 Eugène Dubois | |
| Data i miejsce urodzenia |
28 stycznia 1858 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
16 grudnia 1940 |
Marie Eugène François Thomas Dubois (ur. 28 stycznia 1858 w Eijsden, zm. 16 grudnia 1940 w Haelen) – holenderski geolog, antropolog, lekarz anatom, odkrywca pitekantropa w Trinil na Jawie[1].
Życiorys
Studiował na uniwersytecie amsterdamskim[1] medycynę i kierunki przyrodnicze, po zakończeniu studiów zatrudniony na tej uczelni jako wykładowca. W czasie studiów prac ewolucyjnych, doszedł do wniosku, że ludzie wyodrębnili się z innych naczelnych w południowej Azji i tam należy szukać ich przodków. Był to wówczas pogląd rewolucyjny, gdyż powszechnie wierzono, że ojczyzną człowieka jest Europa (choć Karol Darwin wskazywał na Afrykę), jednak w istocie rzeczy z żadnego kontynentu nie znano szczątków hominidów, z wyjątkiem europejskiego neandertalczyka.
W 1886 został mianowany lekarzem wojskowym w Indiach Holenderskim[1]. Pierwsze swe prace prowadził na Sumatrze[1]. By zweryfikować swoją tezę, Dubois w 1886 r. wyjechał na Jawę, gdzie rozpoczął poszukiwania skamieniałości hominidów, jednocześnie utrzymując się z pracy lekarza wojskowego. Pracował tam i prowadził poszukiwania do 1895 r. W 1891 r. znalazł we wschodniej Jawie fragment czaszki (dach czaszki) i kilka zębów, które opisał rok później jako pozostałość gatunku Pithecantrophus erectus[1], obecnie zaliczanego do Homo erectus. Było to przełomowe odkrycie dla ówczesnej nauki, nie tylko antropologii, ale przede wszystkim dla uznania ewolucyjnej teorii pochodzenia człowieka. Szczątki odkryte zostały przewiezione do muzeum w Haarlemie w 1892 r.
Po powrocie do Holandii w 1898 r. wykładał na uniwersytecie w Amsterdamie[1] geologię, mineralogię i paleontologię. Prowadził badania nad rozwojem filogenetycznym mózgu ssaków.
Przypisy
Bibliografia
- Zofia Kielan-Jaworowska (red.), 1963 - Mały słownik paleontologiczny. Wiedza Powszechna, Warszawa.