Eugène Simon
Ilustracja
Eugène Simon, fot. Nadar
Państwo działania

Francja

Data i miejsce urodzenia

30 kwietnia 1848
Paryż

Data i miejsce śmierci

17 listopada 1924
Paryż

Specjalność: arachnologia
Instytucja

Muzeum Historii Naturalnej w Paryżu

Eugène Simon (ur. 30 kwietnia 1848 w Paryżu[1], zm. 17 listopada 1924 tamże[1]) – francuski przyrodnik, arachnolog, ornitolog, uważany za ojca systematyki pajęczaków, opisał najwięcej nowych gatunków pająków w historii.

Życiorys

Jego ojciec był lekarzem[2]. W dzieciństwie zetknął się z publikacją pt. Królestwo zwierząt Georges’a Cuviera[2]. Swoją pierwszą, 540-stronicową książkę, Histoire naturelle des Araignées[1], wydał w wieku 16 lat[3]. Pracował w Muzeum Historii Naturalnej w Paryżu[4][5] (tamże zostały zdeponowane okazy typowe większości opisanych przez niego gatunków[5]). Odziedziczył fortunę po rodzicach[6] – był osobą zamożną[4], sam finansował swoje ekspedycje naukowe[3]. Należał do wielu stowarzyszeń naukowych, głównie francuskich, był m.in. prezesem Société entomologique de France[6], do którego wstąpił w wieku 14 lat[2].

Dorobek naukowy

Był aktywny naukowo przez 59 lat, od 1864 do 1923 roku[3]. Zajmował się opracowywaniem okazów dostarczanych z różnych części świata przez rozmaitych badaczy[1], sam również odbywał ekspedycje badawcze, m.in. do Włoch (1864[6]), do Hiszpanii (1864–1869[6]), na Korsykę i Sycylię (1869[6]), do Maroka z Fernandem Ogierem de Baulny[6] (Tanger–Fez, 1869[6]), do Tunezji (1875[6]), do Algierii (1880–1886[6]), do Wenezueli (1887–1888[6]), do Egiptu i nad wybrzeże Morza Czerwonego (1889–1890[6]), na Filipiny (1890–1891[6]), na Cejlon oraz do południowych Indii południowych (1892[6]), do Kolonii Przylądkowej i prowincji Transwal (1893[6]) w Afryce Południowej[1]. Zgromadził kolekcję 26 000 tub z okazami pająków[6] (nigdy nie wyrzucał żadnych okazów[2]), częściowo w drodze wymiany[6].

Zebrał i opisał m.in. pierwsze troglofilne gatunki z jaskiń na Filipinach w 1892 roku[7]. Opracował pierwsze szczegółowe studium pająków Turkmenistanu w 1886 roku[8]. W latach 1886–1896 zajmował się m.in. pajęczakami z rejonu przylądka Horn, Ziemi Ognistej i Patagonii[5]. Poza pajęczakami jego zainteresowania naukowe obejmowały: grzyby, owady, skorupiaki, ptaki[1] (zwłaszcza kolibrowate[3]).

Napisał m.in. dzieło: Histoire naturelle des Araignées (główne wydanie w latach 1892–1903[9], 4 tomy[3]); na systemie zawartym w tymże dziele przez wiele lat opierano systematykę pająków[9] oraz Les Arachnides de France[1] oraz 319 artykułów naukowych[1][6].

Opisał 4650 nowych gatunków pająków[4] (z czego nadal uznawane jest 3789 gatunków[4][6]), co czyni go najpłodniejszym taksonomem pajęczaków w historii[5][4]; jest uważany za ojca systematyki tej gromady zwierząt[5]. Około 20% uznawanych rodzajów pająków również zostało przez niego opisanych[3]. Jego opisy gatunkowe to zazwyczaj tylko kilka linijek tekstu, bez dołączonych ilustracji[3]. Francuski przyrodnik Pierre Bonnet napisał w swej Bibliographia Araneorum z 1945 roku, że to „z pewnością największy arachnolog, jakiego do tej pory mieliśmy”[1].

Publikacje

  • Une expédition helminthologique (1863)[6]
  • Histoire naturelle des Araignées (Aranéides) (1864)[6]
  • Histoire naturelle des Araignées (1864–1884)[6]
  • Révision des genres de la famille des Trochilidés, oiseaux-mouches. „La feuille des jeunes naturalistes” (1 czerwca 1898, IIIe (28), n° 332)[6]
  • Les Arachnides de France (1874–1937)[6]
  • Araignées et faucheurs (1903)[6]
  • Histoire naturelle des Trochilidae (1921)[6]

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Friedrich G. Barth, A Spider's World : Senses and Behavior, Berlin, Heidelberg: Springer Berlin Heidelberg, 2002, s. 5, ISBN 978-3-662-04899-3, OCLC 851367561 [dostęp 2022-06-08].
  2. 1 2 3 4 Eugène Simon - LAROUSSE [online], Éditions Larousse [dostęp 2022-06-08] (fr.).
  3. 1 2 3 4 5 6 7 Platnick, Raven 2013 ↓, s. 598.
  4. 1 2 3 4 5 Platnick, Raven 2013 ↓, s. 597.
  5. 1 2 3 4 5 Nadine Dupérré, Danilo Harms, Raising the Dead: Rediscovery and redescription of some lost spider types (Araneae) described by Eugène Simon, „Evolutionary Systematics”, 2 (1), 2018, DOI: 10.3897/evolsyst.2.24122, ISSN 2535-0730 [dostęp 2022-06-08].
  6. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 Martine François, Raymond Ramousse, CTHS - SIMON Louis Eugène [online], cths.fr, 29 września 2008 [dostęp 2022-06-08].
  7. ↑ Gunn, Encyclopedia of Caves and Karst Science., New York: Routledge, grudzień 2003, s. 229, ISBN 1-135-45508-2, OCLC 1317406583 [dostęp 2022-06-08].
  8. ↑ Victor Fet, Biogeography and Ecology of Turkmenistan, Dordrecht: Springer Netherlands, 1994, s. 500, ISBN 978-94-011-1116-4, OCLC 851375507 [dostęp 2022-06-08].
  9. 1 2 Rainer F. Foelix, Biology of spiders, wyd. 3, New York: Oxford University Press, 2010, s. 340, ISBN 978-0-19-020828-8, OCLC 693776865 [dostęp 2022-06-08].

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.