Eudokia
Dynastia

teodozjańska

Data urodzenia

439

Data śmierci

474?

Ojciec

Walentynian III

Matka

Licynia Eudoksja

Mąż

1. Palladius
2. Huneryk

Dzieci

Hilderyk

Eudokia, Eudocja, Flavia Eudocia[1] (439–474?) – starsza córka cesarza Walentyniana III, żona Palladiusza, syna cesarza Petroniusza Maksymusa, a także Huneryka, syna króla Wandalów Genzeryka. Jej młodszą siostrą była Placydia, żona cesarza Olibriusza.

W 442 Walentynian III zawarł pokój z Wandalami, którzy w 439 zajęli bez walki Kartaginę i zaczęli atakować Sycylię i wybrzeża Italii. Oprócz uznania władzy Genzeryka w Afryce i gwarancji dostaw pszenicy do Rzymu porozumienie obejmowało również zaręczyny cesarskiej córki z Hunerykiem, wandalskim następcą tronu. Ze względu na młody wiek Eudokii (miała zaledwie kilka lat), małżeństwo przesunięto w czasie. Poza tym Huneryk w tym czasie pozostawał w związku z księżniczką wizygocką, córką Teodoryka I[2][3][4].

Po zamordowaniu jej ojca Walentyniana III rozpoczęła się walka o władzę nad zachodnią częścią imperium. W tej walce Petroniusz Maksymus wspierał pieniędzmi zarówno Maksymiana jak i Majoriana, a dla wzmocnienia swojej pozycji zmusił do ślubu wdowę po Walentynianie Licynię Eudoksję, zaś jej córkę Eudokię przymusił do ślubu ze swoim synem Palladiuszem, mimo że już wcześniej była ona zaręczona z Hunerykiem. Z tego powodu, być może przy pomocy samej Eudokii, Genzeryk najechał Italię i zdobył Rzym 3 czerwca 455. Petroniusz i Palladiusz zostali zamordowani przez Rzymian, gdy próbowali ucieczki przed Wandalami. Genzeryk wywiózł Eudokię oraz jej matkę i siostrę do Afryki, gdzie wkrótce Eudokia została żoną Huneryka[5][6][4].

Małżeństwo z Hunerykiem zostało zawarte prawdopodobnie pod koniec 456. Eudokia urodziła około 460 syna Hilderyka ostatniego prawowitego króla Wandalów (523–530). Oprócz Hilderyka urodziła jeszcze kilku synów. Po 16 latach małżeństwa prawdopodobnie w 472 uciekła od męża i udała się do Jerozolimy i tam pozostała do śmierci. Powodem rozstania miały być względy religijne, to znaczy ariańskie wyznanie Huneryka. Porzucony król wandalski zażądał od cesarza wschodniorzymskiego Zenona zwrotu majątku żony[7][8].

Wywód przodków:

4. Konstancjusz III      
    2. Walentynian III
5. Elia Galla Placydia        
      1. Eudokia
6. Teodozjusz II    
    3. Licynia Eudoksja    
7. Atena Eudokia      
 

Przypisy

Bibliografia

  • Aleksander Krawczuk: Poczet cesarzy rzymskich. Dominat. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo „Iskry”, 1991. ISBN 83-207-1099-5.
  • Marcin Pawlak: Rzymski Zachód w latach 395–493. W: Świat rzymski w V wieku. Praca zbiorowa pod redakcją Rafała Kosińskiego i Kamilli Twardowskiej. Kraków: Towarzystwo Wydawnicze "Historia Iagellonica", 2010. ISBN 978-83-62261-16-1.
  • Jerzy Strzelczyk: Wandalowie i ich afrykańskie państwo. Państwowy Instytut Wydawniczy, 1992. ISBN 83-06-02205-X.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.