Eratostenes

Eratostenes
Ciało niebieskie	Księżyc
Średnica krateru	58 km
Głębokość krateru	3,6 km
Wiek	~3,2 Ga
Źródło nazwy	Eratostenes
Położenie na mapie Księżyca Eratostenes
14°30′N 11°18′W/14,500000 -11,300000

Eratostenes (na dole po prawej) widziany przez załogę Apollo 17

Eratostenes widziany z Ziemi

Mapa rejonu Mare Imbrium; Eratostenes oznaczony jest literą L (na dole)

Eratostenes – stosunkowo głęboki księżycowy krater uderzeniowy położony na granicy mórz księżycowych Mare Imbrium i Sinus Aestuum, na zachodnim krańcu gór Montes Apenninus. Krater posiada wyraźnie okrągły pierścień, tarasowo wznoszące się wewnętrzne stoki, położone centralnie szczyty, nierówne wnętrze, a także zewnętrzny wał skalny. Brakuje promieniście rozrzuconego wokół materiału skalnego, choć Eratostenes pokryty jest skałami wybitymi z krateru Kopernik na południowym zachodzie.

Uważa się, że krater powstał wskutek uderzenia meteorytu ok. 3,2 mld lat temu. Zderzenie to zapoczątkowało w historii Księżyca okres zwany eratosteńskim.

Kiedy promienie słoneczne oświetlają ten krater pod małym kątem, jest on dobrze widoczny dzięki cieniom rzucanym przez pierścień; jednak podczas górowania Słońca Eratostenes zlewa się z otoczeniem, przez co staje się trudny do zlokalizowania. Dodatkowo leżą na tym obszarze skały wyrzucone z Kopernika, a ich wyższe albedo działa jak rodzaj kamuflażu.

W 1924 roku William Henry Pickering zauważył ciemne plamy w kraterze, zmieniające się regularnie każdego księżycowego dnia. Wysunął on teorię, że są to migrujące stada małych form życia. Pomysł ten spotkał się z pewnym stopniem zainteresowania głównie ze względu na renomę Pickeringa.

Satelickie kratery

Standardowo formacje te na mapach księżycowych oznacza się przez umieszczenie litery po tej stronie centralnego punktu krateru, która jest bliższa Eratostenesowi.

Bibliografia

• Andersson, L. E.; Whitaker, E. A., (1982). NASA Catalogue of Lunar Nomenclature. NASA RP-1097.
• Blue, Jennifer (25 lipca 2007). "Gazetteer of Planetary Nomenclature". USGS. Dostęp 5.8.2007.
• Bussey, B.; Spudis, P. (2004). The Clementine Atlas of the Moon. New York: Cambridge University Press. ISBN 0-521-81528-2.
• Elijah E.E.E. Cocks Elijah E.E.E., Who's Who on the Moon: A Biographical Dictionary of Lunar Nomenclature, Josiah C.J.C. Cocks, wyd. 1st ed, Greensboro: Tudor Publishers, 1995, ISBN 0-936389-27-3, OCLC 32468980 .brak strony (książka)
• McDowell, Jonathan (15 lipca 2007). "Lunar Nomenclature". Jonathan's Space Report. Dostęp 24.10.2007.
• Menzel, D. H.; Minnaert, M.; Levin, B.; Dollfus, A.; Bell, B. (1971). "Report on Lunar Nomenclature by The Working Group of Commission 17 of the IAU". Space Science Reviews 12: 136.
• Moore, Patrick (2001). On the Moon. Sterling Publishing Co.. ISBN 0-304-35469-4.
• Fred WilliamF.W. Price Fred WilliamF.W., The Moon Observer's Handbook, Cambridge [Cambridgeshire]: Cambridge University Press, 1988, ISBN 0-521-33500-0, OCLC 17548914 .brak strony (książka)
• Rükl, Antonín (1990). Atlas of the Moon. Kalmbach Books. ISBN 0-913135-17-8.
• Webb, Rev. T. W. (1962). Celestial Objects for Common Telescopes (6th revision ed.). Dover. ISBN 0-486-20917-2.
• Ewen AdairE.A. Whitaker Ewen AdairE.A., Mapping and Naming the Moon, Cambridge [England]: Cambridge University Press, 1999, ISBN 0-521-62248-4, OCLC 39633902 .brak strony (książka)
• Wlasuk, Peter T. (2000). Observing the Moon. Springer. ISBN 1-85233-193-3.

Linki zewnętrzne

• William M. Dembowski: FOCUS ON: Eratosthenes. [w:] The Lunar Observer [on-line]. Association of Lunar and Planetary Observers, marzec 2006. s. 5-10. [dostęp 2014-07-28]. (ang.).
• Eratosthenes. [w:] Gazetteer of Planetary Nomenclature [on-line]. International Astronomical Union (IAU) Working Group for Planetary System Nomenclature (WGPSN). [dostęp 2014-07-28]. (ang.).