Eodicynodon
Barry, 1974
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

synapsydy

Rząd

terapsydy

Podrząd

anomodonty

Infrarząd

dicynodonty

Rodzina

Eodicynodontidae
Barry, 1974

Rodzaj

Eodicynodon

Eodicynodon – rodzaj niewielkiego, prymitywnego dicynodonta, jedyny przedstawiciel rodziny Eodicynodontidae. Żył u schyłku środkowego permu (word, 268–266 mln lat temu) na terenie dzisiejszej Republiki Południowej Afryki. Jest najwcześniejszym i najbardziej bazalnym ze znanych dicynodontów, roślinożernych terapdysów. Szereg cech budowy szkieletu pozwala na odróżnienie eodicynodona od innych przedstawicieli Dicynodontia.

Opis

Eodicynodon był stosunkowo niewielkim dicyonodontem – osiągał 45 cm długości i wysokość 15 cm na poziomie barków[1]. Okna skroniowe bardzo długie i duże. Podniebienie wtórne ukształtowane z kości przedszczękowej, szczęki oraz podniebienia twardego. Z przodu szczęk znajdował się keratynowy dziób. Zęby, z wyjątkiem kłów, zanikły[2]. Odnaleziono osobnika, który w lewej kości szczękowej miał dwa kły, jednak cecha ta została uznana za anomalię[3].

Szkielet pozaczaszkowy

Rubidge i współpracownicy wyróżnili w 1994 siedem cech budowy kości kończyn odróżniających eodicynodona od pozostałych rodzajów dicynodontów, między innymi fakt, że kości promieniowa i łokciowa są smukłe, a kość biodrowa wysoka ze stosunkowo niewielkim wyrostkiem przednim. Kończyny przednie były ugięte w kolanach i rozstawione na boki, tylne jednak pozostawały wyprostowane. Kilka cech wskazuje na większą bazalność eodicynodona – np. masywna kość ramienna z rozszerzającymi się zakończeniami oraz niewielka liczba żeber krzyżowych – jednak pozostałe są identyczne jak u bardziej pochodnych form Dicynodontia[1].

Występowanie i zasięg stratygraficzny

Dokładne określenie cech charakterystycznych eodicynodona jest ważne, gdyż umożliwia odróżnienie go od robertii – innego dicynodonta żyjącego pod koniec środkowego permu w Afryce Południowej. Dokładny zasięg stratygraficzny robertii nie jest znany i dopiero odkrycie pozaczaszkowego szkieletu eodicynodona pozwoliło rozróżnić przedstawicieli tych dwóch rodzajów[1].

Zarówno Eodicynodon jak i Robertia odnajdywano w skałach Beaufort Group formacji Karoo w RPA w górnych warstwach „strefy eodicynodonów i tapinocefali” (Eodicynodon-Tapinocephalus assemblage zone)[1], jednak odnaleziono również szczątki eodicynodona z nieco geologicznie młodszych warstw[3].

Filogeneza

Uproszczony kladogram dicynodontów z zaznaczeniem pozycji eodicynodona[4]

o †Dicynodontia
|--o †Eodicynodon [Eodicynodontidae]
|  |-- †E. oosthuizeni
|  `-- †E. oelofseni
`--o †„Neodicynodontia”??
   |--+-- Dicynodontoidea
   |  `--o †Robertiidae [incl. Diictodontidae]
   `--+--o †Endothiodontoidea
      |  |--o †Pristerodontidae
      |  `--o †Endothiodontidae
      `--o †Emydopoidea
         |--o †Emydopidae
         |--o †Cistecephalidae
         |--o †Myosauridae
         `--o †Kingoriidae

Gatunki

  • Eodicynodon oosthuizeni (Barry, 1964)
  • Eodicynodon oelofseni Rubidge, 1990

Przypisy

  1. 1 2 3 4 B. S. Rubidge, G. M. King, P. J. Hancox. The postcranial skeleton of the earliest dicynodont synapsid Eodicynodon from the Upper Permian of South Africa. „Palaeontology”. 37, s. 397–408, 1994. (ang.).
  2. ↑ RL Carroll: Vertebrate Paleontology and Evolution. WH Freeman & Co., 1988, s. 698.
  3. 1 2 Zubair Ali Jinnah, Bruce Rubidge. A double-tusked dicynodont and its biostratigraphic significance. „South African journal of science”. 103 (1 & 2), s. 51–53, 2007. (ang.).
  4. ↑ Mikko Haaramo: †Dicynodontia. Mikko's Phylogeny Archive. [dostęp 2008-11-29]. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.