Elite Dangerous
Producent

Frontier Developments

Wydawca

Frontier Developments

Seria gier

Elite

Reżyser

David Braben

Wersja

11(15.03.2022)
(Brak daty wydania) [±]

Data wydania

16 grudnia 2014[1]

Gatunek

symulacyjna, ekonomiczna

Tryby gry

gra wieloosobowa, jednoosobowa

Wymagania sprzętowe
Platforma

Windows, macOS, Xbox One i PlayStation 4

Poprzednik

Frontier: First Encounters

Strona internetowa

Elite Dangerous – komputerowa gra symulacyjna zawierająca w sobie elementy symulatora lotów kosmicznych z walkami w przestrzeni kosmicznej oraz gry ekonomicznej. Gra została wyprodukowana i wydana przez Frontier Developments na platformy Microsoft Windows, macOS, Xbox One i PlayStation 4 16 grudnia 2014.

Historia

W listopadzie 2012 rozpoczęto zbiórkę pieniędzy na Kickstarterze, wersje testowe gry były dostępne dla darczyńców od grudnia 2013 roku[2], a ostatecznie gra została wydana w grudniu 2014 roku dla systemu Windows oraz w maju 2015 dla systemu macOS. Elite Dangerous jest sequelem wydanego w 1995 roku Frontier: First Encounters, tym samym jest to czwarta odsłona serii Elite[3].

Rozgrywka

Elite Dangerous jest grą przeznaczoną do rozgrywki wieloosobowej (open play) i jednoosobowej (solo play). W każdym momencie rozgrywki gracz ma możliwość swobodnej zmiany trybu z zachowaniem aktualnego stanu gry. Grupa graczy może również skorzystać z osobnego trybu prywatnego (private group)[4][5].

Grę cechuje otwarty świat z Drogą Mleczną przedstawioną w skali 1:1. Gra oferuje około 140 tysięcy wiernie odwzorowanych ciał niebieskich znanych współczesnej astronomii, z całkowitą ich liczbą 400 miliardów, generowanych proceduralnie, na części których gracz może lądować i eksplorować[6]. Każda planeta, gwiazda, księżyc czy pas asteroid mają m.in. własną metaliczność, orbitę, skład chemiczny, temperaturę czy wielkość. Zaimplementowany przez twórców gry system Stellar Forge symuluje ruch każdego ciała niebieskiego od początku Wielkiego Wybuchu[5][7][8]. W lutym 2017 do gry dodano system nowo odkrytego czerwonego karła TRAPPIST-1, z możliwością lądowania na kilku planetach[9].

Gra udostępnia trzy sposoby poruszania się statkiem w przestrzeni kosmicznej. Pierwszy to normalne sterowanie w przestrzeni kosmicznej, drugi to podróż międzyplanetarna (supercruise), trzeci to podróż międzygwiezdna (hyperspace)[10].

Poza standardowym wykorzystaniem klawiatury i myszki lub kontrolera w grę można również grać z wykorzystaniem okularów rzeczywistości wirtualnej i dżojstika[11].

Odbiór gry

Gra spotkała się z pozytywnym odbiorem recenzentów, uzyskując średnią wynoszącą 80/100 punktów z 54 recenzji według serwisu Metacritic[12]. W 2015 roku Elite Dangerous zdobył nagrodę Game Developers Choice Awards w kategorii Best Audience[13].

Przypisy

  1. ↑ Elite: Dangerous PC. Gry-Online.
  2. ↑ Lee Hutchinson: Elite: Dangerous gets a release date: December 16. arstechnica.com, 11 lipca 2014. (ang.).
  3. ↑ Wesley Yin-Poole: Elite: Dangerous: the David Braben interview. Eurogamer, 26 września 2014. (ang.).
  4. ↑ Elite: Dangerous Game Guide. gamepressure.com. (ang.).
  5. 1 2 Gameplay. Explore. elitedangerous.com. [dostęp 2017-02-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-30)]. (ang.).
  6. ↑ Steve Hogarty: "Every star in the night sky exists in Elite: Dangerous" — Braben on recreating a galaxy all over again. pcgamesn.com, 7 października 2014. (ang.).
  7. ↑ Features. Our Galaxy. elitedangerous.com. [dostęp 2017-02-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-30)]. (ang.).
  8. ↑ Discovery Scanner 1 – Creating a Galaxy with Dr Anthony Ross. youtube.com, 9 listopada 2017. (ang.).
  9. ↑ Lee Hutchinson: Elite: Dangerous 2.3 expansion adds camera, multicrew—and a certain 7 exoplanets. arstechnica.com, 24 lutego 2017.
  10. ↑ Space TravelSpace Travel. IGN, 5 lutego 2015. (ang.).
  11. ↑ Sarah Lewin, Staff Writer: A VR Joyride Through Space: Trying ‘Elite Dangerous’. space.com, 20 maja 2016. (ang.).
  12. ↑ Elite: Dangerous for PC Reviews. Metacritic. [dostęp 2017-04-02]. (ang.).
  13. ↑ Hearthstone and Elite: Dangerous Won Game Developers Choice Awards. 2p.com, 5 marca 2015. [dostęp 2017-02-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (17 marca 2015)]. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.