Edward Natanson
Edward Szeliga
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 lipca 1861
Warszawa

Data i miejsce śmierci

9 lutego 1940
Warszawa

Miejsce spoczynku

cmentarz Powązkowski w Warszawie

Zawód, zajęcie

przemysłowiec

Narodowość

polska

Rodzice

Ludwik Natanson

Małżeństwo

Amelia Eiger

Dzieci

Ludwik Natanson

Krewni i powinowaci

Władysław Natanson (brat)

Odznaczenia
Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława III klasy (Imperium Rosyjskie)

Edward Natanson, pseud. „Edward Szeliga” (ur. 4 lipca 1861 w Warszawie, zm. 9 lutego 1940 tamże) – polski przemysłowiec, bankier.

Życiorys

Był jednym z sześciorga dzieci doktora medycyny Ludwika i Natalii Epstein, bratem Władysława. Po ukończeniu III Gimnazjum w Warszawie wyjechał na studia do Instytutu Technologicznego w Petersburgu. Po uzyskaniu w 1885 tytułu inżyniera technologa kontynuował uzupełniające roczne studia z zakresu fizyki na Uniwersytecie w Strasburgu, gdzie doktoryzował się u profesora Augusta Kundta. Po praktyce w Chorwacji wrócił do Warszawy, został przez stryja Jakuba Natansona wciągnięty do pracy w przedsiębiorstwach należących do sfery zainteresowania rodziny Natansonów, ściśle współdziałających wówczas z Kronenbergami. Założyciel i współwłaściciel Mirkowskiej Fabryki Papieru w Jeziornie pod Warszawą, prezes Zarządu Warszawskiego Towarzystwa Fabryk Cukru S.A. W roku 1898 został wraz z baronem Leopoldem Kronenbergiem, Maurycym Poznańskim i Stanisławem Rotwandem członkiem Komitetu Budowy Politechniki Warszawskiej. W 1915 przewodniczył jako radny miasta Warszawy sekcji wodociągów i kanalizacji, komisji szpitalnej, komitetowi budowy kanałów i wodociągów. 11 sierpnia 1916 został wybrany radnym m. Warszawy i wszedł do komisji ogólnej Rady Miejskiej. W 1917 był przewodniczącym Wydziału Szpitalnictwa i Dobroczynności Publicznej, przewodniczącym sekcji wodociągów i kanalizacji, członkiem rady technicznej w sekcji budownictwa miejskiego oraz członkiem komisji budżetowo-finansowej. Ze stanowiska radnego ustąpił 22 lutego 1919.

Był ekspertem delegacji polskiej na konferencji pokojowej w Paryżu w 1919 roku zajmującym się zagadnieniami gospodarczymi[1]. Członek Rady Centralnego Związku Polskiego Przemysłu, Górnictwa, Handlu i Finansów w 1920[2]. W grudniu 1927 brał udział w Zjeździe Przemysłowców i Rolników Polski i Niemiec. 24 czerwca 1928 wybrany został radcą Izby Przemysłowo-Handlowej w Warszawie. Wiceprezes Centralnego Związku Przemysłu Polskiego w 1932[3]. Był kolekcjonerem obrazów. Zbiory uległy spaleniu wraz z mieszkaniem we wrześniu 1939. Po zajęciu Warszawy przez Niemców Natanson musiał ustąpić ze wszystkich piastowanych dotychczas stanowisk. Za pracę społeczną odznaczony orderami: Świętej Anny i Świętego Stanisława. Pasją Edwarda Natansona była kuchnia[4]. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 242-3-14)[5]. Ojciec fizyka, prof. Ludwika Karola Natansona.

Przypisy

  1. ↑ Eugeniusz Romer, Pamiętnik Paryski 1918–1919. przypisy Andrzej Garlicki, Ryszard Świętek, t. I Wrocław 2010, s. 25.
  2. ↑ Przegląd Gospodarczy : organ Centralnego Związku Polskiego Przemysłu, Górnictwa, Handlu i Finansów. 1920, z. 1, s. 20.
  3. ↑ Przegląd Gospodarczy : organ Centralnego Związku Polskiego Przemysłu, Górnictwa, Handlu i Finansów. 1932, z. 11, s. 429.
  4. ↑ kulinarne pasje Edwarda Natansona
  5. ↑ Cmentarz Stare Powązki: EDWARD NATANSON, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-01-31].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.