Estera Golde-Stróżecka

Data i miejsce urodzenia	1 sierpnia 1872 Płock
Data i miejsce śmierci	2 września 1938 Paryż

Estera Golde-Stróżecka, ps. Etka, Irena (ur. 1 sierpnia 1872 w Płocku, zm. 2 września 1938 w Paryżu) – polska i francuska działaczka polityczna i socjalistyczna, oraz lekarka i komunistka. Córka Beniamina Golde, siostra Cecylii i Juliusza Goldego.

Życiorys

Członkini Centralnego Komitetu Robotniczego Polskiej Partii Socjalistycznej do której należała od 1893, a latach 1897–1898 była w kierownictwie jej warszawskiego koła. Za działalność socjalistyczną zesłana na wschód Rosji, po powrocie zaangażowała się w działalność PPS w zaborze pruskim.

W latach 1905–1906 uczestniczyła w Centralnej Komisji Rewizyjnej tej partii, była przedstawicielką odłamu tzw. „młodych”. W 1906 w Genewie wzięła ślub z Janem Stróżeckim (socjalistą, członkiem II Proletariatu, współzałożycielem PPS, potem PPS-Lewicy). W latach 1906–1919 po raz pierwszy przebywała na emigracji we Francji, działając w paryskim klubie PPS-Lewicy. Powróciła do Warszawy w 1919 i rozpoczęła działalność w Wydziale Kultury i Oświaty Komunistycznej Partii Robotniczej Polski. Dwa lata później zasiadła w jej zarządzie, a równocześnie przewodniczyła zarządowi warszawskiego Uniwersytetu Ludowego, co trwało do 1923. Od 1926 należała do zarządu Rady Kasy Chorych miasta St. Warszawy. Wcześniej, bo od 1926, uczestniczyła w pracach Centralnego Wydziału Kobiecego w Komunistycznej Partii Polski. Organizowała domy dziecka (jej współpracownikiem był Janusz Korczak). W 1929 wyemigrowała do Francji, gdzie mieszkała do 1932. Od 1934 do 1936 była członkiem Komitetu Centralnego Miejskiego Ośrodka Pomocy Robotnikom. W 1936 ponownie wyjechała do Francji, gdzie piastowała stanowisko redaktora „Dziennika Ludowego”.

Upamiętnienie

Od 24 listopada 1961 do 15 lutego 1994 była patronką ulicy w Warszawie na terenie dzielnicy Wola. Obecnie patronem tej ulicy jest ks. Jan Sitnik^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Encyklopedia Warszawy, praca zbiorowa, PWN Warszawa 1975.