Elżbieta Goetel
Ilustracja
Elżbieta Goetel (2013)
Imię i nazwisko

Elżbieta Goetel-Dąbkowska

Data i miejsce urodzenia

27 lutego 1942
Warszawa

Zawód

aktorka

Współmałżonek

Jerzy Dąbkowski

Zespół artystyczny
Teatr Wybrzeże w Gdańsku (1963–2002)
Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi
Wizerunek Elżbiety Goetel na muralu „Kobiety Wolności” w Gdańsku

Elżbieta Goetel-Dąbkowska (ur. 27 lutego 1942 w Warszawie) – polska aktorka, działaczka „Solidarności”, córka pisarza Ferdynanda Goetla. Mieszka w Sopocie[1].

Życiorys

W 1959 zdała maturę w II Liceum Ogólnokształcącym w Sopocie. W 1963 ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie. W latach 1963–2002 występowała w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku. Ponadto wystąpiła w kilkunastu filmach i produkcjach telewizyjnych[1].

Była żoną Jerzego Dąbkowskiego (1940–2015), również aktora Teatru Wybrzeże.

W sierpniu 1980 wspierała strajkujących w Stoczni Gdańskiej, m.in. recytując wiersze i wykonując w Sali BHP piosenkę „Postulat 22” na melodię Marsza Polonii. Od września 1980 była członkinią NSZZ „Solidarność”, Komitetu Zakładowego „Solidarności” Teatru Wybrzeże. 21 sierpnia 1981 wystąpiła na I Przeglądzie Piosenki Prawdziwej „Zakazane Piosenki” w gdańskiej Hali „Olivia”, ponownie śpiewając „Postulat 22”. Po wprowadzeniu stanu wojennego uczestniczyła w bojkocie radia i telewizji oraz imprez oficjalnych; w latach 1982–1988 występowała w trakcie Mszy za Ojczyznę w kościele św. Mikołaja w Gdańsku; brała udział w Tygodniach Kultury Chrześcijańskiej, organizowanych w kościele oo. jezuitów w Gdańsku Wrzeszczu; działała w Komitecie Pomocy Internowanym i Aresztowanym; w sierpniu 1988 ponownie wystąpiła w Stoczni Gdańskiej na zaproszenie strajkujących.

Po relegalizacji „Solidarności” była w latach 1989–2002 przewodniczącą Komitetu Zakładowego w Teatrze Wybrzeże i dodatkowo w latach 1990–1996 Komisji Branżowej „Solidarności” teatrów Trójmiasta; w 2002 wystąpiła z NSZZ „Solidarność”. Od 2002 na emeryturze. Od 1991 uczyła także w Akademii Muzycznej w Gdańsku na Wydziale Dyrygentury Chóralnej, Muzyki Kościelnej, Edukacji Artystycznej, Rytmiki i Jazzu[2].

W 1996 „za wzorowe, wyjątkowo sumienne wykonywanie obowiązków wynikających z pracy zawodowej” została odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi[3]. Wyróżniona także medalem 25-lecia „Solidarności” oraz nagrodą specjalną Prezydenta Miasta Sopotu[1].

Elżbieta Goetl była jedną z osób, których wizerunek znalazł się w 2019 na muralu „Kobiety Wolności” na stacji PKM Strzyża w Gdańsku[4].

Filmografia

Przypisy

  1. 1 2 3 GOETEL ELŻBIETA, aktorka – Encyklopedia Gdańska [online], gdansk.gedanopedia.pl [dostęp 2023-05-05].
  2. ↑ Barbara Długońska, Pedagodzy w latach 1947–1997 [online], amuz.gda.pl, s. 147 [dostęp 2023-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2022-07-08].
  3. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 11 października 1996 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 1997 r. nr 12, poz. 90).
  4. ↑ Izabela Biała, Kobiety Wolności – niezwykły mural na stacji PKM Strzyża przypomina polskie opozycjonistki [online], Gdańsk - oficjalny portal miasta, 5 lipca 2019 [dostęp 2021-05-14] [zarchiwizowane z adresu 2020-12-02].

Bibliografia

  • Edmund Szczesiak, Elżbieta Goetel. Nie warto być małym, w: Znani nieznani 3, Opowieści o Gdańszczanach, wyd. POLSKAPRESSE Oddział Prasa Bałtycka, Gdańsk 2006, s. 48–55, ISBN 978-83-60203-11-8.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.