Emmerich Bjelik
Ilustracja
Kraj działania

Austro-Węgry

Data i miejsce urodzenia

22 lub 24 lipca 1860
Ilava

Data i miejsce śmierci

9 maja 1927
Oradea

Administrator apostolski diecezji wielkowaradyńskiej
Okres sprawowania

1923–1927

Apostolski wikariusz polowy Austro-Węgier
Okres sprawowania

1911–1918

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

1883

Nominacja biskupia

8 stycznia 1913

Sakra biskupia

22 lutego 1913

Odznaczenia
Order Korony Żelaznej I klasy (Austro-Węgry) Komandor z Gwiazdą Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry) Odznaka Honorowa Austriackiego Czerwonego Krzyża Krzyż Zasługi dla Duchownych Wojskowych Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) Krzyż Jubileuszowy Wojskowy
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

22 lutego 1913

Konsekrator

Kalman Belopotoczky

Współkonsekratorzy

Augustín Fischer-Colbrie
Joseph Pfluger
Ilustracja
Emmerich Bjelik, apostolski wikariusz polowy (1916)
Apostolischer Feldvikar[1]
Data i miejsce urodzenia

24 lipca 1860
Ilava

Data śmierci

9 maja 1927

Przebieg służby
Lata służby

1888–1918

Stanowiska

apostolski wikariusz polowy

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Emmerich Bjelik[2] (także: Emerich Bielik, Bjielik, Imre Bjelik, ur. 22[3] lub 24 lipca[4] 1860 w Ilavie, zm. 9 maja 1927 w Oradei) – duchowny rzymskokatolicki, biskup tytularny Thasus (1913–1927), apostolski wikariusz polowy c. i k. Armii (1911–1918), administrator apostolski diecezji wielkowaradyńskiej (1923–1927.

Życiorys

Emmerich Bjelik miał pochodzenie słowackie[5]. został wyświęcony na kapłana w 4 października 1883 r. Był kapelanem wojskowym w rezerwie. Od 1 kwietnia 1888 r. jako kapelan w służbie czynnej pracował w Sarajewie (1888[3]) i Bratysławie (1891[3]), gdzie na swój koszt opublikował modlitewnik „Od srdca k srdcu” dla habsburskich żołnierzy pochodzenia słowackiego[4]. Kolejno otrzymał tytuły szambelana papieskiego, protonotariusz apostolskiego i prałata Jego Świątobliwości. 1 maja 1894 r. został drugim sekretarzem konsystorza polowego armii Austro-Węgier[6], 1 maja 1898 – pierwszym, a 1 listopada 1903 r. awansował na stanowisko dyrektora konsystorza polowego (Feldkonsistorialdirektor), a w 1911 r. został mianowany apostolskim wikariuszem polowym (niem. Apostolischer Feldvikar) i kanonikiem katedralnym w Wielkim Waradynie (dziś Oradea)[4].

8 stycznia 1913 papież Pius X mianował go biskupem tytularnym Thasus. 22 lutego 1913 z rąk biskupa Kalmana Belopotoczkiego przyjął sakrę biskupią.

W okresie I wojny światowej jako apostolski wikariusz polowy Emmerich Bjelik wykazywał się niezwykłą gorliwością[2]: przeprowadzał comiesięczne kontrole duchowieństwa polowego na linii frontu i na tyłach, odwiedzał żołnierzy na froncie, a chorych i rannych w szpitalach polowych. Wizytował także obozy jenieckie, organizował zbiórki finansowe oraz przyczynił się do poprawy życia żołnierzy na froncie[4].

W związku z rozpadem Austro-Węgier na ręce papieża Benedykta XV 11 listopada 1918[4] r. złożył rezygnację z zajmowanej funkcji.

Po śmierci biskupa Széchenyi'ego (1923) Bjelik został administratorem apostolskim diecezji wielkowaradyńskiej.

Zmarł w Oradei 9 maja 1927 r.

Publikacje

Dr[5] Emmerich Bjelik był m.in.[3] autorem utworów poświęconych historii ordynariatu polowego w monarchii Habsburgów (Bjelik Emmerich, Geschichte der k. u. k. Militär – Seelsorge und des apostolisches Feldvicariates. Wien: Selbstverlag, 1901[7]) oraz podręcznika dla kapelanów polowych (Bjelik Emmerich, Handbucg für die k. u. k. Militärgeistlichkeit. Wien: St. Norbertus, 1905)[4][8].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Godność równoważna ze stopniem Generalmajor; por. K vojenským hodnostem a funkcím. [w:] Rakousko Uherská armáda [on-line]. svejkmuseum.cz. [dostęp 2019-07-03]. (cz.).
  2. 1 2 Patrick J. Houlihan: Catholicism and the Great War: Religion and Everyday Life in Germany and Austria-Hungary, 1914-1922 (Studies in the Social and Cultural History of Modern Warfare). Cambridge: Cambridge University Press, 2005, s. 89. ISBN 1-107-03514-7. [dostęp 2019-07-03].
  3. 1 2 3 4 Bjelik Imre. [w:] Magyar Katolikus Lexikon [on-line]. lexikon.katolikus.hu. [dostęp 2019-07-03]. (węg.).
  4. 1 2 3 4 5 6 Juraj Červenka: História vojenského duchovenstva v habsburskej monarchii I.. Klub vojenskej histórie Beskydy, 2009-01-09. [dostęp 2019-07-03]. (słow.).
  5. 1 2 Peter Broucek: Ein General im Zwielicht. Die Erinnerungen Edmund Glaises von Horstenau. Wiedeń: Böhlau, 2005, s. 120. ISBN 3-205-77316-0. [dostęp 2019-07-03].
  6. ↑ Bjelik, Emmerich (1860-1927), Bischof. [w:] Österreichischen Biographischen Lexikon [on-line]. biographien.ac.at. [dostęp 2019-07-03]. (niem.).
  7. ↑ Emerich Bielik: Handbuch für die k. u. k. katholische Militärgeistlichkeit. archive.org. [dostęp 2019-07-03].
  8. ↑ Rudolf Zháněl: Handbuch für die k. u. k. katholische Militärgeistlichkeit... Emmerich Bjelik. depositum.cz. [dostęp 2019-07-03]. (cz.).

Linki zewnętrzne

  • Emmerich Bjelik [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2015-05-15] (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.