Esteban de Jesús
Pseudonim

Vita

Data i miejsce urodzenia

2 sierpnia 1951
Carolina

Data i miejsce śmierci

12 maja 1989
San Juan

Obywatelstwo

Portoryko

Wzrost

164 cm

Styl walki

praworęczny

Kategoria wagowa

lekka, junior półśrednia

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

63

Zwycięstwa

58

Przez nokauty

33

Porażki

5

Esteban de Jesús (ur. 2 sierpnia 1951 w Carolinie, zm. 12 maja 1989 w San Juan) – portorykański bokser, zawodowy mistrz świata kategorii lekkiej.

Kariera bokserska

Rozpoczął karierę boksera zawodowego w 1969. Zwyciężył w swych pierwszych 26 walkach. Zdobył w tym czasie tytuł mistrza Portoryko w wadze lekkiej i wygrał z takimi zawodnikami, jak Josue Marquez (dwukrotnie), Victor Ortiz i Leonel Hernández, którzy później walczyli o tytuły mistrza świata. Pierwszej porażki doznał 10 grudnia 1971 z rąk Antonio Gómeza, byłego mistrza świata wagi piórkowej.

W 1972 pokonał m.in. po raz trzeci Marqueza, a 17 listopada w Madison Square Garden w Nowym Jorku pokonał na punkty w walce towarzyskiej ówczesnego mistrza świata wagi lekkiej federacji WBA Roberto Durána, który zaliczył nokdaun w 1. rundzie. Była to pierwsza porażka w karierze Durána. W 1973 de Jesús zdobył tytuł mistrza North American Boxing Federation (NABF) w wadze lekkiej.

7 stycznia 1971 w San Juan znokautował byłego mistrza świata wagi junior półśredniej Alfonso "Peppermint" Frazera w 10. rundzie, a 16 marca tego roku w mieście Panama spróbował odebrać tytuł mistrza świata WBA w wadze lekkiej Duránowi, jednak został znokautowany w 11. rundzie. Po kilku wygranych walkach ponownie zaatakował tytuł mistrza świata WBA, tym razem w wadze junior półśredniej, ale przegrał na punkty z broniącym tytułu Antonio Cervantesem 17 maja 1975 w Panamie.

Po raz trzeci zmierzył się o pas mistrza świata, tym razem federacji WBC w wadze lekkiej, 8 maja 1976 w Bayamón z czempionem Gutsem Ishimatsu, którego jednogłośnie pokonał na punkty. Skutecznie bronił tytułu wygrywając z Hectorem Mediną 10 września 1976 przez nokaut w 7. rundzie, z Buzzsawem Yamabe 12 lutego 1977 przez techniczny nokaut w 6. rundzie i z Vicente Mijaresem 25 czerwca 1977 przez techniczny nokaut w 11. rundzie. Wszystkie te walki odbyły się w Bayamón.

21 pierwszego stycznia 1978 w Caesars Palace w Las Vegas de Jesús stoczył trzecią walkę z Roberto Duránem. Stawką był zunifikowany tytuł mistrza świata wagi lekkiej (WBA i WBC). Durán zwyciężył przez techniczny nokaut w 12. rundzie.

W 1978 de Jesús pokonał znanego Edwina Virueta, a 7 lipca 1980 w Bloomington przegrał w walce o tytuł mistrza świata WBC wagi junior półśredniej z obrońcą pasa Saoulem Mambym przez techniczny nokaut w 13. rundzie. Była to jego ostatnia walka.

Przegrał tylko 5 walk. Pokonali go wyłącznie mistrzowie świata: Gómez, Durán (dwukrotnie), Cervantes i Mamby.

Późniejsze życie

W 1981 de Jesús podczas sprzeczki w związku z wypadkiem drogowym zastrzelił siedemnastolatka. Został na to skazany na dożywocie. Podczas odbywania kary nawrócił się na chrześcijaństwo. W 1985 dowiedział się, że jego starszy brat zmarł na AIDS. Obaj bracia używali tych samych igieł przy zażywaniu narkotyków podczas kariery bokserskiej de Jesúsa[1]. Symptomy tej choroby wystąpiły również u de Jesúsa, który został ułaskawiony przez gubernatora, by mógł spędzić resztę życia z rodziną. Podczas choroby odwiedził go Roberto Durán, który spontanicznie przytulił i ucałował de Jesúsa, mimo że w 1989 panował powszechny strach przed kontaktami z chorymi na AIDS[1]. De Jesús zmarł miesiąc później w wieku 37 lat.

Przypisy

  1. 1 2 Ted Sares, A Picture Is Worth a Thousand Words [online], Boxing.com, 19 listopada 2012 [dostęp 2013-01-27] [zarchiwizowane z adresu 2013-04-25] (ang.).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.