| |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Kraj związkowy | |||
Rejencja | |||
Powiat | |||
Kod statystyczny |
65343, 65344, 65345, 65346, 65347 | ||
Burmistrz |
Patrick Kunkel (CDU) | ||
Powierzchnia |
46,77 km² | ||
Wysokość |
95 m n.p.m. | ||
Populacja (2015–12–31) • liczba ludności • gęstość |
| ||
Nr kierunkowy |
06123, 06723 | ||
Kod pocztowy |
65343–65347 | ||
Tablice rejestracyjne |
RÜD, SWA | ||
Położenie na mapie Hesji | |||
Położenie na mapie Niemiec | |||
50°02′N 8°07′E/50,033333 8,116667 | |||
Strona internetowa |
Eltville am Rhein – miasto w Niemczech w kraju związkowym Hesja, w rejencji Darmstadt, w powiecie Rheingau-Taunus. Nazwa pochodzi od łacińskiego Alta villa, co oznacza „wysoko położone miasto”. Nazwa ewoluowała od poprzez Eldeville, Elfeld aż do Eltville.
Eltville am Rhein jest największym miastem w Rheingau, regionie słynącym z produkcji wina i sektu. Nazywane jest miastem róż, a od 2006 – miastem Gutenberga, który od 1465 przebywał tu na dworze arcybiskupa i elektora Adolfa II z Nassau. Jego brat również mieszkał w Eltville am Rhein od 1434 aż do śmierci w 1447.
Geografia
Eltville am Rhein graniczy na północy ze Schlangenbad i Kiedrich, na wschodzie z Wiesbaden i gminą Walluf, w części południowej Ren oddziela miasto od miejscowości Budenheim i Ingelheim am Rhein.
Dzielnice
Miasto podzielone jest na 4 dzielnice:
- Erbach (w tym miejscowość Eichberg)
- Hattenheim (razem z klasztorem Eberbach)
- Martinsthal
- Rauenthal
Historia
Pierwsze ślady osadnictwa pochodzą z neolitu. Od końca IV wieku trwała na tym terenie kolonizacja. Pierwsza udokumentowana wzmianka o Eltville w Vita Bardonis pochodzi z 1058 – jest to biografia arcybiskupa Bardo z Moguncji. W 1329 powstał zamek arcybiskupów i mury miejskie. 23 sierpnia 1332, cesarz Ludwik IV Bawarski nadaje miejscowości prawa miejskie. Miasto stało się pionkiem w konflikcie o primogeniturę i straciło prawa miejskie. Arcybiskup Baldwin Luksemburski, zwolennik cesarza Ludwika, i administrator archidiecezji w Moguncji, poprosił o ponowne podniesienie Eltville am Rhein do rangi miasta. Od 1347 do 1480 Eltville am Rhein było rezydencją arcybiskupów mogunckich. Zniszczone podczas wojny trzydziestoletniej przez wojska szwedzkie[2]. Dzielnica miasta Erbach zawdzięcza swoją nazwę biskupowi Dietrichowi Schenkowi von Erbach.
Zabytki
- zamek elektora (Kurfürstliche Burg) z XIV wieku. Tutaj w 1465 roku arcybiskup Adolf II z Nassau mianował Johannesa Gutenberga swoim dworzaninem[3].
- pozostałości murów miejskich
- domy szachulcowe z XVI - XVIII w.
- cysterskie opactwo (Kloster Eberbach)
- klauzura Steinberg, słynna niemiecka klauzura winiarska
- zamek Reinhartshausen
- kościół parafialny św. Piotra i Pawła z XIV w. (St. Peter und Paul)
- Kościół parafialny św. Marka (St. Markus) w Erbach z XV w. i kościół ewangelicki w Erbach z XIX w.
- kościół (Kulturkirche Martinsthal)
- zamek Crass
Współpraca
Miejscowości partnerskie:
- Arzens, Francja (partner dzielnicy Hattenheim)
- Montrichard, Francja
- Passignano sul Trasimeno, Włochy
Osoby urodzone w Eltville am Rhein
- Franz Josef Jung – polityk, minister w rządzie Angeli Merkel
- Wilhelm Kreis – architekt
- Andreas Scholl (ur. 1967) – wybitny kontratenor
- Bernhard Schott (1748–1809) – wydawca muzyczny, w 1770 założył wydawnictwo muzyczne Schott Musik International w Moguncji
Galeria
- Zamek Eltville z 1832 na sztychu Tomblesona
- Kościół parafialny św. Piotra i Pawła z XIV w. (St, Peter und Paul)
- Para w stylu biedermeier przed zamkiem
- Ulica zamkowa z typowymi domami szachulcowymi
- Zamek elektora (Kurfürstliche Burg) w Eltville
- Zamek elektora (Kurfürstliche Burg) w Eltville
- Mury obronne z wieżą Sebastiana (XIV w.)
- Dom „Zur Krone" z 1687 wbudowany w elementy obronnych murów miejskich z XIV w.
- Zamek Crass
- Eltzer Hof
- Plac Montricharda, aleja platanowa
- Ulica Marcina z bramą miejską
Przypisy
- ↑ Die Bevölkerung in Hessen am 31.12.2015. statistik.hessen.de. [dostęp 2017-02-17]. (niem.).
- ↑ Wolfgang Kootz: The Rhine. Rhine-Guide from Mainz to Cologne. Wyd. 10. Lubeka: Schöning GmbH&CO KG, s. 14. ISBN 978-3-89917-398-7.
- ↑ Praca zbiorowa: Rhein-Radweg 3. Wyd. XVI. Rodingersdorf: Verlag Esterbauer GmbH, 2017, s. 26. ISBN 978-3-85000-661-3.