Ende
’Ata Ende, ’Ata Jaö
Ilustracja
Dom Ende
Populacja

850 tys.
200 tys. (1986, ludność kabupatenu Ende)

Miejsce zamieszkania

Indonezja (wyspa Flores)

Język

ende, indonezyjski

Religia

islam, chrześcijaństwo (katolicyzm, protestantyzm), wierzenia tradycyjne

Grupa

ludy austronezyjskie, Indonezyjczycy

Pokrewne

Lio, Ngada, Mangarajowie

Ende (’Ata Ende, ’Ata Jaö)[1] – indonezyjska grupa etniczna z wyspy Flores w archipelagu Małych Wysp Sundajskich. Według publikacji Narody i rieligii mira (1998) ich populacja wynosi 850 tys. osób[2], natomiast w 1986 r. cały kabupaten Ende liczył blisko 200 tys. mieszkańców[3]. Są zaliczani do zespołu ludów bima-sumbajskich[2].

Dzielą się na dwie grupy: nadbrzeżną i górską[1]. W większości wyznają islam bądź chrześcijaństwo[3][4], lecz zachowują także wierzenia tradycyjne (kulty agrarne, kult przodków)[2]. Istnieje wiara w najwyższą istotę nggaë, duchy (nitu) i wiedźmy (porho)[5]. Posługują się własnym językiem ende z wielkiej rodziny austronezyjskiej, podzielonym na dwa dialekty[2][6].

Stanowią autochtoniczną ludność wyspy Flores. W średniowieczu znajdowali się pod wpływem imperium Majapahit[2]. Do ludności wybrzeża dotarły wpływy muzułmańskie[1]. Islam rozprzestrzeniał się między XVI a XVII w.[1] Dominujący odłam chrześcijaństwa to katolicyzm, ale są wśród nich również protestanci[3].

Tradycyjnie zajmują się ręcznym rolnictwem opartym na systemie żarowym. W niektórych miejscach stosują sztuczne nawadnianie[2]. Organizacja społeczna opiera się na rodach patrylinearnych[3].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 Nakagawa 1993 ↓, s. 84.
  2. 1 2 3 4 5 6 A.A. Biernowa: Endie. W: Walerij Aleksandrowicz Tiszkow (red.): Narody i rieligii mira: encykłopiedija. Moskwa: Bolszaja rossijskaja encykłopiedija, 1998, s. 653. ISBN 978-5-85270-155-8. OCLC 40821169. (ros.).
  3. 1 2 3 4 M. J. Melalatoa: Ensiklopedi Suku Bangsa di Indonesia Jilid A–K. Jakarta: Direktorat Jenderal Kebudayaan, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1995, s. 260–261. OCLC 1027454469. [dostęp 2024-01-04]. (indonez.).
  4. ↑ Aron Meko Mbete: Khazanah budaya Lio-Ende. Ende: Dinas Pendidikan dan Kebudayaan, Kabupaten Ende, 2006, s. 40. ISBN 978-979-3790-35-0. OCLC 150222811. (indonez.).
  5. ↑ Nakagawa 1993 ↓, s. 86.
  6. ↑ M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Ende, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2020-06-17] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-25] (ang.).

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.