.jpg.webp) | |
| książę generał dywizji | |
| Dynastia | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Augusta Wiktoria ze Szlezwika-Holsztynu-Sonderburga-Augustenburga |
| Żona |
Zofia Karolina z Oldenburga |
| Odznaczenia | |
      .png.webp){kind=small}          ._Medal.gif){kind=small} _-_ribbon_bar.png.webp){kind=small}  | |
Eitel Friedrich von Preußen (ur. 7 lipca 1883 w Poczdamie, zm. 8 grudnia 1942 w Poczdamie) – niemiecki książę, członek rodu Hohenzollernów.
Życiorys
Eitel Friedrich był drugim synem cesarza Wilhelma II i jego żony cesarzowej Augusty Wiktorii. Urodził się na zamku w Poczdamie. Nietypowe imię, jakie otrzymał „Eitel Friedrich”, a które w rodzinie cesarskiej skracano do formy „Eitelfritz”, było bardzo silnie związane z tradycją domu Hohenzollernów. Imię to nosiło wielu przedstawicieli dynastii. Dzieciństwo i młodość spędził wraz z rodzeństwem w Pałacu Sanssouci. Podobnie jak bracia nauki przyjmował prywatnie podczas pobytu w Domu Książęcym w Plön. Po złożeniu państwowego egzaminu kończącego liceum i przystąpieniu do matury rozpoczął studia na uniwersytecie w Bonn. W czasie studiów należał do korporacji akademickiej Corps Borussia Bonn. Po zakończeniu nauki oddał się karierze wojskowej. Awansował od stopnia porucznika, który otrzymał, gdy miał 10 lat do stopnia generała dywizji.
Podczas I wojny światowej był dowódcą 1 Pułku Piechoty Gwardii (niem. 1. Garde-Regiment zu Fuß). Uważany przez swoich żołnierzy za wzór dowódcy został odznaczony Krzyżem Żelaznym (niem. Eisernes Kreuz, EK) 1. i 2. klasy. Otrzymał także najwyższy pruski i niemiecki order wojskowy Pour le Mérite. Brał udział w bitwie pod Gorlicami w dniach od 2 do 12 maja 1915 roku. Od września 1915 walczył na froncie zachodnim. W 1916 walczył we Flandrii i nad rzeką Sommą. Ponownie przeniesiony na font wschodni brał udział w kontrofensywie pod Złoczowem. Koniec wojny zastał go nad rzeką Aisne we Francji.
Po wojnie Eitel Friedrich związał się z nacjonalistyczną organizacją paramilitarną Stahlhelm, głoszącą hasła monarchistyczne. Nie poparł jednak ostatecznie Hitlera i nie związał się bliżej z nazistami. W 1921 roku wyrokiem sądu został skazany na grzywnę w wysokości 5000 marek za przetransferowanie kapitału za granicę w wysokości 300 000 marek[1].
27 lutego 1906 książę poślubił Zofię Karolinę von Oldenburg, córkę wielkiego księcia Fryderyka Augusta II i księżniczki Elżbiety Anny Pruskiej. Para rozwiodła się w 1926 roku. Nie mieli dzieci. W latach 1907–1926 Eitel Friedrich był wielkim mistrzem zakonu pruskich joannitów.
Książę Eitel Friedrich, wychowany w duchu poszanowania dla monarchii i tradycji, był znany z wierności i lojalności. To były przewodnie cechy jego charakteru. Przekonany o swojej szczególnej pozycji i szczególnej pozycji rodziny reprezentował ojca Wilhelma II na wielu ważnych uroczystościach życia politycznego i społecznego ówczesnych Niemiec.
Postawny, od wczesnej młodości miał tendencje do tycia. Pod koniec życia chodził w brudnym, wytartym mundurze, miał pokaźną tuszę. Zmarł 8 grudnia 1942 roku.
Odznaczenia
Do 1911[2]:
- Order Orła Czarnego z Łańcuchem (Prusy)
- Order Orła Czerwonego z Łańcuchem (Prusy)
- Order Królewski Korony I Klasy (Prusy)
- Order Królewski Hohenzollernów I Klasy (Prusy)
- Order Świętego Jana (Prusy)
- Order Książęcy Hohenzollernów I Klasy (Hohenzollern)
- Order Smoka Podwójnego I Klasy (Chiny)
- Krzyż Wielki Orderu Korony Wendyjskiej (Meklemburgia)
- Krzyż Zasługi Wojennej (Meklemburgia-Strelitz)[3]
- Krzyż Wielki Orderu Lwa Niderlandzkiego (Holandia)
- Order Świętego Olafa z Łańcuchem (Norwegia)
- Krzyż Wielki Orderu św. Stefana (Austro-Węgry)
- Order Lwa i Słońca I Klasy (Persja)
- Łańcuch Orderu Wieży i Miecza (Portugalia)
- Krzyż Wielki Orderu Korony (Rumunia)
- Order Korony Rucianej (Saksonia)
- Order Sławy (Turcja)
- Order Osmana I Klasy z Brylantami (Turcja)
- Krzyż Wielki Orderu Korony (Wirtembergia)
1914: Krzyż Żelazny I klasy – za szczególną waleczność w ataku, który wykonał na czele swego pułku przeciw artylerii nieprzyjacielskiej[4]
Genealogia
| Prapradziadkowie |
król pruski |
wielki książę Saksonii-Weimaru-Eisenach |
książę Saksonii-Coburga-Gothy |
Edward August Hanowerski |
książę Szlezwika-Holsztynu |
Chrystian Konrad Danneskjold-Samsøe |
Karol Ludwik zu Hohenlohe-Langenburg |
Emich Carl zu Leiningen | |
| Pradziadkowie |
cesarz niemiecki |
Albert z Saksonii-Coburga-Gothy |
książę Szlezwika-Holsztynu |
Ernest zu Hohenlohe-Langenburg | |||||
| Dziadkowie |
cesarz niemiecki |
książę Szlezwika-Holsztynu | |||||||
| Rodzice |
cesarz niemiecki | ||||||||
| Probant |
Eitel Friedrich Hohenzollern | ||||||||
Przypisy
- ↑ Kurt Tucholsky: Awrumele Schabbesdeckel und Prinz Eitel-Friedrich von Hohenzollern In: „Welt am Montag”, 23. Mai 1921.
- ↑ Handbuch über den Königlich Preussischen Hof und Staat. Berlin: 1911, s. 1.
- ↑ Peter Ohm-Hieronymussen: Die Mecklenburg-Strelitzer Orden und Ehrenzeichen, Kopenhaga, 2000, s. 150 (niem.).
- ↑ Gazeta Lwowska. 1914, nr 198. Jagiellonian Digital Library [online], jbc.bj.uj.edu.pl [dostęp 2019-12-08].
Bibliografia
- Claus H. Bill: Semper talis. Eitel Friedrich Prinz von Preußen. Eine Beschreibung seines Lebenslaufs zur Kenntniß für Jedermann nebst historischer Nachricht von allen merk- und denkwürdigen Begegnungen und Personen, welche mit eben diesen eng verknüpft waren. Institut für preußische Historiographie, Owschlag 1995.
- Heinrich von Massenbach: Die Hohenzollern einst und jetzt. Die königliche Linie in Preußen, die fürstliche Linie in Hohenzollern. 17. Aufl. Verlag Tradition und Leben, Bonn 2004, ISBN 3-9800373-0-4.
- Wolfgang Stribrny: Der Johanniterorden zwischen den zwei Weltkriegen. In: Ders.: Der Johanniter-Orden und das Haus Hohenzollern (Schriftenreihe der hessischen Genossenschaft des Johanniterordens; Bd. 24). Johanniter-Ordenshaus, Nieder-Weisel 2004.
- Handbuch über den Königlich Preuβischen Hof und Staat fur das Jahr 1908. Berlin, 1907