Edo ni arawareta Kingu Kongu: Henge no maki
江戸に現れたキングコング: 変化の巻
Ilustracja
Plakat filmu, opublikowany w jednym z numerów magazynu Kinema Junpo z 1938 roku.
Gatunek

przygodowy
fantastycznonaukowy

Rok produkcji

1938

Data premiery

18 marca 1938

Kraj produkcji

Japonia

Język

japoński

Reżyseria

Sōya Kumagai

Scenariusz

Daijō Aoyama

Główne role

Eizaburo Matsumoto
Ryūnosuke Kabayama
Reizaburo Ichikawa
Reiko Mishima
Shōjirō Ogata
Sanshirō Mōri
Noboru Takajima

Zdjęcia

Yōzō Okuda

Dystrybucja

Zenshō Cinema

King Kong w Edo[1][uwaga 1] (jap. 江戸に現れたキングコング: 変化の巻 Edo ni arawareta Kingu Kongu: Henge no maki; ang. King Kong Appears in Edo) – japoński film fantastycznonaukowy z 1938 roku, który wyreżyserował Sōya Kumagai. Film jest japońską wariacją oryginalnego filmu King Kong z 1933 w reżyserii Meriana C. Coopera oraz Ernesta Schoedsacka[2]. Współcześnie film uznaje się za zaginiony[3]

Historia i opis filmu

Edo ni arawareta Kingu Kongu: Henge no maki powstał bez wiedzy i zgody studia RKO Pictures, które zrealizowało film King Kong z 1933 roku, oraz było w posiadaniu praw autorskich do postaci King Konga, toteż film nie był wyświetlany poza Japonią[2][3].

Fabuła nie jest do końca znana. Bazując na plakacie, jaki został umieszczony w magazynie filmowym Kinema Junpo z 1938 roku, przypuszcza się, że skupia się ona na ataku King Konga na miasto Edo (dawna nazwa obecnej stolicy Japonii – Tokio), a więc jego akcja mogła rozgrywać w średniowiecznej Japonii[4]. Na zdjęciach widać samurajów, próbujących zmierzyć się z bestią[4]. Te jedyne zachowane do naszych czasów zdjęcia sugerują również, że w trakcie filmu potwór zmieniał swoje rozmiary: na jednym ze zdjęć był rozmiarów normalnego człowieka, na innym zaś był olbrzymem[2]. Potwór różni się znacznie od amerykańskiego pierwowzoru, czyli klasycznego wizerunku goryla. Kostium potwora przypomina połączenie cech małpy, człowieka i lwa[2]. Za jego stworzenie miał być odpowiedzialny Fuminori Ohashi, który później nadzorował prace nad kostiumem Godzilli przy filmie pt. Godzilla z 1954 roku[2][4]. Ohashi przyznał się do prac nad tym kostiumem podczas jednego z późniejszych wywiadów[4]. Podaje się także, że film inspirowany był niemieckim ekspresjonizmem, który najlepiej kojarzony jest z niemym filmem Roberta Wiene pod tytułem Gabinet doktora Caligari (niem. Das Cabinet des Dr. Caligari) z 1920 roku[2][4].

Zarówno Edo ni arawareta Kingu Kongu: Henge no maki, jak i wcześniejszy Wasei Kingu Kongu (jap. 和製キング・コング) z 1933 roku uważa się za pierwsze japońskie filmy z udziałem kaijū, czyli wielkich potworów, atakujących miasta[2][4][5].

Obecny status

Współcześnie obraz Edo ni arawareta Kingu Kongu: Henge no maki uznaje się za film zaginiony[3]. Do dzisiejszych czasów nie zachowała się żadna kopia tego filmu, jak również ani jeden kadr. Prawdopodobnie podobnie jak większość międzywojennej japońskiej kinematografii, tak i ten film został utracony na skutek zaniedbania, bądź w wyniku bombardowań Japonii podczas II wojny światowej[3]. Zachował się jedynie plakat promocyjny z magazynu Kinema Junpo. Przypuszcza się nawet, że film może być oszustwem[2][4].

James Rolfe na swoim kanale Cinemassacre umieścił zarówno Edo ni arawareta Kingu Kongu: Henge no maki, jak i Wasei Kingu Kongu na szczycie listy „10 zaginionych horrorów”, przed nim znalazł się Londyn po północy (ang. London After Midnight) z 1927 roku[6].

Przypisy

  1. ↑ Grażyna Stachówna: King Kong: zakochana Bestia. Onet.pl, 14 grudnia 2005. [dostęp 2014-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 stycznia 2014)]. (pol.).
  2. 1 2 3 4 5 6 7 8 Phil Hall: The Bootleg Files: The Japanese King Kong Ripoffs. Film Threat, 11 maja 2012. [dostęp 2014-01-05]. (ang.).
  3. 1 2 3 4 Phil Hall: Film Threat's Top 10 Lost Films, Part 4. Film Threat, 1 marca 2007. [dostęp 2014-01-05]. (ang.).
  4. 1 2 3 4 5 6 7 Devin Faraci: KING KONG APPEARS IN EDO: Hoax Or The First Kaiju Movie?. Badass Digest, 27 lipca 2013. [dostęp 2014-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 stycznia 2014)]. (ang.).
  5. ↑ Marc Buxton: 10 Forgotten Giant Monster Movies. Den of Geek, 9 lipca 2013. [dostęp 2014-01-05]. (ang.).
  6. ↑ James Rolfe: Top 10 Lost Horror Films. Cinemassacre.com, 14 października 2010. [dostęp 2014-01-05]. (ang.).

Uwagi

  1. ↑ Polski tytuł jest nieoficjalny.

Zobacz też

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.