Georg Ernst Wilms
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 sierpnia 1866[1]
Hünshoven[1]

Data i miejsce śmierci

1936 lub 2 stycznia 1938[2]
Düsseldorf

nadburmistrz Poznania
Okres

od 5 maja 1903[1][3]
do 12 listopada 1918[1][4]

Poprzednik

Richard Witting

Następca

Jarogniew Drwęski

Ernst Wilms, właściwie Georg Ernst Wilms (ur. 1866 w Hünshoven[1], zm. 1936[5] lub 2 stycznia 1938 w Düsseldorfie[2]) – nadburmistrz Poznania i członek pruskiej Izby Panów[1][6].

Po zakończeniu studiów prawniczych w 1893 roku, został ławnikiem magistratu w Bonn[1]. Od 1899 roku był ławnikiem w Düsseldorfie[1]. W 1902 zorganizował, a następnie został dyrektorem Wystawy Przemysłu i Sztuki w Düsseldorfie[1].

Pod koniec lutego 1903, rada miejska większością głosów (42 głosy do 18[7]) wybrała Wilmsa na stanowisko nadburmistrza Poznania[1]. Został wybrany na 12 letnią kadencję[7]. Wybór był możliwy dzięki ławnikom polskiego pochodzenia, których Wilms przekonał do siebie swoim katolicyzmem[7] i tym że pochodził z zachodnich Niemiec[1][7]. 15 kwietnia tego samego roku, wybór ten zatwierdził cesarz niemiecki. 5 maja został wprowadzony na stanowisko przez prezesa rejencji poznańskiej[1]. W 1910 roku przegrał z Stanisławem Nowickim wybory do parlamentu niemieckiego, otrzymując 14249 głosów, gdy jego konkurent zebrał 20059[1].

Będąc członkiem Izby Panów zagłosował przeciwko ustawie wywłaszczeniowej kanclerza Bülowa[6], która była wymierzona w Polaków.

12 listopada 1918 na posiedzeniu Rady Robotniczej i Żołnierskiej wraz z udziałem władz miejskich, przewodniczący rady miejskiej Michales Placzek, poinformował zebranych o złożeniu urzędu przez nadburmistrza[1]. Na jego miejsce wybrano Jarogniewa Drwęskiego[1][4]. Na podjęcie takiej decyzji naciskał Komitet Obywatelski[1]. Wilms, naczelny prezes rejencji i dowódca V korpusu armijnego zostali aresztowani i doprowadzeni do Hotelu Bazar[1].

12 czerwca 1934 odwiedził Poznań na zaproszenie Cyryla Ratajskiego[1].

Za jego czasów nastąpił znaczący rozwój Poznania. Jeżyce, Łazarz i Wilda zostały zurbanizowane w przeciągu 12 lat jego rządów. W 1910 roku dzięki Wilmsowi zorganizowano w mieście Wystawę Wschodnioniemiecką[8].

Rodzina

Miał młodszą o 18 lat żonę Łucję, z którą miał szóstkę dzieci: Karolę, Georga (zmarł w 1916 i został pochowany na Cmentarzu św. Wojciecha), Kurta, Harolda, Gerda, Ernę[1].


Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 Zygmunt Kaczmarek. Cyryl Ratajski i Ernst Wilms. Kulisy spotkania sprzed 60 laty.. „Kronika Miasta Poznania”. 1/1995, s. 275-290, 1995. Poznań: Wydawnictwo Miejskie Posnania. ISSN 0137-3552.
  2. 1 2 Zmarli 1937/38 (s. 95). [w:] Kronika Miasta Poznania nr 1/1938 [on-line]. [dostęp 2012-07-03]. (pol.).
  3. ↑ Wiesiołowski Jacek: Władze miasta Poznania. T. 2, 1793 - 2003, wykaz członków władz miasta 1253-2003. Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2004, s. 39. ISBN 83-89525-85-2.
  4. 1 2 Wiesiołowski Jacek: Władze miasta Poznania. T. 2, 1793 - 2003, wykaz członków władz miasta 1253-2003. Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2004, s. 66. ISBN 83-89525-85-2.
  5. ↑ Katalog Der Deutschen Nationalbibliothek. d-nb.info. [dostęp 2012-02-27]. (niem.).
  6. 1 2 Sławomir Leitgeber. Rauty u prezydenta. „Kronika Miasta Poznania”. 4/1996, s. 116, 1996. Poznań: Wydawnictwo Miejskie Posnania. ISSN 0137-3552.
  7. 1 2 3 4 Zygmunt Kaczmarek. Wojciech Trąmpczyński - w 40 rocznicę śmierci. „Kronika Miasta Poznania”. 1/1993, s. 162-187, 1993. Poznań: Wydawnictwo Miejskie Posnania. ISSN 0137-3552.
  8. ↑ Teresa Dohnalowa. Wystawy gospodarcze w Poznaniu w XIX i na początku XX wieku. „Kronika Miasta Poznania”. 2/1996, s. 73, 1996. Poznań: Wydawnictwo Miejskie Posnania. ISSN 0137-3552.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.