Edmund Bieder
Ilustracja
porucznik rezerwy kawalerii porucznik rezerwy kawalerii
Data i miejsce urodzenia

17 listopada 1874
Jordanów

Data i miejsce śmierci

22 maja 1937
Kraków

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

2 Pułk Ułanów

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-bolszewicka

Edmund Stanisław Bieder ps. „Nygi”[uwaga 1], „Wincenty Komispol”, „Stanisław Berdyszyński” (ur. 17 listopada 1874 w Jordanowie, zm. 22 maja 1937 w Krakowie) – polski nauczyciel, porucznik kawalerii Wojska Polskiego, poeta, publicysta.

Życiorys

Urodził się 17 grudnia 1885. W okresie zaboru austriackiego w ramach autonomii galicyjskiej przez kilka lat pracował jako profesor w gimnazjum, po czym skoncentrował się na pracy literackiej.

Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 2 pułku ułanów. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia porucznika rezerwy kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[1]. W 1924 zweryfikowany jako porucznik pospolitego ruszenia kawalerii[2]. W 1923, 1924 jako oficer rezerwowy był przydzielony do 3 pułku szwoleżerów i stacjonującego w garnizonie Suwałki[3][4]. W 1934 jako rezerwy był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr V jako oficer w dyspozycji dowódcy OK V i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Nowy Sącz[5].

Wydawał głównie wiersze, a także utwory satyryczne, prozę. Publikował w pismach „Nowa Reforma”, „Ilustrowany Kuryer Codzienny”, „Szczutek” i innych periodykach krakowskich i warszawskich. Treścią jego twórczość były m.in. tematyka legionowa oraz Zakopane i Tatry. Na stałe zamieszkiwał najpierw w Zakopanem, a pod koniec życia w Krynicy-Zdroju.

Zmarł 22 maja 1937 w klinice urologicznej UJ w Krakowie po dłuższej chorobie i około rocznej hospitalizacji. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Publikacje

  • Poezye (1901)
  • Sztuka, jej troski i nadzieje (1902, przekład Williama Morrisa)
  • Życie. Impresye (1902)
  • Niepokalana (1904)
  • 'Wielki król Patacake (1905)
  • Komedye Franciszka Zablockiego na tle epoki (1906, 1907)
  • Irydion w krainie mogił i krzyżów (1912)
  • Mobilizacya w Bronowicach czyli Zwierciadło w którem Kraków z r. 1912 snadnie przejrzeć się może (1914)
  • Listy jadowite do wytwornej pani (1924)
  • Pieśń o Zakopanem (1926)

Uwagi

  1. ↑ Pies Edmunda Biedera wabił się „Nygi”, Edmund Bieder. „Nowości Illustrowane”. Nr 16, s. 8, 19 kwietnia 1924.

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.