 Sobór Świętych Piotra i Pawła w Symferopolu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Republika | |
| Siedziba | |
| Data powołania |
1859 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Metropolia | |
| Sobór | |
| Biskup diecezjalny |
metropolita symferopolski i krymski Tichon (Szewkunow) |
| Biskup pomocniczy |
biskup jałtański Nestor (Donenko) |
| Biskup senior |
metropolita symferopolski i krymski Łazarz (Szweć) |
| Dane statystyczne | |
| Liczba kapłanów |
239 |
| Liczba dekanatów |
9 |
Położenie na mapie Symferopola  | |
Położenie na mapie Krymu .svg.png.webp) | |
 44°56′55,9″N 34°05′38,4″E/44,948861 34,094000 | |
| Strona internetowa | |
.svg.png.webp){kind=small}
Eparchia symferopolska i krymska – jedna z eparchii Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Jej obecnym biskupem ordynariuszem jest metropolita symferopolski i krymski Tichon (Szewkunow)[2], zaś funkcję katedry pełni sobór Świętych Piotra i Pawła w Symferopolu[1].
Historia
Eparchia została powołana 16 listopada 1859[1] pod nazwą taurydzkiej i symferopolskiej, zmienionej w XX wieku na symferopolską i taurydzką, następnie na symferopolską i krymską[3]. Pierwotnie obejmowała cały obszar Krymu. W 2008 została z niej wydzielona eparchia dżankojska, a w 2012 – eparchia teodozyjska, co oznacza, iż w jurysdykcji eparchii symferopolskiej i krymskiej pozostały miasta Eupatoria, Symferopol i Sewastopol oraz rejon bakczysarajski, rejon biłohirski, rejon symferopolski, rejon kirowski, rejon sakski i rejon czornomorski[1].
W 2022 r. Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego ogłosił wyłączenie eparchii z jurysdykcji autonomicznego Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego i podporządkowanie jej bezpośrednio Cerkwi Rosyjskiej[4].
W skład eparchii wchodzi 9 dekanatów:[1]
- ałusztyński
- bakczysarajski
- eupatorski
- jałtański
- kirowsko-biłohirski
- sakski
- sewastopolski
- symferopolski I
- symferopolski II.
Istnieją również następujące klasztory[1]:
- monaster św. Jerzego w Bałakławie, męski
- monaster Zaśnięcia Matki Bożej w Bakczysaraju, męski
- monaster św. Klemensa w Sewastopolu–Inkermanie, męski
- monaster św. Jerzego w Kerczu, żeński
- monaster św. Stefana Suroskiego w Sudaku, męski
- monaster Świętych Kosmy i Damiana w Ałuszcie, męski
- monaster św. Teodora Stratylatesa w Małym Sadowym, męski[5]
- monaster św. Paraskiewy w Uczebnym, żeński
- monaster Trójcy Świętej w Symferopolu, żeński
- monaster św. Łazarza Muromskiego w Skałystem, męski[6].
Biskupi symferopolscy[3]
- Elpidifor (Bieniediktow), 1860
- Aleksy (Rżanicyn), 1860–1867
- Guriasz (Karpow), 1867–1882
- Hermogen (Dobronrawin), 1882–1885
- Aleksy (Ławrow-Płatonow), 1885
- Martynian (Muratowski), 1885–1897
- Michał (Gribanowski), 1897–1898
- Mikołaj (Ziorow), 1898–1905
- Aleksy (Mołczanow), 1905–1910
- Teofan (Bystrow), 1910–1912
- Dymitr (Abaszydze), 1912–1919
- Nikodem (Krotkow), 1921–1924
- locum tenens Aleksander (Rajewski), 1924–1927
- Aleksander (Trapicyn), 1927–1928
- locum tenens Dionizy (Prozorowski), 1928–1930
- Arseniusz (Smoleniec), 1930–1931
- Porfiry (Gulewicz), 1931–1936
- Joazaf (Żurmanow), 1944–1946
- Łukasz (Wojno-Jasieniecki), 1946–1961
- locum tenens Alipiusz (Chotowicki), 1961
- Guriasz (Jegorow), 1961–1965
- locum tenens Teodozjusz (Prociuk), 1965
- Leoncjusz (Gudimow), 1965–1967
- Antoni (Wakaryk), 1967–1973
- Gleb (Sawin), 1990
- Warłaam (Iljuszenko), 1990
- Bazyli (Złatolinski), 1990–1992
- Łazarz (Szweć), 1992-2023
- Tichon (Szewkunow), od 2023
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 Симферопольская епархия
- ↑ ЖУРНАЛЫ Священного Синода от 11 октября 2023 года / Официальные документы / Патриархия.ru [online], Патриархия.ru [dostęp 2023-10-11] (ros.).
- 1 2 Симферопольская епархия. [dostęp 2012-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-21)].
- ↑ ЖУРНАЛЫ Священного Синода от 7 июня 2022 года [online], Патриархия.ru [dostęp 2022-06-07] (ros.).
- ↑ Ж У Р Н А Л № 34
- ↑ Protokoły posiedzenia Świętego Synodu z 25 września 2013