Eparchia ryska
Ilustracja
Sobór Narodzenia Pańskiego w Rydze
Państwo

 Łotwa

Siedziba

Ryga

Data powołania

1850

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Łotewski Kościół Prawosławny (samorządny w strukturze Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego)

Sobór

Narodzenia Pańskiego

Biskup diecezjalny

metropolita ryski i całej Łotwy Aleksander (Kudriaszow)

Biskup pomocniczy

biskup jełgawski Jan (Siczewski)

Dane statystyczne
Liczba dekanatów

3

Liczba klasztorów

1

Położenie na mapie Rygi
Położenie na mapie Łotwy
Ziemia56°57′13,8″N 24°06′56,7″E/56,953833 24,115750
Strona internetowa

Eparchia ryska – jedna z dwóch administratur Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego na Łotwie, tworząca razem z eparchią dyneburską autonomiczny Łotewski Kościół Prawosławny. Jej zwierzchnik, metropolita ryski i całej Łotwy Aleksander (Kudriaszow), stoi na jego czele. Funkcje katedry pełni sobór Narodzenia Pańskiego w Rydze.

Historia

Eparchia została erygowana w 1850; przez poprzednie czternaście lat w Rydze rezydował wikariusz eparchii pskowskiej[1]. W momencie jej utworzenia na jej terytorium działało 117 cerkwi, zaś liczbę wiernych szacowano na ponad 13 tys. W ciągu kolejnych dziesięciu lat liczba świątyń wzrosła do 136, zaś wiernych – do 189 889 osób[2] (według innego źródła – ponad 146 tys.[1]). Jako przyczynę tego wzrostu liczby wiernych wymienia się nadzieję chłopów łotewskich (podobny proces zachodził w Estonii) na dodatkowe nadziały ziemi. Większość pozyskanych w ten sposób konwertytów z luteranizmu nie angażowała się realnie w życie Cerkwi[3]. Pogłoski o nadziałach ziemi i zwolnieniach z powinności wobec ziemian, jakie mieliby pozyskać chłopi w zamian za przyjęcie prawosławia, rozprowadzono jeszcze w okresie sprawowania urzędu gubernatora inflanckiego przez Michaiła Zinowjewa (1885–1895). Gdy wyszło na jaw, że były one bezpodstawne, gubernator nakazał ogłosić w kościołach, iż nieuczestniczący w nabożeństwach cerkiewnych i potajemnie wychowujący dzieci w wierze protestanckiej zostaną surowo ukarani[4].

1912 na terenie eparchii działało 258 cerkwi i 73 kaplice oraz dziewięć monasterów, z czego siedem żeńskich[1].

Na niepodległej Łotwie w okresie międzywojennym, od 1926, była częścią autonomicznego Łotewskiego Kościoła Prawosławnego i jego jedyną administraturą, obejmującą całe terytorium Łotwy[5]. W 1935 liczbę jej wiernych szacowano na 174 tys. osób, z czego ponad 103 tys. Rosjan, 57 600 Łotyszy oraz mniejsze grupy Białorusinów, Ukraińców, Estończyków, Niemców i Polaków. Po aneksji Łotwy do ZSRR ziemie eparchii ryskiej razem z terytorium eparchii wileńskiej i litewskiej na Litwie oraz autonomicznego Estońskiego Kościoła Prawosławnego w Estonii zostały włączone do nowo utworzonego Egzarchatu Łotwy i Estonii, a następnie Egzarchatu Nadbałtyckiego. Funkcjonował on do 1944[6]. Po II wojnie światowej eparchia ryska funkcjonowała jako zwykła administratura Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. W 1960 czynnych było w niej 106 cerkwi, zaś liczbę wiernych szacowano na 44 560 osób[1].

W 1992 Cerkwi prawosławnej na Łotwie nadana została autonomia – powstał Łotewski Kościół Prawosławny. Do 2013 eparchia ryska była jego jedyną administraturą. W wymienionym roku została z niej wyodrębniona eparchia dyneburska[7].

Eparchia prowadzi seminarium duchowne w Rydze[7] oraz żeński monaster Trójcy Świętej i św. Sergiusza z Radoneża w Rydze[8].

Eparchia dzieli się na trzy dekanaty:[9]

Biskupi ryscy

W Rosyjskim Kościele Prawosławnym

W autonomicznym Łotewskim Kościele Prawosławnym

Ponownie w Rosyjskim Kościele Prawosławnym

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 Рижская епархия. [dostęp 2014-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-10)].
  2. ↑ Православие в Латвии. Часть VI
  3. ↑ McGuckin J.A.: The encyclopedia of Eastern Orthodox Christianity. John Wiley and Sons, 2011, ss. 226–228. ISBN 978-1-4051-8539-4.
  4. ↑ A. Górak, J. Kozłowski, K. Latawiec, Słownik biograficzny gubernatorów i wicegubernatorów w Królestwie Polskim (1867–1918), Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2014, s. 403.
  5. ↑ Православие в Латвии. Часть V
  6. ↑ Сергий (Воскресенский) II. [dostęp 2016-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
  7. 1 2 Латвийская самоуправляемая Православная Церковь
  8. ↑ A. Radziukiewicz, Ryska Arka, Przegląd Prawosławny, nr 8 (314), sierpień 2011, s.23–26.
  9. ↑ Рижская епархия (patriarchia.ru)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.