| Data urodzenia |
18 marca 1893 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
listopad 1986 |
| Kierownik Konsulatu RP w Kwidzynie | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Odznaczenia | |
 _Srebrny_2r_BAR.svg.png.webp){kind=small}   | |
Edward Czyżewski (ur. 18 marca 1893, zm. w listopadzie 1986 w Londynie Wandsworth) – funkcjonariusz polskiego wywiadu wojskowego, polski urzędnik konsularny.
Życiorys
Od 1923 pracował w Oddziale II Sztabu Generalnego, polskim wywiadzie wojskowym, posługując się pseudonimem operacyjnym „Sępowicz”[1]. Od 1928 kontynuował swoje zadania wywiadowcze pełniąc „przykrywkowo” funkcje w polskiej służbie zagranicznej, m.in. kierując placówką polskiego wywiadu wojskowego w Amsterdamie o kryptonimie „Tulipan”, oficjalnie zajmując etat wicekonsula RP w Amsterdamie (1935), następnie podobną placówką w Kwidzynie o kryptonimie „Federer” (1939), pełniąc oficjalnie rolę wicekonsula/konsula i kierownika Konsulatu w Kwidzynie (1936–1939). 25 sierpnia 1939 został internowany w siedzibie konsulatu zaś 29 sierpnia przewieziony samochodem policyjnym do Konsulatu Generalnego w Królewcu. Pracował też w Konsulacie Generalnym w Bukareszcie (1940). Pełnił służbę w 1 Dywizji Pancernej gen. Maczka. Po wojnie na emigracji w Wlk. Brytanii.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości (9 października 1933)[2]
- Srebrny Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 9 listopada 1932[3], 1939[4])
- Odznaka Honorowa za Zasługi dla Republiki Austrii III klasy (Austria)[5]
- Krzyż Oficerski Orderu Oranje-Nassau (Królestwo Niderlandów)[5]
Przypisy
- ↑ Marek Świerczek: Udział Wiktora Tomira Drymmera w aferze MOCR-Trust w świetle jego artykułu z 1965 r. pod tytułem "Trust", Przegląd Bezpieczeństwa Publicznego, nr. 10/14, s. 160, [w:] [www.abw.gov.pl/download/1/1307/Segregator8.pdf]
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 235, poz. 255 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 298 „za zasługi na polu konsularnem”.
- ↑ Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 1, s. 17, 1939.
- 1 2 Rocznik Służby Zagranicznej 1938 ↓, s. 176.
Bibliografia
- Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938. Warszawa: Stowarzyszenie „Samopomoc Urzędników Polskiej Służby Zagranicznej”, 1938.
- Wojciech Skóra: Przygotowania polskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych do wojny w 1939 roku, [w:] Wrzesień 1939 roku. Geneza II wojny światowej w polskiej perspektywie, t. II: Wojsko. Wojna. Jeniectwo, Gorzów Wielkopolski 2010, s. 53–66.
- Wojciech Skóra: Polskie placówki konsularne w Niemczech we wrześniu 1939 roku, [w:] Z morza i Pomorza. Spojrzenie na wrzesień 1939. Polityka i wojna, Toruń 2011, s. 432–457.