Edward Kubalski (ur. 18 października 1872 w Trzcińcu, zm. 3 marca 1958 w Krakowie) – polski prawnik, samorządowiec, poeta, działacz Polskiego Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, członek Stronnictwa Narodowo-Demokratycznego i Ligi Narodowej.

Życiorys

W 1890 ukończył gimnazjum w Krakowie, po czym podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim, zakończone w 1894. W 1896 rozpoczął pracę w krakowskim magistracie, początkowo na stanowisku dietariusza. 31 października 1918, jako wysokiej rangi urzędnik magistracki, aktywnie uczestniczył w procesie opanowywania Krakowa przez oddziały polskie^[2]. Został w związku z tym odznaczony Krzyżem Oswobodzenia Krakowa, którym uhonorowano wówczas również Ignacego Daszyńskiego, Bolesława Roję czy Antoniego Stawarza^[3]. W latach 1926–1927 był członkiem zarządu Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie. W 1928 objął w magistracie funkcję naczelnika wydziału III, a następnie wydziału V. W 1935 przeszedł na emeryturę.

Jego wspomnienia z czasów okupacji II wojny światowej zostały wydane w 2010^[4] i, ponownie, w 2018^[5].

Działalność w „Sokole”

Edward Kubalski wstąpił do gniazda krakowskiego i aktywnie zaangażował się w prace na rzecz Towarzystwa po ukończeniu studiów. W 1906 został dyrektorem gniazda, a od 1913 był redaktorem „Przeglądu Sokolego”. Był także jednym z inicjatorów rozpoczęcia przez ruch sokoli aktywności paramilitarnej. Włączył się w tworzenie nowych struktur i formowanie z nich jednostek legionowych w sierpniu 1914, ale w chwili zaprzysiężenia Legionów 4 września 1914 na błoniach krakowskich wraz z kilkoma współpracownikami odmówił złożenia przysięgi na wierność cesarzowi, dystansując się tym samym od polityki realizowanej przez Naczelny Komitet Narodowy^[6]. Po zakończeniu II wojny światowej podjął próbę restytucji „Sokoła”, organizując pierwszy powojenny zjazd Towarzystwa we wrześniu 1945. Mozolne odbudowywanie struktur lokalnych zostało przerwane w 1947, kiedy władze komunistyczne ostatecznie zakończyły działalność Towarzystwa.

Przypisy