił w USA (1958) i Japonii (1961 i 1968)[4]. Od 1961 do 1964 roku wspólnie z Bernardem Haitinkiem dyrygował Koninklijk Concertgebouworkest w Amsterdamie[1][3]. W latach 1971–1973 dyrygent Bamberger Symphoniker[3]. W latach 1977–1979 kompozytor-laureat London Philharmonic Orchestra[1][3].

Ceniony jako wykonawca dzieł Brucknera, J.S. Bacha, Haydna, Mozarta, Beethovena, Schuberta, Brahmsa i Richarda Straussa[1]. Dokonał licznych nagrań płytowych, w tym wszystkich symfonii Brucknera, dwukrotnie wszystkich symfonii Beethovena, symfonii londyńskich Haydna, pasji i Weihnachtsoratorium Bacha[3] oraz późnych symfonii Mozarta[4].

Otrzymał medal Internationale Brucknergesellschaft[3]. Członek Bayerische Akademie der Schönen Künste[3]. Odznaczony Wielkim Krzyżem Zasługi Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (1973)[6], Orderem Maksymiliana (1981)[7], Bawarskim Orderem Zasługi (1959) i komandorią Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego (1963)[8].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1741. ISBN 978-0-02-865528-4.
  2. 1 2 3 Encyklopedia muzyki. red. Andrzej Chodkowski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 405. ISBN 978-83-01-13410-5.
  3. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 463. ISBN 83-224-0453-0.
  4. 1 2 3 4 Emily Freeman Brown: A Dictionary for the Modern Conductor. Lanham: Rowman & Littlefield, 2015, s. 172. ISBN 978-0-8108-8400-7.
  5. ↑ Rainer Schmitz, Benno Ure: Wie Mozart in die Kugel kam: Kurioses und Überraschendes aus der Welt der klassischen Musik. München: Pantheon Verlag, 2018, s. 410. ISBN 978-3-570-55371-8.
  6. ↑ Stephanie Mauder: Eugen Jochum als Chefdirigent beim Bayerischen Rundfunk. Frankfurt am Main: Peter Lang, 2003, s. 19. ISBN 978-3-631-50467-3.
  7. ↑ „Zeitschrift für Bayerische Landesgeschichte”. Band 47 (Heft 1), s. 398, 1984. München.
  8. ↑ Who’s Who in the World, 1971–1972. Chicago: Marquis Who’s Who, 1972, s. 480.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.